Praktisch, handig en zinvol sinterklaascadeau, kerstcadeau of verjaardagscadeau
Mijn man had dit onderstaande artikel een jaar of wat terug uit dit Forum gescand om die cadeaus in vol ornaat aan onze ouders in Maastricht te schenken voor als er iets zou gebeuren. Omdat we in Amsterdam wonen en hunnie in Maastricht, kun je immers zo moeilijk direct de helpende hand zijn. Voor twee maanden terug belandden ze kort na elkaar in het ziekenhuis en waren toch echt wel blij dat ze zonder enige paniek over hun persoonlijke verzorging en persoonlijke spulletjes konden beschikken, ze dat allemaal slechts in één handgreep mee konden nemen. Leuk is het dan weer, dat er zo ook bij onze kinderen die dan weer in Leeuwarden wonen - iets begon te dagen, en ons met die opname-tassen op onze verjaardag verrasten! Mijn man zegt ook, dat is pas iets zinnigs waar je verder mee kunt; nu wij voor onze kinderen nog voor volgend jaar; zoiets zou je weer opnieuw in dat forum moeten zetten. Maar mijn man was het kwijtgeraakt. Maar mijn zoon wist er nog wel aan te komen, die heeft ook zoveel verstand van internet en die dingen en zo. Omdat mijn man het niet meer kan door ziekte, doe ik het maar met zijn hulp even voor hem, en voor iedereen eigenlijk, want daar heeft mijn man toch wel even gelijk in. Het is ook wel nodig zoiets. Onze overburen zitten in de zorg. En die kunnen er over meepraten. Hou er over op, echt wel. Hopelijk komt het overal op de juiste plaatsen terecht! ============================================================ Herkenv.: Praktisch, zinvol en waardevol cadeau. De feestdagen beginnen straks weer met alle daarbij gepaard gaande cadeaus die men elkaar aanreikt. Vaak gaat men door de reclame meegenomen - onbewust langs de voor de hand liggende en meest praktische en zinnige cadeaus heen. Tijdelijk of langdurig (met spoed) in een ziekenhuis worden opgenomen, kan niemand voorspellen. Maar áls, dan zijn en worden vaak kleine dingen, hectische en stressvolle belevenissen, een welke die je dan als patiënt en naaste of familie dan echt wel kunt missen als kiespijn. Alleen mensen die (spoed) opnames als patiënt, naaste of familie hebben meegemaakt, weten waarover hier eigenlijk gepraat wordt. Het bij elkaar rapen en het zoeken naar alle spullen voor het persoonlijk onderhoud dat dan moet worden meegenomen, men nodig heeft, is dan net in de was of ligt ergens wel maar kan dan in de consternatie net niet gevonden worden; zéker door diegenen die het huis onbekend zijn. Of; men gebruikt de spullen normaliter niet, maar heeft ze daar wel echt nodig. En als je alleenstaande bent, en je moet nog eens een vreemde je huis binnensturen om alles bij elkaar te sprokkelen, dat lijkt mij dat nu ook niet bepaald een geruststellende gedachte. Een altijd gereedstaande volle persoonlijke weekend tas, opnametas, is daarom nooit weg. Zeker óók voor oudere mensen, waarbij het opnamerisico meestal nogal aanzienlijk hoger ligt dan normaal, dat met het daarnaast ook nog eens alleenstaand zijn, het praktische nut en de noodzaak van zon gereedstaande opnametas alleen maar steeds groter maakt. De inhoud: Een ruime toilettas met als inhoud: kam, haarborstel, spiegel, nagelknipper, pincet, wattestokjes, zeepstuk in zeepdoosje, tandenborstel(s) in tandenborsteldoosje, tandpasta, nagelschrobber. Verder al dan niet in toilettas: after- of pré-shave, scheermesjes, scheerkwast en scheerzeep/scheerschuim of een scheerapparaat, (papieren) zakdoeken, event. gebitsbakje en gebitsreinigingstabletten etc.. Verdere inhoud van de tas: schrijfblokje, ballpoint, haardroger, degelijke douchespons met schrob- en fijnwasmogelijkheid, goed zittende badjas/kamerjas, 2 pyjamas, 3 sets ondergoed, 3 paar sokken, extra kleding naar keuze bv: pantalon, overhemd en vest/sweater en eventueel jack of i.d. of anders gewoon een joggingpak wat eigenlijk voor een patiënt wel heel functioneel is of kan zijn omdat het vrijwel nergens in de weg zit of kan knellen en zo mogelijk kan voorzien in tal van niet voorziene situaties voor een patiënt. Vergeet niet om goed om de voet sluitende pantoffels er aan toe te voegen. Dus zéker geen slippers of andere stappers die een nogal verhoogd val- of struikelrisico in zich dragen. Haarchampo en douchechampo vooral niet vergeten. En verder in de meest voor de hand liggende bijvakken van de tas: een lijstje met adressen en telefoonnummers van eventuele familie en bekenden en een kopie van het verzekeringsbewijs en administratiebewijs van het ziekenhuis. Aan de tas ook niet vergeten om daaraan een taslabel met daarop duidelijk de volledige naam en het adres en telefoonnummer aan te gespen. Omdat je nooit weet of je acuut met of zonder schoeisel wordt opgenomen, een paar goedkope maar deugdelijke (sport)schoenen kan ook handig zijn. Note: laat de inhoud altijd volledig in takt en zorg er voor dat de tas op een voor iedereen makkelijk te vinden en te bereiken plek staat. En de vrouw? Die heeft natuurlijk voor d\'r zelf zo haar eigen specifieke aanpassing van inhoud nodig. Wat ook belangrijk is; voorzie de tas nooit van aan bederf onderhavige spullen. Lees vooral de verpakkingen. En natuurlijk past iedereen zijn eigen tas verder aan, geheel conform zn eigen specifiek noodzakelijke zaken voor persoonlijke verzorging en/of ontspanning. Een eigen verstandelijke aanschaf, of een praktisch gegeven of gekregen feestdagen- of verjaarscadeau; zoiets zou eigenlijk door niemand gemist mogen worden. Nak: Het idee van een opname tas is niet gek, maar dan moet het wel om een spoed opname gaan, want elke andere vorm van opname is overzichtelijk. Persoonlijk zal ik hier niet voor een opnametas kiezen. Ik denk dat het zinvoller is om op papier te zetten wat je mee wil nemen en dat je die kleding op een aparte plaats in de kast gereed legt. Hiermee voorkom je dat de kleding overmatig lang in een tas zit en gaat stinken én dat je spullen, die je dagelijks nodig hebt, dubbel aan moet schaffen. En wat de inhoud van de toilettas betreft, vul die naar behoefte met praktische zaken, maar overdrijf niet. vdMeerkerk: Dat wil ik op mijn beurt als bezoeker tegen ú zeggen. Overdrijf hier niet, om wat voor een reden dan ook. Maar laat dit alles gewoon over aan de ervaringen en praktische intelligentie van de mensen zélf; en niet in de laatste plaats van die van het medisch- en zorgpersoneel..... Glibber: \"Als er kleren in een tas gaan stinken, zijn ze niet nieuw en zelf niet eens gewassen óf is de tas zo vies, goor en smerig, zo\'n bacteriënpoel, dat je voor jezelf, medepatiënten en het ziekenhuis, toch maar beter over een heel eigen gereedstaande keurige opnametas met even gereedstaande inhoud kan beschikken. Waar gebruikte tassen in de wereld wel niet allemaal in of op hebben gestaan, en waar ze wel en waar niet allemaal mee naar toe zijn genomen. En niet te vergeten; wat er al wel niet allemaal in vervoerd is geweest ........ en zo het ziekenhuis worden binnengesleept met..... je wilt het gewoon niet weten. Daar hoef je toch geen bacterioloog voor te zijn, wel? Een béétje gezond verstand heeft iedereen toch wel, niet waar? Nee, voor mij en m\'n vrouw staat hij ingevolge de verantwoording jegens onszelf, kinderen, medepatiënten en ziekenhuis al klaar. Altijd klaar. Ik ben zeer tevreden met de aangever hier. Overigens: nieuwe of gebruikte tas; ingevolge mijn voorgaande opgegeven verantwoordelijkheden (aansprakelijkheden?) heb ik voor onze NIEUWE weekendtassen en inhoud, voor deze SPECIALE opnametassen even de tijd genomen om zelfs deze nieuwe tassen met een ontsmettingsmiddel geheel te reinigen. Want zelfs nieuwe tassen kunnen overal en nergens ter wereld zijn verbleven. Wel eens van ziekenhuisbacteriën en andere in ziekenhuis opgelopen kwaadaardige bacteriën gehoord.....over die gevolgen.....eh, die compli...eh, dinges.......complicaties? Hoeveel er van zouden de patiënten er de afgelopen jaren zelf wel niet zo het ziekenhuis hebben binnengesleept, van die eh.....complicaties? Tassenvol?\" Rederik: Dan mag toch ook wel zeker in rede verwacht worden dat wat er om je heen zit of dat wat je in het ziekenhuis naar binnen sleept, ook schoon en zuiver is of niet soms? En als het een spoedopname is, dat het altijd zuiver klaar staat; dat er niets door familie, bekenden of zelfs onbekenden bij je thuis in paniek als een allegaartje inderhaast bij elkaar geraapt hoeft te worden om het vervolgens in een of andere willekeurige tas of vuilniszak te stouwen en zo aan het ziekenhuis af te leveren. Endoran: Je kunt dit natuurlijk niet helemaal inpassen met en voor kinderen. Maar door de gerichte confrontatie, uitdraging van o.a. overheden, ziekenhuizen e.a. hieromtrent naar de volwassenen toe, genereer je natuurlijk wel een gigántisch (noodzakelijk) bewustwordingsproces en verantwoordelijkheidsgevoel van de volwassenen t.o.v. zichzelf, hun kinderen en anderen. Endoran: Zoekmachines: http://www.google.nl/search?hl=nl&q=ziekenhuishygi%C3%ABne+&btnG=Zoeken&meta= http://www.google.nl/search?hl=nl&q=ziekenhuishygi%C3%ABnist&btnG=Zoeken&meta= http://www.google.nl/search?hl=nl&q=ziekenhuishygi%C3%ABniste+&btnG=Zoeken&meta= http://www.google.nl/search?hl=nl&q=medisch+microbioloog+&btnG=Zoeken&meta= http://www.google.nl/search?hl=nl&q=sterilisatiemedewerker+&btnG=Zoeken&meta= http://www.google.nl/search?hl=nl&q=sterilisatiemedewerkster+&btnG=Zoeken&meta= enz enz Verder: http://www.nizw.nl http://www.gr.nl http://www.nvz-ziekenhuizen.nl http://www.igz.nl http://www.zn.nl enz enz
Je hebt gelijk Elly.Pas voor vier weken plots opgenomen geweest. Je denkt er in eerste instantie nooit aan. Ik schaamde me eigen toch echt wel dood toe ik daar lag. Kinderen de deur uit en in het buitenland ook nog. Je staat er helemaal alleen voor. Toch? Ja goed. Een broer heb ik die in wel honderd kilometer verderop woont. Die kwam pas na een week en is bij mij thuis langs geweeest om de spulletjes. En wat nam die mee? Bh\'s en ondergoed van mijn dochter die nog in de kast lagen. Ook nog de make-up van haar. Een ongewassen pyama en een andere pyama samengesteld uit een verschillend jasje en broek. Oh, ja. Panty\'s. Dat ook nog. Ik kocht die vroeger altijd met zo\'n tien stuks als ze in de reclame waren. Verschillende maten waren over en had ik nog in de doosjes in de kast liggen tot van wel 20 jaar terug. Er op kijken? Het gezond verstand laten werken? Ben je mal! Ik was er imiddels wel twee keer uitgegroeid. Ach, en over de rest maar niet te spreken. Een grote ellende. En daar stond hij dan met een bosje bloemen met twee van die grote draagtassen, ene van Albert en de ander van Super waar hij alles had ingepropt. Je schaamt je dan toch dood. Van hier tot gunter. Je ziet de anderen op zaal gewoon naar je kijken en denken en ook achtebaks gniffelelen en roddelen. Echt wel. En sinds ik uit het ziekenhuis ben, heb ik nóg niets geregeld om me zo\'n schaamte over het mezelf in eerste instantie niet goed te kunnen verzorgen, te kunnen besparen. Ik weet nu wel meer als een ander dat ik een mens ben, en daar ben ik in het ziekenhuis toch wel achter gekomen. En dat het me net zo goed over twee minuteb weer kan gebeuren. Niemand kan nu eenmaal bepalen wat er de volgende minuut zal gebeuren. Niets heb je toch in de hand Elly? En daarbij, ik wordt ouder. Je hebt me net weer even wakker gemaakt om alles even goed te gaan regelen, ik was eigenlijk al weer ingesluimerd. Bedankt Elly.
Mariek, nou nog wat. Was toevallig op bezoek bij een van de familie in het ziekenhuis. Nou die had me toch een bos haar in z'n neus. Dat zie je niet normaal zo, he? Maar als je bedlegerig bent kijk je er zo bij ze de woonkamer binnen zeg maar. En al dat snot wat er aan blijft zitten. Gatverderrie. Ik heb er geen last van in de neus. Maar m'n man wel. En die denken aan die dingen nooit niet, he? En als Jaap in het ziekenhuis komt, wordt je er toch als z'n vrouw op aangekeken, niet dan? Ga wel een voor 'm zo'n elektrisch neustrimmertje halen voor in z't toilettas van z'n opnametas. Zijn allemaal van die kleine dingetjes. Maar je wilt toch altijd wel alles goed voor elkaar hebben, niet dan? Dat zijn dan van die toevallige dingen die je tegenkomt. Waar je niet zo gauw aan denkt.
Kunnen jullie nagaan wat een tandarts wel niet voor een leven moet hebben. Poetsen de mensen nog eens extra de tanden voor ze naar de tandarts gaan, laten ze hun neus voor dat wat ie is. Veelal niet meer dan een opslagplaats van het meest afzichtelijke en gore afval dat er is. En daar laten ze zo dan ook nog eens gedwongen in kijken. Kunnen ze moeilijk de ogen dicht doen of de andere kant opkijken tijdens het behandelen, wel? Zo\'n kokkert kunnen ze moeilijk over het hoofd zien. Dat mensen daar niet aan denken. Goed neusonderhoud. Zeker voordat ze naar de tandarts gaan. En daar is een neustrimmer een heel goed hulpmiddel bij. Over legitimatiebewijzen van mensen gesproken. Praat me er niet van. Heel goed naar voren gebracht hier.
Mijn man komt net uit het ziekenhuis Thea. Voor mijn man had ik ook alles goed geregeld. Van de huisarts kregen we de mededeling dat hij maar beter direct kon worden opgenomen. Wij naar huis, slechts één enkele handgreep naar de altijd gereedstaande tas en verder niks geen hectische toestanden zoals toen voor een paar jaar terug. Nou, mijn man lag er tenminste gelijk goed bij en alles bij de hand. Je ziet ook gelijk op zo\'n zaal door hoe de mensen er bij liggen met wat voor een soort je daar te maken hebt en met wie ze in feite getrouwd zijn. Nee, zo kom je wel voor verrassingen te staan over mensen. Gut, dacht ik dan, dat had ik nou niet verwacht. Want je loopt vaak langs huizen, maar je komt niet overal op bezoek. Zo is het toch? En zo zie je gelijk zo\'n beetje alles van hoe de vlag daar bij staat. Bij ons iets verder in de straat iemand met een auto van 40000 Euro voor de keet, een nieuwe keuken en badkamer, en in het ziekenhuis gekomen, nog geen onderbroek of pyjama om aan te trekken; laat staan wat fruit of een snoepke of zo voor op bezoek. Hemelsrijend vaak gewoon. Wat een toestanden soms. Mijn buurvrouw is verleden jaar ook opgenomen geweest. Nou, die heeft ook zo het nodige gezien en zou er ook heel wat over kunnen vertellen. Nee, mensen zijn niet allemaal hetzelfde. Zeker niet. Ik ben blij dat ik mijn man heb en mijn man mij en dat we zo goed voor elkaar zijn en zo goed voor elkaar zorgen. En de rest moet het maar doen met wat ze hebben. Zo is het toch?
Marieke, m\'n man zegt net ook, je kunt net zo\'n mooi legitimatiebewijs of paspoort hebben, maar uiteindelijk komt je ware identiteit altijd in het ziekenhuis boven water. En gelijk heeft ie. Zo is het toch?