© 2024 solvo B.V.

Paniekaanvallen/hyperventilatie

Goedemiddag, Ik ben 19jaar & had dik anderhalf jaar last van hyperventilatie & paniekaanvallen. Zomaar van de een op de andere dag. Mijn oma is op haar 47e plotseling overleden aan een hartaanval. mijn moeder is nu 46. Dat baadt mij veel zorgen. Ik weet de 1e aanval nog heel goed.. Ik was 17jaar. Het was bij mijn vriend thuis en we lagen in bed en ik voelde mijn hart tekeer gaan want ik had voordat we naar bed gingen al een heel aantal steken in mijn borst gehad dus er ging vanalles in mijn hoofd rond (ziektes, hartkwalen etc.). mijn vriend zei: Wat gaat joun hart tekeer zeg! (hartkloppingen) toen ben ik uit het bed gesprongen, begon te zweten als een otter, pijn en druk op mijn borst, tintelingen(vooral in mijn bovenlip, linkerarm en wangen), benauwd, schokken met mijn adem en voor de rest stond ik te beven. ik ben in paniek naar beneden gerend en heb echt als een kip zonder kop rondgerend! toen ben naar buiten gegaan. en ik zei tegen mijn vriend die inmiddels naast mij stond dat hij een ambulance moest bellen. ik ben toen inelkaar gezakt en heb om mijn moeder geroepen (die thuis zat) mijn vriend heeft water gehaalt en ik ben denk ik door de kou van buiten gekalmeerd omdat je dan op de kou let en niet op je ademhaling.. (goeie tip: als je hyper hebt moet je met blote voeten buiten gaan staan) vervolgens had ik het onder controle (op wat tintelingen na) en ben ik naar binnen gegaan. Ik was zóó moe! ik ben op bed gaan liggen en ben als een blok in slaap gevallen.. na de 1e aanval heb ik me elke sec. van de dag met die aanval beziggehouden.. naar de dokter durfde ik niet. bang voor wat de dokter ging zeggen.. ik heb na mijn 1e aanval nog zo\'n 15 à 20 aanvallen gehad. ik merkte dat ik mezelf ging controleren op et ritme van mn hart, bultjes, kloppende bloedvaten etc. ik maakte mezelf heeeelemaal gek!! ik liep toendertijd nog stage in een kapsalon en ik kreeg een aanval op het werk. ik trok het niet meer en ben naar huis gegaan. mijn vader was nog thuis en heb hem alles verteld.. hij was geschrokken maar toch herkende hij het, van mijn moeder.. toen hun net bijelkaar waren zijn ze voor het eerst met zn 2en op vakantie gegaan (met de auto) naar Frankrijk. toen ze bijna in Frankrijk waren kreeg mijn moeder een aanval. ze wisten niet wat het was en mijn moeder dacht dat ze doodging! Het enige wat ze wou was naar huis! Dus rechtsomkeerd naar huis. maargoed, mijn vader herkende \'t. en maakte een afspraak (tegen mijn wil in want, oh.. straks heb ik iets ergs) bij de dokter. ik moest dus de volgende dag naar de dokter. Met klamme handen in de wachtkamer, wachten tot de dokter je naam noemt. En het was zover en ik heb alles er weer eruit gegooid, heel emotioneel natuurlijk want ik wist niet wat het was en omdat je bang bent voor de dokter zijn reactie. De dokter herkende het ook het was paniekstoornis gecombineerd met hyperventielatie. Ik had het gehad over medicijnen.. maar die wou hij mij ab-so-luut niet geven omdat dat vaak de klachten verergeren! Hij stuurde me door naar de Fysio voor ademhalingstherapie. Dat ging wel goed en heb 1x een aanval gehad toen ik op de relaxbank lag! toen hebben we met een bal gegooid en toen was het snel over.. maar toch kon ik het zelf moeilijk onder controle houden. Het ging een tijd goed, nauwelijks klachten maar toch zitten die aanvallen altijd in je achterhoofd. Ik ben toendertijd veel mensen kwijtgeraakt omdat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. ze zien me als een aansteller. maar toch beleef ik het dagelijks en het is dag in dag uit vechten voor niet nog een aanval. Elke dag opstaan met druk op je schouders of op je borstbeen is geen pretje. ik ben toen voor controle nog eens naar de dokter geweest en hij had mijn bloeddruk opgemeten 14/8 was goed dus. MAAR.. ook die van mijn moeder.. die van haar was 17/9. TE hoog dus. en dan krijg je dat verhaal van mijn oma dus. Volgende dag bloed prikken voor suiker & cholestorol bleek ook goed te zijn. die dag erna was het zover: mijn hartfilmpje. maaaarja, wat als ze nou een fout maken? Straks zien ze iets over het hoofd... dat waren mijn gedachtes op dat moment Nu ben ik ervan af omdat ik doorga met mijn leven. ik heb er tegen gevochten en heb overwonnen! Wat ik met dit verhaal wil vertellen is dat ik hulp heb gezocht en je moet absoluut(!!!) geen dingen laten die je op dit moment niet durft! dan wordt het alleen nog maar erger! Dat is de beste instelling om er vanaf te komen. Doorgaan met wat je eigenlijk wil doen in je leven, ondanks de angst, is waanzinnig effectief. MVG, Lisanne

Naar forum Psychiatrie

Cookies

Ziekenhuis

Om je een informatieve en prettige online ervaring te bieden, maken Ziekenhuis.nl (onderdeel van solvo b.v.) en derden gebruik van verschillende soorten cookies. Hieronder vallen functionele, analytische en persoonlijke cookies. Met deze cookies kunnen we de werking van onze website verbeteren en je van gepersonaliseerde advertenties voorzien. Door op ‘Akkoord en doorgaan’ te klikken, gaat u akkoord met het plaatsen van alle cookies zoals omschreven in onze privacy- & cookieverklaring.

Cookievoorkeuren

Je kunt hieronder toestemming geven voor het plaatsen van persoonlijke cookies. Met deze cookies houden wij en onze partners je gedrag op onze website bij met als doel je persoonlijke advertenties te tonen en onze website te optimaliseren.

Selecteer welke cookies je wil accepteren