Hoe verloopt herstel na eenzijdige uitval evenwichtsorgaan?
Hallo iedereen die dit leest! Op 14 februari vorig jaar probeerde ik s\'morgens uit bed te stappen. Ik viel en kwam niet meer overeind, terwijl de wereld draaide als een tol en ik, zonder enige aanleiding, begon over te geven. Dit stopte pas na 2 dagen. Sindsdien heb ik het gehele traject, varieerend van KNO arts tot neuroloog doorlopen. ENG-test wees uit dat het linker evnwichtsorgaan totaal was uitgevallen. Vermindering van klachten zou betekenen dat rechts het overneemt. Dit zou schoksgewijs verlopen werd mij verteld. Heeft iemand enige verlichting gekregen door b.v. behandeling door een homeopatisch arts, chiropractie of iets dergelijks?? Ik vind het behoorlijk invaliderend werken en het sociale leven lijdt hier erg onder... Graag meningen van anderen. met vriendelijke groet, Lillybeth
Bij mij is dit ruim 2 jaar geleden gebeurd en ik ben nog steeds niet de oude,hoewel het sinds kort stukken beter gaat. Hou er maar rekening mee dat het lang gaat duren.
Ruim een half jaar geleden is dit mijn vader ook overkomen. Ik heb tevergeefs gezocht naar informatie of forums op internet over dit onderwerp. Ik zou met name graag meer over het verloop van het herstel willen weten. Heeft 1 van jullie misschien tips?
Hallo Maikel, Dank voor de - helaas niet erg bemoedigende - reactie... Inmiddels lijkt het sinds een week beter te gaan! Jammer genoeg zie je mensen bedenkelijk kijken als dit fenomeen ter sprake komt! We houden moed, vriendelijke groet, Lillybeth
Hallo Zand, Echte tips zijn er niet; sommige KNO-artsen zweren bij compensatieoefeningen, i.e. bijvoorbeeld rechtop op een bed zitten en je dan hard naar links laten vallen, dit 30 seconden laten duren en vervolgens hetzelfde doen naar rechts. Dit vijf keer achter elkaar. Je moet als het ware een heftige reactie provoceren, zodat het lichaam hieraan kan "wennen". Ik ben toch bang dat - als onderzoeken hebben uitgewezen dat het een permanente uitval van een evenwichtsorgaan is - dat het dan zeker een jaar duurt voordat je min of meer eraan gewend bent... Sterkte! groeten, Lilybeth