24 jaar en al in de overgang.
Hallo allemaal. Ik ben Karin en ben 24. Ik ben er sinds een paar maanden achter dat ik al in de overgang zit. Ik ben er achter gekomen omdat ik maar niet ongesteld werd. Mijn huisarts heeft al die tijd tegen mij gezegd dat ik maar af moest wachten en dat het wel zou komen. Ook zei hij er bij dat ik maar terug moest komen als ik kinderen wilde. Op mijn 23e ben ik dan uiteindelijk toch doorgestuurd naar de gynaecoloog. En kreeg ik dit te horen.Ik kan dus waarschijnlijk ook nooit kinderen krijgen. Ik vroeg mij af of er nog meer vrouwen hier of die vrouwen kennen die dit ook hebben. En of er nog meer mensen zijn die net als ik waarschijnlijk geen kinderen kunnen krijgen en of er nog meer mensen zijn die zo\\\'n lakse huisarts hebben zoals ik had. Als er iemand is die hetzelfde heeft als ik zou ik daar graag eens mee willen praten. Ik voel me nl best wel alleen en kan soms moeilijk mijn verhaal kwijt. Mijn vriend is een grote steun maar toch zou ik graag nog eens met een lotgenoot hier over willen praten. Hoop wat te horen. Groetjes Karin.
Hoi Karin, Meid pff wat jong véél te jong!!! Ik was zelf 37 toen het duidelijk werd dat ik in de overgang zat. En even voor de goede orde, volgens de meeste huisartsen begint de overgang nog steeds bij 50!!! zucht. Er is op het internet een site vol met lotgenoten. Oudere vrouwen maar ook jongere vrouwen waar je lekker je ei kwijt kunt, www.vrouwenovergang.nl Ga maar eens kijken het is een warm badje je kunt klagen, huilen lachen etc het mag allemaal. Sterkte meid. Liefs Mo
Als je nog geen kinderen hebt, lijkt me dat vreselijk, en zou ik zeker met een hulpverlener gaan praten. Ook ik heb redelijk vroeg overgangsverschijnselen gehad, op mijn 36ste, maar gelukkig had ik er al 3 gehad, maar het is niet voor iedereen weggelegd, alhoewel, als ik wist wat mij allemaal te wachten stond, was ik niet aan kinderen begonnen. Maar ik vind het wel vreselijk voor je. Misschien een rare vraag, maar heb je wel aan adoptie gedacht? Er zijn zoveel ongewenste kindjes die zitten te smachten naar een liefdevol thuis........... Ik ken mensen die 2 kinderen als baby hebben geadopteerd, en die kinderen zien ze gewoon als hun eigen ouders, zo voelt het, zeggen ze, ook al komen ze niet uit hun mama's buik....
Dank je voor de reacties. Ik heb inderdaad al eens aan adoptie gedacht. Maar ook aan eicel donatie. Mijn baarmoeder zou wel een zwangerschap kunnen hebben ik kan alleen niet zwanger worden met mijn eigen eicellen. Omdat ik die waarschijnlijk niet heb. Maar eigenlijk ben ik nu nog niet echt met kinderen bezig ik ben nog jong en wil dit eerst allemaal even op een rijtje zetten en verwerken. Ik ben daarnaast ook op zoek naar lotgenoten. Ik zou graag eens met iemand praten die het zelfde heeft als ik. Maar ja waar vind je die??