Klachten bij slechthorendheid

Slechthorendheid is niet alleen het minder hard horen van geluiden, maar ook het vervormen van geluiden, waardoor ze doffer of juist scherper klinken. Het oor is gevoeliger voor harde geluiden dan voor zachte geluiden, waardoor harde geluiden sneller pijnlijk of vervelend zijn voor slechthorenden. Ook zorgt gehoorverlies ervoor dat je meer last hebt van omgevingslawaai en dat je minder goed kunt bepalen waar geluiden vandaan komen. Al deze factoren dragen ertoe bij dat slechthorenden sneller onzeker kunnen worden en zich buitengesloten gaan voelen, soms met vereenzaming als gevolg. Ook kan gehoorverlies op zeer jonge leeftijd de taal- en spraakontwikkeling beïnvloeden, en daarmee de hele ontwikkeling van het kind.

Welke soorten slechthorendheid zijn er?

Bij afwijkingen in het gehoororgaan kunnen verschillende soorten gehoorverlies optreden:  

• Geleidingsverlies. De geluiden worden niet goed naar het slakkenhuis doorgegeven als gevolg van afwijkingen in het uitwendig oor of in het middenoor.
• Perceptieverlies. Bij afwijkingen in het slakkenhuis, de gehoorzenuw of de hersencentra klinken de geluiden niet alleen zachter, maar kunnen ze ook enigszins vervormd worden, waardoor ze niet normaal klinken. Bij perceptieverlies kunnen harde geluiden pijnlijk en onaangenaam zijn voor het oor.
• Gemengd verlies. Van een gemengd verlies is sprake wanneer er zowel een geleidingsverlies als een perceptieverlies is.

Laatst bijgewerkt op 27 september 2018