© 2024 solvo B.V.

Pijn/ongemak tussen schouderbladen en andere rariteiten...

Hoi, ik ben 36 jaar en ik heb in april 2007 een hartinfarct gehad. Ik ben ongeveer 3,5 uur nadat de klachten begonnen gedotterd. Ik heb ook een enkele stent gekregen. Er is dus wel schade opgetreden aan het hart, maar ik heb 100% kunnen herstellen en lichamelijke beweging was geen enkel probleem. Tijdens de revalidatie-sport ben ik tot loopschema 9 gekomen. Aardig zwaar, maar het was nog te doen en ik had eigenlijk nergens last van. Even bijkomen, niks aan de hand. Ik ben sindsdien eigenlijk met angst blijven zitten. Ik ben van nature een binnenvetter, ik praat er wel over met mijn naasten zoals mijn vriendin en mijn beste vriend maar toch is er altijd wel wat angst blijven zitten. Nu moet ik bekennen dat sinds ik ook Omeprazol slik (Naast Plavix, aspirine, zofil, metoprolol en Crestor) mijn maagklachten eigenlijk helemaal weg zijn, en dat was dus een grote oorzaak van mijn ongemakken (brandend gevoel boven maag/onder borstbeen). Maar... Sinds een paar weken ervaar ik weer klachten. één van die klachten is dat ik af en toe een ongemakkelijk gevoel tussen mijn schouderbladen krijg. Nog geen echte pijn, maar flink ongemak geeft het wel (meestal een flink klemmend gevoel, alsof de schouderbladen naar elkaar worden getrokken) en het is genoeg om mijn angst weer flink te doen oplaaien, soms zo erg dat ik een explosie van adrenaline in mijn buikstreek voel (is dat adrenaline?) en natuurlijk gaat mijn hartritme daarvan ook weer omhoog, soms tot 100-110bpm... Dit gaat gepaard met een raar gevoel in mijn linkerarm (tijdens mijn infarct was dit ook de grootste uitstraler naast een brandend gevoel onder mijn borstbeen) maar ik kan dat gevoel in mijn linkerarm nog niet als pijn omschrijven. Tijdens het infarct was het echt pijn. Ook is dat gevoel in mijn linkerarm meestal van korte aard en ik krijg het op verschillende plekken op verschillende momenten. Alsof het van plaats verandert dus. Maar soms kan het ook aanhouden op een bepaalde plek. Vandaag had ik tijdens mijn werk er weer last van tussen mijn schouderbladen, en voelde ik ook, hetzij zeer kort, een gevoel van misselijkheid opkomen. Ditmaal weinig tot geen last van mijn arm. ik heb even rustig gedaan en 30 minuten later was er weer niks aan de hand. Ik heb nitrospray voor onder de tong, maar ik ben zo\'n eigenwijze die het eigenlijk niet gebruikt. Ik heb het tot nu toe 3x gebruikt, inclusief de proef die de dokter bij mij gedaan heeft. Wie heeft vergelijkbare ervaringen? Is dit allemaal maar angst en verbeelding, of is het beter toch de dokter te bellen? Ik heb gedacht om een nieuw hartfilmpje aan te vragen, maar elke keer denk ik dan weer van nee, het zal wel meevallen... maar dan weer, veiligheid voor alles...ik ben een beetje radeloos aan het doen hiermee. Echt heel onzeker over dit alles, en dat ben ik nooit geweest... Ik hoop wat van iemand te horen die in het zelfde schuitje zit...


Hoi, Ik ben 47 jaar en in januari 2007 geopereerd aan mijn hart (bypass) na 3 maanden wachtlijst, daarvoor nooit klachten behalve zuurbranden. Als ik twijfel over wat ik voel dan vraag ik gewoon of het klopt, angst heb ik niet meer je kunt het toch niet altijd voor zijn. Ik leef gezond deed en doe er alles aan, heb geen hoge bloeddruk, geen overgewicht, rook niet, en geen hoog cholesterol, ik liep en loop 3-4 keer per week hard en toch had ik maar liefst 3 dicht geslibte vaten. Familie belast. Het heeft geen zin in angst te zitten, wat ik niet zo goed begrijp is waarom je niet gewoon naar de dokter gaat beter 1 keer te veel dan 1 keer te laat. Je bent nog zo jong laat je leven niet vergallen door angst en deel het met je geliefde dat helpt jou en gedeelde smart is halve smart. Veel succes en ga het laten controleren, niemand zal je iets verwijten als je voor niets komt.

label.Geplaatst op 2008-02-14 21:59:12


ik was ook 36 jaar vorijaar maart zwaar hartinfacrt gehad ben ook gedottert en stent geplaats zou als je het niet vertrouwt toch naar de dokter gaan ik moet dinsdag weer naar cardioloog en ben kortademig bij lopen en traplopen moet ik op de helft blijven staan ik vertrouw het ook niet vraag er dindsdag naar dus ga liever een keer teveel dan dat het te laat is een dat je weer gedotterd moet worden met spoed groetjes knoeffelke

label.Geplaatst op 2008-02-14 22:45:29


Aan Clysma: Helaas lukt het mij niet om op jouw niveau te leven. Ik ga wel zeer binnenkort op fitness, om min conditie weer een beetje op peil te helpen. Roken doe ik nog wel en hoewel dat veel minder is dan ervoor, het is heel erg fout van mij. Ik krijg crestor tegen de cholesterol, en ik let redelijk goed op wat ik eet, ik gebruik nu ook bijv. veel meer olijfolie en eet regelmatig vis. Ik ben ook erfelijk aangelegd (te hoge cholesterol), het komt van mijn moeders kant. Helaas wisten mijn voorouders dit nog niet, zowel mijn moeder als mijn grootmoeder zijn aan hart- en aorta aandoeningen overleden. Ik heb al enige keren met de dokter gesproken en die kon van mijn uitleg van alles ook niet veel maken. In augustus vorig jaar heb ik mijn laatste gesprek met de cardioloog gehad en die zei dat ik gewoon volgend jaar weer terug kkon komen, dus geen tussentijdse onderzoeken oid. Ik kan gerust ook mijn lichaam belasten, juist bij inspanning voel ik dat alles stukken beter gaat, ik ben niet kortademig, en het is ook niet zo dat mijn hart op tilt slaat. Als ik er bewust over nadenk dan denk ik ook dat er gewoon niks aan de hand is. Het is meer mijn onderbewustzijn die raar doet. Ik heb dus ook regelmatig nachten dat ik 10x op een nacht rechtop in bed wakker schrik, om geen enkele reden. Ik weet dat mijn hart af en toe dubbel slaat, en dat is wat denk ik \'s nacht ook gebeurt en dan slaat mijn onderbewustzijn gelijk alarm. Maar resultaat is dat ik dus echt met een schok wakker schrik, en dan moet ik weer tot rust komen en weer proberen te slapen. dit gebeurt dus soms wel 10x op een nacht. Gelukkig niet elke nacht, maar ongeveer 1 nacht per week. Hoe kom ik daar nou in godsnaam vanaf...Ik krijg geen oxazepam meer van de dokter omdat het verslavend kan werken, maar dat is wel iets waar ik perfect op kon slapen.

label.Geplaatst op 2008-02-15 00:58:02


@ Knoeffelke: Ik heb gelukkig op tijd de dokter gebeld, ik ben nog redelijk op tijd gedotterd. De schade is zeer beperkt gebleven, alhoewel de cardioloog vertelde dat er duidelijk zichtbare schade was op de echo\'s. Maar het had veel erger kunnen wezen bij mij omdat de kransslagader die verstopt zat, een vrij grote is. Als het hartinfarct zijn volledige uitwerking had kunnen hebben dan was zowat mijn halve hart afgestorven. Een hele zware had het dus kunnen zijn, en nu is het beperkt gebleven tot eentje die zo\'n beetje tussen licht en matig zit. Wat ik wel frappant vond: Na de dotterprocedure heeft de chirurg aan mij uitgelegd wat hij gedaan heeft, en opmerkelijke was dat bij mij echt maar een stukje van anderhalve centimeter lang dichtgeslibt zat (hartinfarct was acuut vanwege een stolsel). Er was ook maar 1 stent nodig en hij was zeer tevreden over het resulutaat. Hij was er ook maar iets van 30 minuten mee bezig of zo. En hij heeft zoveel mogelijk de andere slagaders gecheckt en die waren brandschoon. Jouw kortademigheid is wel reden tot zorg. Ik heb daar dus helemaal geen last van, maar dat je maar een halve trap kunt lopen is wel erg ja. Lijkt mij dat je inderdaad zo snel mogelijk laat onderzoeken of er niet nog meer aan de hand is. Ik wens je zowieso heel veel sterkte ermee.

label.Geplaatst op 2008-02-15 01:08:04


Hallo Paul, Ik heb je verhaal met veel interesse gelezen. ik ben zelf nog steeds herstellende van een serie hartoperaties na twee infarcten, en je beschrijving komt behoorlijk overeen met mijn ervaringen. met name de onzekerheid en het bagatelliseren komen bij mij heel bekend over. Ik weet natuurlijk niet hoe je relatie met je cardioloog of de huisarts op dit moment is, maar ik zou in ieder geval toch eens contact met ze opnemen al was het alleen maar voor je fysieke klachten. mocht je bepaalde zaken willen uitwisselen dan hoor ik graag nog van je. sterkte! met vriendelijke groet, Willem

label.Geplaatst op 2008-02-15 08:49:15


@ Willem3 Heb jij ook dat je soms 's nachts wakkerschrikt, vaak meerdere malen op een nacht? Groetjes PMF71

label.Geplaatst op 2008-02-15 12:56:25


met mij zijn ze bijna 2 uur bezig geweest met dotteren had er een 100procent dichtzitten en moeilijk open te krijgen had ook niet veel later moeten komen zeiden ze want dan was het ok geweest mijn pompfunctie is maar 48 procent ze zeggen daar komt de kortademigheid van daan maar dinsdag moet ik terug en dan geef ik eht nog een keer aan groetjes knoeffelke

label.Geplaatst op 2008-02-15 15:47:31


ik heb welen week ermee rond gelopen op verdenking van slokdarmonsteking dag zelf huisarts gebeld wilde niet uitkomen 4keer gebeld we zijn uiteindelijk s,avonds zelf naar ehbo gegaan met taxi bleef maar overgeven druk op de borst pijn aan de arm en die pijn aan mijn arm hd ik eigelijk al de hele week en pijn op de borst knoeffelke

label.Geplaatst op 2008-02-15 15:51:28


Ze hebben mij nooit verteld hoeveel pompfunctie ik nog over heb, ik neem aan omdat het dus verwaarloosbaar is, en dus nog heel dicht bij de 100% is. Ik heb eigenlijk ook heel veel geluk gehad, en de tegenwoordigheid van geest om gewoon naar de dokter te gaan. Op het moment dat ik pijn in mijn arm kreeg aarzelde ik geen moment meer en heb ik gelijk de dokter gebeld.

label.Geplaatst op 2008-02-15 17:06:03


Beste mensen, Ik heb met aandacht jullie verhalen gelezen en neem de vrijheid, om zonder belerend te willen zijn, jullie een aantal tips te geven. Ik beschouw mezelf als ervarings deskundige. Waarom.....?? Omdat ik in 1993, op 42 jarige leeftijd, binnen 7 dagen tijd 5 hele zware hartinfarcten heb gehad, gevolgd door een by-pass operatie waarbij 3 omleidingen zijn gemaakt. Het belangrijkste wat ik in die periode heb geleerd is om altijd te luisteren naar je lichaam. Je lichaam geeft namelijk precies aan tot hoever je kan gaan. Daarnaast heb ik me aangesloten bij een sportgroep speciaal bestemd voor (ex)-hartpatienten. In deze groep kan je niet alleen op een verantwoorde wijze bewegen, maar óók ervaringen uitwisselen met lotgenoten. Praten met naasten is wel goed maar ook beperkt. Er komt namelijk een moment dat je omgeving het allemaal niet meer wil horen, terwijl jij je verhaal nog steeds kwijt wil. Toen ik dit merkte heb ik alles op papier, of liever gezegd in de computer gezet. Omdat ik geen zin had om in de WAO te belanden ben ik na verloop van tijd eerst weer voor halve dagen en later weer voor hele dagen gaan werken. Het gevolg daarvan is dat ik in 2004 met vervroegd pensioen kon en mocht vertrekken. 1 maal per jaar ga ik naar de cardioloog voor een algehele controle, dat wil zeggen, echo, inspanningproef en ECG. En naar mate de tijd verstrijkt gaat het steeds beter met me. Mogelijk dat in mijn verhaal tips staan die jullie kunnen gebruiken. Succes

label.Geplaatst op 2008-02-16 21:35:29


Ik ben in de tussentjd naar het ziekenhuis gegaan en mijn angsten uitgelegd. De arts heeft naar mijn hart geluisterd en mijn bloeddruk opgenomen en gaf aan dat daar iig geen banormaliteiten aan waren. Aangezien het niet mijn eigen ziekenhuis was heeft hij ook gezegd geen valse hoop of verwachtingen te willen geven door een ECG te doen of iets dergelijks. Het beste voor mij is gewoon een gesprek aangaan met de huisarts en te praten over het verkrijgen van psychologische hulp en regelmatigere controles in het ziekenhuis, bijv. 4x per jaar ipv 1x per jaar, vanwege de psychologische impact die het infarct op mij gehad heeft. Hij vond het zowieso vreemd dat al naar 4 maanden de interval was verlegd naar een heel jaar.

label.Geplaatst op 2008-02-18 12:11:48


nou ik ben gisteren op controle geweest en ze zeggen die kortademigheid en zo komt van het dik zijn word verder niet na gekeken alleen moetwel de plavix blijven doorslikken normaal tot een jaar naar eht hartinfarct maar ik moet ze doorslikken ivb met suiker en schildklieren

label.Geplaatst op 2008-02-20 12:10:32


Een late reactie, maar misschien toch nog relevant. Zelf heb ik ook jarenlang 'maagklachten' gehad - volgens huisarts en internist - met steeds heftiger pijnaanvallen snachts, vooral pijn tussen de schouderbladen zoals jij die beschrijft en uitstralend in de arm. Dit was een foute diagnose, de maagpijn bleek prompt te verdwijnen na een spuitje onder de tong; toen lag ik echter in het ziekenhuis in afwachting van een bypass (dotteren bleek al niet meer mogelijk). Het was notabene een leerlingverpleegkundige die me erop attent maakte dat de zg maagpijn wel eens angina pectoris kon zijn. De maagtabletten nooit meer nodig gehad, wel door 't oog van de naald gekropen. Deze verwarring schijnt nogal eens voor te komen, dus zou je je maagklachten terug krijgen, doe je voordeel met dit verhaal. Groet en sterkte, Dorian

label.Geplaatst op 2008-05-01 14:03:44

Naar forum Cardiologie

Cookies

Ziekenhuis

Om je een informatieve en prettige online ervaring te bieden, maken Ziekenhuis.nl (onderdeel van solvo b.v.) en derden gebruik van verschillende soorten cookies. Hieronder vallen functionele, analytische en persoonlijke cookies. Met deze cookies kunnen we de werking van onze website verbeteren en je van gepersonaliseerde advertenties voorzien. Door op ‘Akkoord en doorgaan’ te klikken, gaat u akkoord met het plaatsen van alle cookies zoals omschreven in onze privacy- & cookieverklaring.

Cookievoorkeuren

Je kunt hieronder toestemming geven voor het plaatsen van persoonlijke cookies. Met deze cookies houden wij en onze partners je gedrag op onze website bij met als doel je persoonlijke advertenties te tonen en onze website te optimaliseren.

Selecteer welke cookies je wil accepteren