3D echo en 4D echo
Echo’s kunnen 2D, 3D of 4-dimensionaal worden uitgevoerd. De meeste echo’s worden bij de verloskundige of in het ziekenhuis 2-dimensionale (zwart/wit foto) gemaakt. Bij een 2D echo zie je je baby in bewegend zwart-wit beeld in een zogenaamde doorsnede weergave. De 2D echo zijn bewegende ‘platte beelden’ zonder diepte.
Diepte
Bij een 3-dimensionale echo worden meerdere 2D-beelden samengevoegd, waardoor er diepte kan worden onderscheiden op 3D-foto’s. De vormen van je kindje zijn duidelijk zichtbaar. Zo kun je bijvoorbeeld al gelaatstrekjes zien en wiens neus of kin de baby heeft geërfd. Bij een 3D-echo kan goed het geslacht van je kindje in beeld worden gebracht vanaf 15 weken:
- Bij 15 weken is het geslacht soms te zien.
- Bij 16 weken is het geslacht vaak al te zien.
- Bij 17 weken is het geslacht altijd zien.
Zoals op ‘pagina 4 Pretecho’ van dit dossier al is vermeld, is het slagen van een pretecho afhankelijk van een aantal factoren zoals de ligging van je baby en de hoeveelheid vruchtwater. Het kan ook zijn dat de 3D-echo mislukt omdat je kindje bijvoorbeeld achter de placenta verdwijnt of het met de rug naar de buikwand is gekeerd. Meestal wordt er dan een (gratis) vervolgafspraak ingepland voor een nieuwe 3D-echo poging.
Bewegende beelden
Een 4-dimensionale echo wordt ook wel een ‘live’ 3D genoemd, het zijn namelijk bewegende 3D-beelden. Bij deze echo kan je de bewegingen van je kindje volgen. Je ziet hem of haar bijvoorbeeld geeuwen, zwaaien, uitrekken of schoppen.