Behandeling van epilepsie

Epilepsie behandelen met medicijnen

Voor de behandeling van epilepsie kom je bij de neuroloog terecht. Dit is een specialist op het gebied van de hersenen en het zenuwstelsel. De behandeling van epilepsie bestaat in eerste instantie uit medicijnen die de epileptische activiteit in de hersenen onderdrukken, zogenoemde anti-epileptica. Ongeveer zeventig procent van de mensen met epilepsie kunnen door de juiste medicijnen aanvalsvrij leven. Hierbij is het essentieel dat je regelmatig je medicijnen inneemt. Bij het vergeten van een of meerdere tabletten heb je grote kans op een epileptische aanval.

Naast medicijnen die epileptische aanvallen voorkomen, kan de neuroloog ook medicijnen voorschrijven die gebruikt kunnen worden tijdens een aanval. Deze medicijnen brengen overprikkelde zenuwen tot rust en kunnen zo een epileptische aanval stoppen. Vaak zijn dit medicijnen in de vorm van een injectie of druppels, waardoor zij snel effect hebben. Het gebruik van dergelijke medicijnen is niet vaak nodig. Lees meer over hoe je (als omstander) moet handelen bij een epileptische aanval op Gezondheidsplein.

Anti-epileptica kunnen bijwerkingen hebben, maar niet iedereen heeft hier last van. Als er bijwerkingen optreden, is dit meestal in de beginfase van het slikken. Als de bijwerkingen langer aanhouden, moet je dit aangeven bij je arts. Veelvoorkomende bijwerkingen zijn:

• Duizeligheid
• Vermoeidheid
• Slaperigheid
• Vertraagd reactievermogen
• Misselijkheid
• Hoofdpijn

De meeste mensen met epilepsie kunnen dankzij de medicatie een heel normaal leven leiden. Wel zijn er speciale regels voor autorijden. Kijk daarom op de website van het Epilepsiefonds. In het algemeen is het zo dat iemand na één jaar aanvalsvrijheid weer mag rijden met auto, motor of tractor. Voor het rijden met een bus of vrachtwagen zijn de regels strenger.

Overige behandelingen van epilepsie

Als medicijnen na verloop van tijd niet (goed genoeg) werken, kun je samen met je neuroloog op zoek naar een andere passende behandeling. Enkele opties zijn hersenoperatie, nervus vagus stimulatie, of een ketogeen dieet.

Operatie bij epilepsie

Een neurochirurg kan om verschillende redenen een hersenoperatie uitvoeren. Bijvoorbeeld om een gezwel (zoals een hersentumor) te verwijderen. Een gezwel kan druk uitoefen op een deel van de hersenen en daardoor epilepsie veroorzaken. Na operatie is het vaak alsnog nodig dat je anti-epileptica blijft gebruiken, maar wel in lagere doses, waardoor je minder last van de bijwerkingen hebt.

Ook kan er door middel van een hersenoperatie het verstoorde deel van de hersenen worden verwijderd, mits dit niet te veel implicaties met zich meebrengt. Dit is alleen mogelijk bij focale aanvallen (die in een bepaald gedeelte van de hersenen beginnen) en als in dat gebied geen belangrijke hersenfunctie, zoals spraak of geheugen, gelokaliseerd is. Aan epilepsiechirurgie gaat een uitgebreid intensief traject vooraf om uit te zoeken of de operatie succesvol kan zijn.

Nervus vagus stimulatie (NVS)

Nervus vagus stimulatie is een behandeling waarbij een kleine elektrode rondom de nervus vagus (een belangrijke hersenzenuw) wordt aangebracht. Deze elektrode is gekoppeld aan een klein apparaatje dat onder de huid wordt geplaatst bij het sleutelbeen. Dit apparaatje werkt als een soort pacemaker; het geeft regelmatig kleine elektrische stroompjes door via de elektrode en de nervus vagus naar de hersenen. Deze elektrische signalen kunnen epileptische aanvallen verminderen. Zo’n zes procent van de mensen die NVS ondergaan wordt zelfs geheel aanvalsvrij.

Ketogeen dieet

Ketonen (afbraakproducten van vetten) kunnen het aantal epileptische aanvallen verminderen. Daarom wordt er soms een ketogeen dieet voorgeschreven: een dieet met veel vetten en weinig koolhydraten en eiwitten. Hoe het dieet precies werkt is niet bekend, hier wordt nog onderzoek naar gedaan. Vooral kinderen met moeilijke controleerbare epilepsie kunnen baat hebben bij het ketogeen dieet.

Meer informatie over leven met epilepsie vind je op de website van het Epilepsiefonds.

Laatst bijgewerkt op 19 juni 2018