Stel ik me aan....?
Hoi! Ik ben 25 jaar en heb al jaren last van hartkloppingen en ritmestoornissen. Ben in het verleden wel naar de dokter geweest, maar werd altijd afgescheept met het verhaal van; je bent zó jong, je hebt heus niks met je hart. Het zijn vast spanningen... Twee maanden geleden heb ik echter twee \"aanvallen\" gehad, waarbij ik plotseling (terwijl ik rustig zit) een soort kortsluiting in mijn hoofd heb (weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken) en op dat zelfde moment voel ik mijn hart als een gek tekeergaan en is helemaal uit z\'n ritme. Ik voel me dan heel raar worden en val dan bijna flauw. Langzaam aan wordt het weer wat stabieler, tot ie weer normaal klopt. Ik heb de eerste keer direkt de dokter gebeld, en die vertelde mij telefonisch dat zolang ik niet echt flauwval er niets mis met mijn hart is! De tweede keer zijn we naar de dokterswacht gegaan, en die zei dat ik een hartritmestoornis had. Sindsdien slik ik één maal daags 100 mg Metroprolol. Het gaat echt stukken beter, mijn hart slaat in rust nu rond de 50, voorheen was dit in rust 110. Een heel verschil dus, maar wil echt niet meer zonder... Nu heb ik eergister in bed, midden in de nacht, weer zo\'n soort aanval gehad, alleen was het (gelukkig) veel minder heftig. Dit zal wel door m\'n bétablokkers komen neem ik aan. Doordat ik dus tóch weer zo\'n \"aanval\" gehad heb, ben ik nu heel angstig geworden, en ben echt bang dat ik misschien wel een afwijking heb ofzo. Ik ben namelijk nog nooit bij de cardioloog geweest, er is dus ook nog niets uitgesloten. Mijn dokter wil mij echter niet doorverwijzen, want volgens hem heeft het alleen zin als er op dat moment zo\'n \"aanval\" aanwezig is. Na een lang verhaal, mijn vraag; Kan ik zelf niet een afspraak maken met de cardioloog? Al is het alleen maar om mij gerust te stellen, dat ik \"alleen\" maar een ritmestoornis heb. Ik weet zeker dat ik dan een stuk geruster ben. Ik durf nu bijvoorbeeld niet samen met mijn dochtertje ergens naartoe in de auto, want stel je voor dat ik het dan krijg, en we een ongeluk krijgen! Zo zie je maar weer, het beheerst mijn leven echt... Wat denken jullie? Is dit inderdaad gewoon een hartritmestoornis? Ik hoop reakties!!! Liefs
Hallo Tanisha, Ik heb je bericht gelezen en wat mij daarbij opvalt is dat de eerste arts, ik neem aan je huisarts, zich er van af heeft gemaakt door te zeggen dat je veel te jong bent voor hartproblemen en het doorom afschuift op spanningen en dat de tweede arts alleen maar overgegaan is tot symptoom bestrijding. Hij had jou ook door kunnen verwijzen naar de specialist. Maar omdat dit niet is gebeurd denk ik dat je zonder meer terug moet naar je huisarts en nogmaals bij hem moet benadrukken dat je ongerust bent. Wijs hem ook maar op het feit dat je medicijnen hebt gekregen en dat de wachtarts heeft vastgesteld dat je ritme stoornissen hebt. (Als het goed is heeft hij zelf van de wachtarts een bericht ontvangen over jouw problemen) Verwijst hij dan nog niet door vraag dan bij een andere arts om een second opinion. Er moet zeker iets aan die stornissen gedaan worden. En bedenk dat jij de baas bent over jouw lichaam en niet een dokter. succes
Hoi Tanishia, Jouw verhaal lijkt precies op dat van mij! Alleen heb durf ik de betablokker niet in te nemen. Ik ben ook eerst diverse malen naar de huisarts geweest. Eerst heb ik weken een holter gedragen (kastje die je hartactie registreerd). Daar kwam uit dat ik last had van overslagen, hartkloppingen, maar volgens de arts allemaal normaal. Nou normaal vond ik het niet, maar was een tijdje gerustgesteld. Het ging toen ook wat beter, maar het kwam weer terug! Weer naar de HA en die heeft me doorverwezen naar de cardioloog. Kreeg weer een holter en moest 24 uur een dagboek bijhouden. De eerste cardio gaf me pillen mee (selokeen) die ik niet durfde te slikken. Toen ik een tijdje later voor controle bij een andere cardio kwam en vertelde dat ik de pillen niet genomen had, vond hij dat alleen maar beter. Het deed meer slecht dat goed. Heb er nooit op doorgevraagd waarom. Op dit moment heb ik ook weer heel erg veel last en ben inmiddels weer naar de HA geweest en die schreef me toch weer een pilletje voor (atenolol). Ik vertelde dat de cardio het me afraadde en daar was de HA het niet mee eens. Ze zei dat ik het gewoon eens moest proberen. Kijken wat het met me doet. ze liggen hier voor me en ik durf het niet. Ben bang dat het erger wordt ofzo. En de woorden van cardioloog 2 dat ik het beter niet kon slikken... Kortom, ik ben nog steeds niet gerust. Het is bij mij overigens begonnen aan het einde van mijn zwangerschap 3.5 jaar geleden. Daarvoor had ik wel eens hartkloppingen ofzo, maar niet zo aanwezig zoals het nu is. Als ik jou was zou ik er gewoon op staan om naar een cardio te gaan. Wellicht ben jij wel gerust te stellen. Mocht je vragen hebben kun je me gerust mailen... Groet Indy
Ik ken dit, ik ben 26 en loop hier ook al jaren mee. Ook kreeg ik hetzelfde verhaal van mijn huisarts. Ik heb mijn huisarts gewoon gevraagd om doorverwezen te worden naar een cardioloog. Al is het maar voor je eigen geruststelling! Gewoon doen. Ik vind ook dat de meeste huisartsen hier slecht mee omgaan. Je hebt vaak het idee dat je nog net niet wordt uitgelachen, maar het scheelt niet veel. En ondertussen lig jij nachten wakker met dit soort aanvallen. En nee......je stelt je niet aan. Het is toch ook beangstigend! Je hebt vaak het gevoel dat je laatste uur aangebroken is. Mensen die het niet kennen, kunnen zich er maar moeilijk een voorstelling van maken. Je bent niet alleen..... Heel veel sterkte, Samira
Hoe vaak treden die aanvallen eigenlijk op? Je kan namelijk wel naar een cardioloog gaan, maar die geeft je een kastje mee, welke 24 uur je ECG registreert. Om daar wat op te kunnen zien, moeten de aanvallen wel vaak genoeg optreden. Als er slechts 1 keer per 2 maanden een aanval optreedt, kan er niet echt een ritmestoornis aan ten grondslag liggen en zou het inderdaad stress-gerelateerd kunnen zijn. Een rusthartslag van 110 is echter hoe dan ook te hoog.
Als ik de reacties lees, geef ik ze allemaal gelijk. Vaak is er een andere oorzaak waarom je hartslag te hoog is, ( schilklierafwijking bijv) Laat eens bloedprikken ( TSH, T4 ) en op andere vermoedelijke oorzaken. Zomaar zeggen dat het niets zal zijn, is wel heel kort door de bocht. Zoek ik ieder geval verder.