Gebrek aan communicatie bij bevalling
Ik heb in juli dit jaar een heel nare bevalling meegemaakt waaraan ik ook een trauma heb overgehouden. Wat me het meeste tegenviel en waar ik nog steeds van baal is het gebrek aan communicatie in de verloskamer. Ik krijg veel te horen wat ik allemaal verkeerd deed, krijg weinig steun voor mijn eigen wensen en op momenten waar ik doodsbang was (met name omdat mijn kind meteen bij me weg werd gehaald zonder dat ik ook maar de kans kreeg het gezichtje te zien) werd ik compleet genegeerd. Ik smeekte om uitleg maar niemand keek me ook maar aan of praatte tegen mij. Tijdens de bevalling werd me niet verteld wat er met me gedaan werd, wat er gaat gebeuren. Ook na de bevalling vertelde me niemand wat me overkomen was. Tijdens de nabespreking zes weken later was de gynaecoloog kortaf, kon zich niet herinneren aan de bevalling en flapte eruit dat er de volgende keer een keizersnee moest worden overwogen. Op mijn verbaasde vragen reageerde hij uiterst geirriteerd. Ik kan dat niet begrijpen. Hoezo wordt er zo onmenselijk met een bevallende vrouw omgegaan? Hoezo wordt zij compleet in het donker gelaten over wat er met haar lichaam gedaan wordt? Hoezo doet niemand iets met haar begrijpelijke angsten? Is dat een gebrek aan opleiding, een gebrek aan betrokkenheid, een gebrek aan fingerspitzengevoel? Ik heb steeds meer contact gekregen met vrouwen die bij hun bevalling een trauma zijn opgelopen en er is altijd een rode draad in hun verhaal: een gebrek aan communicatie en betrokkenheid aan de kant van de verloskundige/gynaecoloog.
Hoi, een Gyn hoeft toch niet uit te leggen wat er met je lichaam gebeurt? Je bent toch zelf zwanger geworden, dus je weet wel hoe het werkt? Misschien is het fijn voor jezelf om op internet wat op te zoeken over bevallingen, je kan animaties zien. Of lees er een boek over. Het is allemaal niet zo ingewikkeld, het vrouwelijk lichaam is perfect in staat om kindjes te baren. De Gynaecologen doen hun werk in het zo goed mogelijk laten verlopen van de bevalling, met als belangrijkste doel de bescherming van het leven van jou en je kindje. Ze zijn geen biologie-docenten of psychologen. Ik heb trouwens 4 bevallingen gehad in het ziekenhuis, waarvan 1 doodgeboorte, en alle gynaecologen en verpleegkundigen vond ik zeer kundig, begripvol en verzorgend. Ik heb het als zeer positief ervaren. Nog wel 1 vraagje...je kindje is toch eerst op je buik gelegd? Dat is standaard, tenzij er een dringende reden is dat je kindje verzorging nodig heeft. Was er misschien iets niet goed? Groetjes Petra, mama van 3 kids.
Ben het toch niet eens met Petra's reactie hoor. Heb wat bevallingen van mn zus meegemaakt en mijn conclusie is dat bevallen beter is weggelegd voor kangeroe's of andere buideldieren. Ik ken ook meerdere mensen die er een trauma aan over hebben gehouden en dat zijn echt geen mietjes. Daarnaast kunnen sommige ziekenhuisnmedewerkers/artsen wel een sociale vaardigheidstraining gebruiken. Niet alleen gynaecologen kunnen last van horkerigheid/te weinig inlevingsvermogen hebben, sommige artsen/verpleegkundigen die ik heb meegemaakt snappen niet dat gewoon vriendelijk doen (en NIET de psycholoog uithangen)een wereld van verschil kan maken voor de patient. Ik werk als vertrouwenspersoon en dit soort benaderingen van mensen waar je afhankelijk van bent hoor je maar al te vaak. Veel sterkte ermee!
Ook ik ben het niet met de reactie van Petra eens! Tuurlijk kunnen ze je toch het een en ander uitleggen! Dat werd bij mij wel gedaan! En dat negeren klopt ook niet hoor! Dat horen ze niet eens te doen. En ook op de nacontrole hadden ze haar wel beter mogen behandelen! Ik heb het allemaal 10x beter gehad dus het kan wel...