Spuwen maar!!

negatieve ervaring was toen ik vorig jaar geopereerd moest worden [knie]+paar dagen opname ,dat ik nuchter om 8 uur op de afdeling moest zijn en pas om 17.00 geholpen werd,ik was erg bang v/d narcose dit ook van te voren aangegeven maar er was geen begeleiding in nog werd daar rekening mee gehouden terwijl me beloofd was dat ik een middel zou krijgen om me te ontspannen erg negatief ervaren met als gevolg dat ik ook helemaal in paniek wakker werd.Positief:operatie is geslaagd en ik kan weer heel veel normaal doen ,nog niet alles maar ben nog aan het revalideren

een reactie op spuwen maar. spuwen gaat byna niet meer, de pyn is byna niet te beschryven.en echt ondraaglyk. ik heb een pees ontsteking, tennisarm word het ook wel genoemd,in myn schouder. maar het erge is ik kan myn nek ook niet meer normaal bewegen. ook heb ik daardoor waarschynelyk aangezichtspyn. ook heb ik wonden in myn mond, geen vitaminegebrek. ik wil graag geholpen worden, maar niemand helpt my. het is nu byna een jaar geleden dat ik hierom naar de orthopeet ben doorverwezen, maar hy wilde niks doen omdat het niet levensbedreigend is. nou vraag ik je,is dat normaal op deze manier komt er gaan vaart in de zaak,het is diep triest gesteld met de gezondheidszorg in nederland. ik zou ook wel heel graag naar belgie of duitsland willen, worden behandeld ,maar ik heb niet veel geld, plus myn verzekering wi dat niet,plus een andere verzekering wil my niet, omdat ik wat mankeer, waar blyf je dan nog nergens. nergens groetjes uit deventer.

Hoi ik ben in oktober 02 geopereerd aan mijn knie. Bij mij was de begeleiding goed. Het was een dag ok. Alleen kreeg ik een ruggeprik die bij mij erg naar boven kroop. Ik had daardoor erg veel moete met ademhalen (net of er een baksteen op je longen ligt) Praten ging moeilijk en in kleine stukjes en mijn armen waren loodzwaar. De begeleiding daarbij was Perfect. Eigenlijk vond ik het zelf nog wel grappig ook. Maar ik kon niet echt lachen omdat mijn buikspieren verlamd. Ik had al moeite met ademhalen, laat staan om te gaan lachen. Ik had zelf al een keer op de O.K. een dag meegelopen door stage. Dus je weet dan dat het kan gebeuren. Maar ja september 03 weer ondere het mes voor de andere knie. Zal allemaal wel goed komen. Groetjes Ingrid

ik vind dat ordopeten eerlijker tegen of hun patienten moeten zijn.ik heb zelf onder vonden dat ze dat niet doen. met vriendelijke groeten jolanda veldman uit almelo

Hallo, Ik ben in totaal zo'n 15 keer aan mijn rechterknie geopereerd en een aantal keren links wegens loslatend kraakbeen. Elke keer met een ruggenprik en dat is in al die keren maar een keer mis gegaan. Alle lof en eer voor Dr. Postma en de verpleging van de afd. orthopedie van het AZU te Utrecht; ik loop weer en ben al twee jaar operaievrij aan mijn knie!

Tjee, heb 9 keer mogen verblijven op een orthopedische verpleegafdeling waarvan 6 keer in Dijkzigt. Alle hulde en lof aan 9 noord. De werkdruk is hoog en het nadeel voor patiënten is dat ze langer moeten wachten als men naar het toilet moet en dat soort. Ik zag recentelijk in november nog vele gezichten die ik vanaf 1988 daar ook al zag. Dat moet dus betekenen dat het werken daar toch enigszins plezier is. Het is denk ik ook geen kwestie van het personeel dat hun werk niet goed wil doen of er geen plezier in heeft. Het is de overheid en het het personeelstekort wat denk ik nog wel eens voor de grote problemen zorgt. In ons streekziekenhuis, 1986/87 heb ik een keer in de nacht na een operatie 3 kwartier moeten wachten voor een po. Dat was een drama. En aangezien ik niet mijn bed wilde bevieziken, ben ik met drains, gipskorset en alles er op en er aan naar het toilet gelopen. En daar ben ik sierlijk in elkaar gestort. Sindsdien ben ik wijzer. He belangrijkste voor verplegend personeel is denk ik hart voor de mensen, het stukje zorg. Men ligt er niet voor zijn lolletje en zou ook het liefst thuis willen zijn of aan de slag. Maar op 9 noord in Dijkzigt, nu Erasmus MC, niets dan hulde! Miranda S

Sinds een jaar ben ik onder behandeling van een orthopeed, i.v.m. schouderklachten. Telkens wanneer ik weer op een afspraak kom, vraagt de orthopeed aan mij welke behandeling we de vorige keer hebben afgesproken. Iedere keer is hij totaal niet op de hoogte van mijn klachten en weet hij ook niet welke behandelingen hij zelf heeft gedaan. Nu begrijp ik best dat de goede man dit niet allemaal uit zijn hoofd kan weten maar daar zijn volgens mij die handige dossiers voor waar je alles in terug kan vinden mits je het ook opschrijft.. Zo is mij dossier ook al eens \"zoek\"geweest na een kijkoperatie. Bovendien bedraagt de wachtijd ongeveer 5 kwartier bij deze orthopeed. Zijn informatie naar mij toe is nihil, als ik er naar vraag krijg ik summier antwoord kortom zijn deze bezoekjes altijd heel onbevredigend. Wanneer ik vervolgens naar de secretaresse ga en vraag hoe ik dit kan oplossen drukt ze me een klachten formulier in de handen. Een moeilijke situatie.. ik denk erover om van orthopeed te veranderen.

hoi! ik heb knieproblemen doordat ik 7 jaar geleden tegen een auto ben gereden met de fiets. ik ben eerst in het canisius ziekenhuis in nijmegen geholpen en na wat onderzoeken konden ze me daar niet meer helpen en moest ik er maar mee leren leven, maar daar was ik het niet zo over eens en liet me doorsturen. naar het sint maartenskliniek. maar ook daar konden ze niks meer met me doen, maar ze lieten me niet aan me lot over (zoals in het canicius). ze stuurde me door naar een anesthesioloog en nu ben ik geholpen. ik ben dus tevreden over orthopedie in het sint maartenskliniek. fijn dat dit mogelijk is om even te spuwen!!

ik heb 11 jaar geleden een ernstig ongeluk gehad, op 8 jarige leeftijd en ben er achter gekomen dat ik nauwelijks wat weet over mijn verwondingen. mijn orthopeed had me wel wat meer mogen vertellen, misschien niet direct, maar wel een paar jaar later, de laatste keer dat ik er was, was ik 14. Binnenkort ga ik mijn dossier inzien en hopen dat het voor mij wat duidelijker wordt wat ik voor verwondingen heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn.

Ik heb zelf geen goede ervaringen met arsten gehad. Ik heb zelfs een arts gehad die zei dat ik maar naar psycholoog moest omdat het volgens hem tussen de oren zat.....ja hallo ik heb echt niet voor mijn plezier zoveel artsen gesproken. ik vindt dat een arts zoiets mag zeggen.....wat vinden jullie. iemand ook z'n ervaring gehad????

Hoi Patrick, Vorig jaar een spondolydese operatie gehad, en op de afdeling orthopedie gelegen. Tot en met de highcare ging het helemaal geweldig. Zo goed zelfs, dat ik de medium care over kon slaan. Eenmaal op de afdeling ging het mis.De één na de ander zat aan de morfinepomp. Toen de chirurg toevallig op zaterdag even langs kwam, schrok hij zich dood, ik leek wel een junk, en lag al veel te lang aan de morfine pomp, die dan weer lager en dan weer hoger gezet werd. Uiteindelijk bijna overleden aan een morfinevergiftiging. Ik had ook als complicatie een ileus, dus je kunt je voorstellen dat het niet lekker ging. Ik kon m'n bed niet uit. Ik ben niet iemand die telkens op de bel drukt, maar als ik dat deed dan kwamen ze niet. Ik spoog alles onder, en de diaree liep ook gewoon. Dus ik lag totaal vervuild in bed en niemand die kwam. Dit is verscheidene malen gebeurd. Op een gegeven moment had ik ook vreselijke buikpijn en het gevoel dat ik heel nodig moest plassen. Het enige wat ze me konden geven was diclofenac, en dat terwijl er met grote letters op m'n dossier staat, nsaid's allergie. Mijn man kwam toevallig binnen en die zag dat de katheter verkeerd opgebonden was, en liet zo ruim anderhalve liter urine weglopen, bleek dat de blaas op knappen stond, wist niet eens dat dat kon, maar de pijn zakte weg. En zo kan ik nog heel lang doorgaan. Ik weet niet in welk ziekenhuis je werkt, ik hoop dat jullie meer zorg aan de patiënt geven dan waar ik lag. Natuurlijk is er weinig tijd, maar als er dan fout op fout op fout wordt gemaakt, dat is een slechte zaak. Drie maanden geleden lag ik er weer, en wat lag er alvast klaar voor me?? Juist, een recept voor diclofenac voor na de operatie, en nog steeds staat er met hele grote letters op m'm dossier, nsaid's allergie. Ik kan zo nog wel uren doorgaan, ik heb zelfs m'n dossier opgvraagd, en ach, de afdeling zet er alleen maar in wat ze zelf willen. Ik heb overwogen een klacht in te dien over de afdeling, alle goeds over de orthopeed zelf hoor, maar ik heb besloten om mijn energie te steken in m'n herstel. Wil je nog meer weten?? Mailen mag, gipsy42@hotmail.com Liefs Jolan

beste eline, dat is inderdaad een klote ervaring!! als dit soort ervaringen nu blijken voort te komen uit personeelstekort, en dat zou kunnen worden opgevangen door de familie van patienten meer bij de zorg te betrekken, zou je dan zelf bijvoorbeeld een familielid in het ziekenhuis gaan verzorgen?? wat is jou mening hierover?

he bernadette ,ik las je berichtje en vind dit allemaal heel naar voor jou en kan me voorstellen dat je ook nogal teleurgesteld bent in de gezondheidszorg ,heb je al eens gevraagd om een andere specialist??? bv van acad ziekenhuis? misschien dat je daar wel gehoord en geholpen kunt worden,wens je veel sterkte

ik ken je probleem, bij mij was dat ook in het canicius ziekenhuis in nijmegen was dat ook. als ik dan eindelijk aan de beurt was, en ik in zijn behandelkamer moest komen moest hij elke keer uitgebreid lezen over de vorige keer waardoor we meestal al 5 min kwijt waren aan lezen. daarn ging hij elke keer een beetje voelen en kneden in mijn knie maar er kwam steeds geen oplossing. maar nu ben ik in een ander ziekenhuis behandeld en ik ben nog aan eht revalideren. dus...

ja nachtzuster4 ik weet hoe belangrijk mantelzorg kan zijn en zou dat graag ook willen zien in ziekenhuizenJe ziet het in ziekenhuizen eigenlijk alleen op de kinderafdeling en zou ook moeten kunnen op overige verpleegafdelingen Als ikzelf op die manier de kans zou krijgen om een ziek familielid of goede vriend te kunnen verzorgen ,zou dat toch heel fijn zijn???het kan heel geruststellend werken voor degene die er ligt,en een vertrouwd iemand om je heen lijkt me heel prettig.

Hallo allemaal, Ik ben een verpleegkundige op een orthopedische afdeling. wij hebben net als veel andere ziekenhuisen een project lopen waarbij mensen die en nieuwe heup krijgen, dit vanaf zondag tot en met zaterdag in een groep doen, hierbij is elke dag van 9 uur s'smorgens tot 9 uur s'avonds een familielid of bekende bij de groep aanwezig om hand en spandiensten te verrichten. Dit is voor zowel de patienten en het verplegend personeel erg prettig. Dit project verloopt heel erg goed en we zijn van plan dit project uit te breiden, dus voor meer patieten. dit zijn er op het moment 4 in de week. met vriendelijke groet VPK

Beste Bernadette, Allereerst: hiervoor moet je niet naar een orthopeed. Een tennisarm of - schouder is een ontsteking die ontstaat door slechte doorbloeding door krampachtige houding van je nek. Ik weet het uit eigen ervaring, in mijn geval was het mijn elleboog. De anthroposifische huisarts die ik toen had heeft mij naast een behandeling van de ontsteking zelf(homeopathische prikken) naar een (anthroposophische) fysiotherapeut gestuurd: 13 x (was het 1 of 2 keer per week ?) handmatige massage van mijn nek en rug (waarna warme bijenwas 10 minuten op nek+schouders)waarmee de - door teveel spanning - vastzittende spieren los werden gemaakt om de doorbloeding weer op gang te brengen. Zelf moest ik thuis nek en arm elke dag koud-warm-koud douchen. Altijd eindigen met koud, je wordt daar heerlijk warm van. Ook dit stimuleert je bloedsomloop. De ontsteking verdwijnt - stapje voor stapje -dankzij een goede doorbloeding, dus stimuleren van je bloedsomloop. Ook: veel bewegen, maar niet belasten ( bijvoorbeeld zachtjes zwemmen). Wonden in je mond zijn mogelijk ook een teken van slechte bloedsomloop. Regelmatig met koud water spoelen én met Kamillosan ( of gewoon kamillethee). Kamille werkt ontsmettend, vooral bij ontstekingen van slijmvlies (in je mond en neus). Bovenal geldt ook in dit geval als hoofdregel: ontspannen actief blijven. Lekker fietstochtje, wandelingetje en steeds die arm/schouder zoveel mogelijk ontzien. Dus wel bewegen, maar zeker niet tillen met die arm. Ook regelmatig hoofd ontspannen heen en weer draaien, en zelf voelen hoe je die nek/schouderpsieren ontspant. Zo stel je je eigen lichaam in staat om de ontsteking te overwinnen. Dat kan enkele maanden duren, want als het eenmaal is ontstaan, neemt het - als je jezelf goed behandelt - langzaam af. Sinds mijn tennisarm genezen is (13 jaar terug)ben ik wel alert gebeleven op mijn houding: spieren ontspannen, ook al zit je in een stress situatie. Succes ermee en beterschap, Fien