Ik zit ergens verschrikkelijk mee en ik voel me vreselijk onbegrepen. Een aantal weken geleden heb ik mijn eerste bevolkinsonderzoek gehad. Eén keer eerder heb ik een uitstrijkje ondergaan, dat was zo\'n 3 jaar geleden in het ziekenhuis toen er bij toeval endometriose bij mij geconstateerd was. Ik had toen een hele lieve gynaecoloog in opleiding die mij goed geruststelde en alles heel kalm en voorzichtig uitvoerde. Ik heb hier toen helemaal niets van gevoeld. Ook niet van de inwendige echo die gemaakt is en dus helemaal de baarmoeder ingaat. Daarom was ik er nu helemaal ondersteboven van toen dit uitstrijkje zo ontzettend veel pijn deed! Normaal bijt ik liever m\'n tong af dan in het openbaar te huilen, maar nu kon ik de tranen van pijn en ellende niet inhouden. De uitslag was verder goed, PAPI. Maar omdat het zoveel pijn deed ben ik vanmorgen bij de dokter zelf geweest voor een vaginaal onderzoek. Hij constateerde direct ectropion en zei dat dat verklaarde waarom het zo gevoelig was. Ik moest het ook maar eens op internet opzoeken. Het frustrerende is alleen dat ik nergens ervaringen van anderen vind dat het nemen van een uitstrijkje zoveel pijn doet bij ectropion. Het enige wat ik vind is dat het zorgt voor veel afscheiding, maar nergens wordt over pijn gesproken. Is dit ècht normaal dat het zo ongelooflijk veel pijn doet, bebben andere vrouwen met deze aandoening dat ook? Ik ben absoluut geen aansteller. Ik leef elke dat met pijn ten gevolge van een ernstige scoleose, maar zoiets als dit heb ik nog nooit meegemaakt en ik heb het gevoel dat iedereen maar vindt dat ik me aanstel en aandacht tekort kom. Na deze ervaring wordt al naar bij de gedachte dat ik over 5 jaar weer moet.... Herkent iemand dit??
