Persoonlijkheidsstoornis NAO (cluster B)
Hoi, wie zou mij ontzettend willen helpen door meer te vertellen over de diagnose Persoonlijkheidsstoornis NAO (cluster B)? Ik kan goed google\'len en heb de basis-info al gevonden, dus die hoef je me niet meer te sturen. Ik ben wel heel benieuwd naar alle persoonlijke verhalen rond deze diagnose. Ja, dit stempel heb ik zelf ook mogen ontvangen. De \'waarde\' van zo\'n DSM-IV-diagnose zie ik nog niet heel erg. Eerdere psychiaters antwoordden als ik om een diagnose vroeg vaak met: \"Zeg maar welke je wilt hebben en ik praat h\'m je wel aan.\" En ik ben groot geworden in de 70\'s en 80\'s, dus meer van de Wie-is-van-hout?-generatie en van Ik ben OK, jij bent OK. En ik BEN geen PSNAO (B) maar HEB het. Toch? Maar onmiskenbaar: een heel scala van gedragingen, gevoelens en gedachten zorgt ervoor dat mijn leven anders loopt dan ik zou willen en dat nu zelfs het belangrijkste in mijn leven (mijn gezinnetje met vrouw, dochter van 12 en zoon van 3) eronder heeft geleden en uiteen is gevallen. Dus, vertel me je verhaal. Ik vertel terug! Vincent
hallo vincent, sorry voor de late reactie,maar ik herken veel van jouw verhaal. ben je intussen verder? ikzelf sta nu op een wachtlijst voor behandeling bij de ggz. ook in mijn gezin is er veel gebeurd. doordat ik o.a. veel last heb van stemmingswisselingen, liep mijn gezin op hun tenen.ze wisten nooit waar ze aan toe waren, omdat mijn stemming zo kon omslaan. nu is dat behoorlijk de kop in gedrukt omdat ik een poosje ben opgenomen geweest en ik oxazepam slik. zo komt mijn gezin tot rust en ikzelf ook. door de medicijnen (fluvoxamine en oxazepam) ben ik ook veel minder dwangmatig, heb ik wat meer vertrouwen in mezelf. want misschien herken jij dit: je hebt je partner heel erg nodig, maar je kan je partner ook keihard afstoten. dat heb ik ook met vrienden. of ze zijn helemaal het einde of ze zijn helemaal niks! mijn 3 kinderen hebben erg geleden onder dit alles. voor de oudste, 14, is hulp ingeschakeld. dat ik mijn gezin nog heb, is te danken aan mijn partner. dit zal heel moeilijk voor je zijn, omdat het bij jou jammer genoeg anders is gelopen. mijn man weet nu ook dat wat ik heb een naam heeft en er wordt aan gewerkt. en ik hoef maar aan te geven hoe ik me voel, en hij neemt de regie over. voor de dagen dat hij werkt, kan ik terugvallen op een paar vriendinnen en mijn schoonmoeder. ik hoop dat jij ook een paar personen hebt waar je op kunt terugvallen. waar een half woord genoeg is. bedoel je het zo? die persoonlijke verhalen? ik hoop dat je terugschrijft!sterkte! disje.
hoi vincent, een poos geleden heb ik gereageerd op jouw mail/oproep. misschien is er in de tussentijd veel veranderd of heb je er bij nader inzien niet zo'n zin in: laat het me even weten. ik vraag me af hoe het nu met je gaat. krijg je hulp, lukt het alleen, waar loop je tegenaan? nadat ik 2 weken op de open afdeling heb gezeten(ontslag 10 april) om bij te komen van alle commoties en oplaaiende ruzies en wisselstemmingen, bleef het een poos rustig aan de kant van de hulpverlening. terwijl ze hadden toegezegd dat ik snel hulp zou krijgen. sinds gisteren! weet ik dat ik psychiatrische thuishulp krijg(na weken bellen en voor het lapje gehouden worden) en sta ik op een wachtlijst voor behandeling van persoonlijkheidsstoornis.er was een fout opgetreden in hun systeem en ik kreeg dus niet de benodigde informatie thuis. daar baalde ik enorm van. want ik wil vooruit, werken aan de aandoening en hopen dat veel leed bespaard blijft bij mij en mijn dierbaren. het wordt een lange weg, dat hebben ze al verteld, maar dat heb ik er wel voor over. want zoals het nu gaat is het niet te doen. het lijkt wel of alles een trigger is om uit je dak te gaan! groetjes, disje.