Diagnose en behandeling van alopecia areata
Omdat alopecia areata een totaal andere aanpak behoeft dan andere vormen van haaruitval, is het stellen van de juiste diagnose belangrijk. Wanneer het haarverlies met scherp omschreven kale plekken op de hoofdhuid begint, is de diagnose niet moeilijk te stellen. Ingewikkelder wordt het, als de ziekte alleen op andere behaarde lichaamsgebieden, zoals de wimpers, wenkbrauwen of de baardstreek optreedt. Soms is aanvullend onderzoek van de haarwortels en/of huidweefsel noodzakelijk om andere haarziekten uit te sluiten.
Wat is de behandeling?
In de meeste gevallen herstelt de haargroei zich spontaan binnen enkele jaren. Dit betekent dat men eigenlijk altijd het natuurlijke beloop zou moeten afwachten. Alopecia areata is voor veel mensen een bedreigende ziekte. Voor hen is het moeilijk een afwachtende houding aan te nemen. Om het herstel van de haargroei te bespoedigen, kunnen de volgende behandelingsmethoden worden overwogen:
Prikkeltherapie
Dit is het aanbrengen van zalven, crèmes of lotions, die irritatie opwekken van de hoofdhuid. Een voorbeeld hiervan is Pekelharing-lotion. Of prikkeltherapie effectief is wordt in twijfel getrokken.
Corticosteroïden
Dit zijn hormonen die het lichaam ook zelf maakt. Corticosteroïden beïnvloeden het afweersysteem. Door toevoeging van corticosteroïden hoopt men de abnormale afweerreactie in de alopecia-plekken te onderdrukken. Men kan corticosteroïden als zalf, crème of lotion op de huid aanbrengen. Ook kunnen corticosteroïden in de huid van de kale plekken worden ingespoten. Dit is pijnlijk. Soms ziet men dat na enkele weken inderdaad hergroei van de haren optreedt. Dit is echter nogal eens van tijdelijke aard. Als de behandeling gestopt wordt kunnen de haren weer gaan uitvallen.
Systemische behandeling met pillen
Minoxidil wordt vaak als wondermiddel tegen alle vormen van kaalheid aangeprezen. Bij alopecia areata heeft 5% minoxidil-lotion wellicht enig effect.
Lichttherapie
Met behulp van een hoogtezonbehandeling (ultraviolette straling) kunnen bij een deel van de patiënten in het begin goede resultaten worden geboekt. Wanneer de haargroei zich echter heeft hersteld, kan het licht niet meer tot de huid doordringen en valt het haar meestal weer uit.
Lokale immuuntherapie
In ernstige gevallen kan deze, nog niet algemeen toegepaste, methode worden overwogen. De patiënt wordt eerst overgevoelig (allergisch) gemaakt voor een bepaalde stof, meestal diphencyprone. Daarna worden de kale plekken ingepenseeld met de desbetreffende stof zodat ter plaatse een allergisch eczeem ontstaat. Door deze allergische reactie, die verder geen nadelige gevolgen heeft, worden de haarwortels als het ware gestimuleerd, waardoor de haargroei bij een aantal patiënten terugkomt.