Hoe gaat het maken van een röntgenfoto in zijn werk?

De laborant plaatst je in de juiste houding voor het apparatuur. Vervolgens geeft hij of zij je instructies vanuit een veiligheidsscherm, bijvoorbeeld om te draaien of in- en uit te ademen.

De röntgenstraling wordt opgewekt in een röntgenbuis. Daarin worden elektronen met een hele hoge snelheid op een bepaalde elektrode afgevuurd. Als de elektronen daarmee botsen ontstaat er röntgenstraling. De intensiteit van de röntgenstraling kan veranderd worden door de hoeveelheid stroom die wordt gebruikt om de elektronen op te wekken.

De röntgenstraling wordt op het af te beelden object afgevuurd en door middel van een fotogevoelige film wordt er een afbeelding gemaakt. Daarop worden alle structuren waar de röntgenstraling doorheen gaat over elkaar afgebeeld. Daarom wordt dat ook wel een schaduwbeeld genoemd. De röntgenstralingen voel je niet.

Vaak worden er meerdere röntgenfoto’s gemaakt vanuit verschillende kanten. Hiervoor kan het voorkomen dat je verschillende houdingen moet aannemen. De laborant beoordeelt de foto’s meteen, maar kan niks zeggen over de mogelijke afwijkingen van het onderzoek.

Bij een röntgenonderzoek is het de bedoeling dat je je (deels) uitkleedt en geen sieraden draagt. Sieraden en metalen onderdelen van kleding kunnen soms namelijk zichtbaar zijn op de röntgenfoto. Dit kan de beoordeling moeilijker maken of leiden tot een verkeerde beoordeling. Daarnaast houdt metaal de straling tegen.

Het maken van een röntgenfoto duurt net zo lang als het maken van een gewone foto. Een druk op de knop en het is al gebeurd.