Sterilisatie op jonge leeftijd

Ik denk dat het bijzonder moeilijk is om een gynaecoloog te vinden die deze ingreep wil uitvoeren. Persoonlijk zou ik als arts ook niet aan jouw verzoek voldoen. Er zijn voldoende andere anticonceptie methoden, waarvan ik denk dat het verstandig is als je die eens met een gynaecoloog bespreekt. Zeker gezien je verleden, waarvan je zegt dat je daarin het een en ander hebt meegemaakt, zal je deze ingreep in Nederland niet voor elkaar krijgen denk ik. Grootste argument daarvoor is jou behoeden voor jezelf. Het is al eerder genoemd, maar het is bijzonder lastig in te schatten waar je over 5 a 10 jaar staat in het leven. En de ingreep die je noemde (baarmoeder + 1 eierstok verwijderen), daar krijg je al helemaal geen gynaecoloog warm voor. Het is namelijk pure verminking. Ik begrijp je argumenten wel en respecteer je mening. Alleen denk ik dat je echt andere methoden moet zoeken. En daar wil iedere arts je bij helpen.

Ik weet dat een gyn. vinden moeilijk is die me wil/kan helpen. Maar ik weet dat er geen andere opties meer voor me zijn. Ik slik al (voor mijn leeftijd) te lang de pil, een inplantaat is geen optie ivm mijn cyclus en ook mag ik geen spiraaltje door mijn beschadigingen. Men kan vinden dat het verminking is, maar ik ben ook getatoeerd en gepierced, is dat dan ook verminking? Ik weet waar ik mee bezig ben, ik heb hier al ruim 3 jaar over nagedacht, en nu ik deze leeftijd heb kan ik nog een normaal leven opbouwen zonder angst voor mijn eigen lichaam of zwangerschap (die angst is heel extreem! maar er is geen oplossing meer voor)... Ik hoop alsnog dat ik snel een gyn. vind die me binnen nu en een jaar kan helpen, zodat ik dan dus echt een nieuw en vernieuwd leven kan starten, minus extreme angsten, maar wel met plezier, liefde, warmte, en "vrijheid"...

En een piercing of tatoe kan je absoluut niet vergelijken met het laten weghalen van je baarmoeder, je bent geen hond...... een tatoe of piercing is een sieraad en geen verminking, dus die vergelijking gaat al helemaal niet op. Je kan ook zeggen, ik wil mijn rechterbeen laten amputeren, want misschien krijg ik over 20 jaar wel kanker aan mijn rechter been, das dezelfde vergelijking.....

Dat vind ik absoluut geen vergelijking, ik kies zelf voor een piercing (overigens kan die eruit wanneer ik wil) of een tattoo (permanent) net als voor onvruchtbaar zijn! Daarbij komt dat ik niet net zoveel 2x kan meemaken als wat ik heb meegemaakt, omdat mijn "shit" relatief uitzonderlijk is...ik weet dat omdat ik elke week (en 4x daags per week) contact heb met psychologen/psychiaters/psychotherapeuten/etc. Die hebben mij dat allemaal wel duidelijk gemaakt. Ik weet dat ik nog jong ben qua leeftijd, maar een verkrachter (die je ook verminkt, weet ik uit teveel ervaring...) houdt daar geen rekening mee, daarom vind ik dat als het je eigen keuze is om onvruchtbaar te zijn doktoren daar respect voor moeten hebben en het desnoods vastzetten dmv een contract o.i.d.

meiske meiske meiske dat is het enige wat ik kan zeggen de rest is al gezegd. voor mijn gevoel zit de angst er goed in en daar zou ik iets aan doen en niet zo radicaal als jij wilt. Wat komt er straks als je de operatie hebt laten doen. Spijt omdat je waar jaren ouder geworden bent en inziet ik wil toch graag een kindje van mij zelf? of heb je dan weer een andere angst die met een radicale oplossing opgelost moet worden? Ik hoop dat je er nog eens goed over nadenkt en er over praat met een specialist. heel veel sterkte

Amen

De angst zit er al jaren in, dat is ook het probleem, dat ik niet langer in angst wil leven! Ik heb mijn leven al te langen laten beïnvloeden door dingen/mensen die anderen van me wilden, dat wil ik niet meer, ik wil eigen keuzes maken, waar ik wel achter sta. Ik weet dat er op mijn pad heus nog wel problemen zullen komen, maar zo extreem als mijn verleden zal het niet meer worden. Ik ben niet voor niets in therapie. Je had het over radicale oplossingen, nou voor dat verleden is nog 1 oplossing gekomen die vrij "radicaal" te noemen is... (klinische therapie, 4 dgn per week). Ik heb altijd al gedacht, vanaf mijn puberteit (op 8 jaar leeftijd dus), ik wil geen kinderen, ik vind kinderen van anderen leuk, maar dat was het, en als ik al kinderen zou willen in de toekomst wil ik een weeskindje adopteren...doe ik toch iets voor de maatschappij... Het lijkt misschien naïef, maar er is goed en lang over nagedacht! Ik wil "vrijwillig kinderloos" dan wel "kindervrij" zijn... maar ik begrijp niet echt dat anderen dat niet kunnen accepteren (incl. artsen) van een jonger persoon, je kunt niemand beoordelen op zijn/haar leeftijd, immers iedereen is anders op een bepaalde leeftijd, maar op zijn/haar verleden en hoe degene van binnen is, qua karakter, gedrag, etc. Mensen van 35 jaar kunnen even onvoorspelbaar zijn als een meisje van 21 (zoals ik) maar zij krijgen de voordeel van de twijfel door hun leeftijd...ik vind dat niet op z'n plaats! Iedereen moet een kans krijgen, het is immers je eigen keuze!...

Hoi Karin........ik sta er versteld van hoeveel mensen reageren op jou onderwerp.Weet je wat ik ervan vindt?..het is JOU lichaam.......JOU leven...en hoe JIj dat invult of in wilt vullen is van JOU.....als JIJ niet gelukkig bent met hoe het nu is .....kun JIJ ook niet gelukkig zijn.Dacht iedereen er maar zo goed over na als JIJ...Ik kan me heel goed inleven in je situatie...je overdenkt alles honderden keren......en gaat niet over een nacht ijs...sommige dingen weet je gewoon al heel erg vroeg in je leven...heb ik ook altijd gehad...De verantwoordelijkheid nemen en zelf bepalen...Weet je wat ik altijd zeg?...iedere \"boer\" kan een kind de wereld inschoppen...maar het goed opvoeden,daar schort het wel eens aan ...als ik zo om me heen kijk.Ik denk dat een kind opvoeden het moeilijkste vak is van de hele wereld.

Ik hoop dat het goed gaat met jou Karin!!! liefs en groetjes van sproetjes

Een weeskindje adopteren....... denk je nou echt dat iemand zoals jij, die bij het RIAGG of dergelijke heeft gelopen, daar voor in aanmerking komt?Je wordt echt heel intensief gescreend, en als jij een psygiatrisch verleden hebt, kun je adopteren wel vergeten, en bovendien moet je geld hebben, een vriendin van mij heeft 2 kinderen geadopteerd uit het buitenland en dat kostte haar 25000 gulden per kind aan kosten. En voor een Nederlands kind wordt ook heel je doopceel gelicht, ze geven ze niet aan de eerste de beste mee! Bovendien, je zegt dat je sex hebt, en wat vind je man er eigenlijk van? Of ben je nog niet getrouwd? Vanwaar anders sex? Om je eigen besliste lustgevoelens te bevredigen? Enne, ik heb dus kinderen van jou leeftijd en ouder, en aan je reacties merk ik dat je gewoon nog lang niet volwassen bent, want je reageert echt nog als een opstandige puber, daar kan je ook niks aan doen, maar volgens mij denk je wel dat je volwassen bent......

Beste Karin, het lijkt me niet verstandig om je voor je 35ste te laten stereliseren. Waarom niet? Omdat niets veranderlijker is dan de mens. Je weet nooit hoe je er over 10 jaar of zelfs over 2 jaar ineens over denkt. Echt niet. Als je bang bent de pil te vergeten, neem dan de prikpil........

ik ben het, voor jou, helaas niet met je eens om je op zo'n jonge leeftijd te steriliseren. Waarom neem je niet de Mirena spiraal. Dan ben je voor 5 jaar van de problemen af en menstrueer je ook niet meer.

allereerst ik respecteer je wens dat je geen kinderen wilt daar zeg ik niets van, maar ik kan het niet hebben dat je jezelf laat opereren om geen kinderen meer te kunnen krijgen als jij geen pil wilt slikken kun je toch condooms gebruiken met een zaaddodend middel en wie zegt dat jij telang de pil slikt er zijn er zat die nog langer de pil slikken. Ik zou een goede psychiater zoeken die jouw van je angst kan afhelpen en helpt met het verwerken van je nare ervaringen.

ALs ik deze discussie lees vallen mij een paar dingen op. - Karin-1983 reageert als een echte puber op alles, ze dramt door. - Als ze dit écht'zou willen is heel Nederland geen probleem en beperkt ze zich niet tot Utrecht. -Van de pil kan je geen verklevingen krijgen. -Als je slachtoffer ben van verkrachtingen en mishandeling wil je niet graag sexueel contact ook niet met een gynaecoloog. -Als je veel zwangerschapstesten koopt, zoek je volgens mij aandacht. -Verder als je echt zoveel lichamelijke klachten als verkleveingen en spierreuma hebt ben je waarschijnlijk doorverwezen naar specialisten, en word daardoor consulten ingeroepen door psygologen en andere. Kortom een drammende puber die aandacht tekort komt. Reageer hier gewoon niet op, deze puber wil de boel hier verzieken en daarvoor is de site niet. Dr. Hortensius , huisarts te Alphen aan den Rijn

Hoi Karin, Er is al veel gereageerd op dit onderwerp maar ik wilde toch ook nog even reageren. Ik heb alle berichten gelezen. Ik begrijp dat je nog niet bij een gynaecoloog bent geweest? Hij (of zij natuurlijk) zal je kunnen informeren naar wat mogelijk is. Of hij ook echt je baarmoeder zal verwijderen betwijfel ik, maargoed je kunt er in ieder geval over praten dacht ik! Misschien bestaat er wel een minder ingrijpende maar voor jou toch goede oplossing voor je probleem. Als jij op dit moment zegt geen kinderen te willen, ook al ben je 21 jaar, dan is dat natuurlijk jou goed recht. Sommige mensen willen er 10 en anderen geen. En dat het bij sommigen niet lukt terwijl ze het wel willen en anderen die geen kinderen willen raken wel zwanger, ja dat is hard soms maar daar kun je toch niets aan veranderen. Je schreef ook dat je met therapieen e.d. bezig bent. Zou het kunnen zijn dat je door de therapie je anders (beter!) gaat voelen en misschien over een aantal jaar anders in het leven staat? Daar dacht ik aan toen ik al je berichten las. Ik denk dat je met dit forum niet zoveel hulp of steun krijgt, en van een goede gynaecoloog denk ik wel. Waarom wil je huisarts je niet doorsturen? Je zegt dat een spiraaltje geen optie is door beschadiging, dat lijkt me toch juist een reden om een gynaecoloog te bezoeken? Nou, ik wens je veel sterkte! groeten, Eliza

het valt me op dat Karin niet meer reageert!?Waar zit je en waarom zeg je niets meer? Ik denk dat iedereen benieuwd is hoe het met je gaat,laat weer eens wat horen?!

ik weet niet of dit gelezen word omdat het wel erg laat is. maar ik had een vraag word hier over een spiraaltje gesproken omdat ik niet alle berichten heb gelezen. zo nee ik ben 19 jaar en wil ook geen kinderen. maar mischien over 8 jaar wel dat weet ik niet. daarom heb ik een hormoonspiraaltje laten zetten. op aandringen van mezelf bij de huisarts. deze is bijna net zo veilig als een sterilisatie. een kennis van mij wou namelijk ook een sterilisatie na een kind maar haar huisarts heeft haar dit als advies meegegeven omdat dit omkeer baar is.en je hebt er ook nog voordelen van. ben na het zetten namelijk niet meer ongesteld geworden. hoef 5 jaar lang nergens meer aan te denken. (zolang kan hij blijven zitten). dus ik zou hierover bij de huisarts info over vragen. groetjes skimmel en succes.

Ik zit er echt niet mee als ik geen kindje kan adopteren! Mijn moeder heeft een rotjeugd gehad, en mijn vader niet veel makkelijker. Misschien lijk ik puberaal over te komen, maar je kent me niet, ik werd op mijn 8e al puber en was op 12 jaar puber-af...Ik slik div. medicatie (anti depressiva enz.) en ik heb een hele lieve man die het met me eens is...hij weet dat ik het lichamelijk niet aan kan om een kind groot te brengen, en dit zal alleen maar erger worden (ik heb spierreuma) en daarnaast wordt ik dus behandeld voor Borderline...Ik weet heel goed waarmee ik bezig ben, het is voor mezelf een grote stap, maar wel een goede, meer vrijheid, minder problemen en vooral: geen angst meer! (leven zonder angst is heel belangrijk voor mij!)

Bedankt voor je reactie maar dit is niet aan de orde. Ik heb relaties gehad waarbij kinderen een gespreksonderwerp waren (mijn relaties waren bijna altijd met oudere mannen, tot max 15 jaar ouder en altijd langdurige relaties) maar ik heb dit altijd afgestoten, ik kan het niet om een kind groot te brengen in deze maatschappij, IK vind dat egoïstisch (dat is mijn mening), ik heb veel dingen gehad om over na te denken, heel veel erge dingen meegemaakt, etc. en daar wordt je wijzer van, ik wil absoluut geen kind op de wereld zetten. Ik heb in al die jaren mijn pil nooit vergeten, ik doe het ook altijd met condoom, maar toch blijft die angst! Mijn menstruatie is zonder pil erg hevig en pijnlijk (en langdurig, bijna 2 weken) waardoor ik de inplantaat niet kan laten inbrengen...(dat was nog de enige optie voor dit "besluit"). Ik zou dolgraag een laparoscopische baarmoederverwijdering met behoud van baarmoederhals en het verklemmen van mijn eileiders laten uitvoeren, dit is iets wat mij veel opluchting, vrijheid en zelfvertrouwen zal geven, en veel minder angst voor gemeenschap... Mijn kinderen zijn mijn dieren, mijn leven is daarmee compleet, ik kan beter met dieren overweg dan met mensen...door mijn verleden...

Het ligt er maar aan hoe je lichaam reageerd, omdat ik dus beschadigd ben vanbinnen kan ik niet aan een spiraaltje beginnen! Net als dat ik heb overwogen een inplantaat te nemen (wat ook niet kan omdat ik dan mijn oude cyclus terugkrijg en helemaal geen leven meer heb). Ik mag dan wel jong zijn, maar ben niet gek, en ik vind dat een gyn. niet mag beoordelen op je leeftijd...dat is toch belachelijk je bent toch baas over je eigen lichaam, moet ik dan de aankomende 15 jaar in grote angst leven...??? (zo erg dat ik de apotheek al rijk heb gemaakt met alle zwangerschapstests die ik heb gedaan en daar heb gekocht...)

Je moet eigenlijk even alle berichten lezen! Ik slik al 10 jaar de pil (erg lang voor een meid van 21 lijkt me) daarbij komt dat ik van binnen ben beschadigd e.d. daarbij voel ik me nog altijd niet veilig met een condoom! Ik mag niet veel langer meer de pil slikken door verklevingen in mijn buik (heb ook een darmaandoening) EN ik loop al ruim een jaar bij een psycholoog/psychiater/psychotherapeut...en ben in klinische therapie voor 4 dagen in de week... maar die helpen mij niet van die angst af, omdat dat niet kan!!! Zij helpen me wel met de rest, verwerken van verlies, langdurige seksueel misbruik, verkrachtingen en nog veel meer, maar niet met deze angst, omdat dat niet mogelijk is!!! Er is dus geen optie meer!

ook wel weer erg kort door de bocht Dr.Hortensius!Dit meisje heeft wel degelijk problemen ookal ben ik het niet eens met wat ze wil! Het afdoen met te kort aan aandacht en laat maar barsten hoort niet echt bij het gedrag van een huisarts!

als deze persoon daadwerkelijk een arts zou zijn, zou degene anders reageren, dat 1. 2 is het niet aan hem hierop zo te reageren. 3, ben ik geen doordrammende puber, aangezien ik nog altijd wel moeder ben (geweest) veel verantwoordelijkheidsgevoel heb, en NIEMAND hier mij daadwerkelijk kent... Aandacht heb ik echt niet nodig, en vraag ik ook absoluut niet, want daar heb ik een hekel aan. En als je onzeker bent, dan ga je jezelf laten testen, wat ik dus deed...zo bang was ik, wat heeft dat dan te maken met aandacht?...

Ik snap jou heel goed.....en ik denk dat jou keuze ook tot een van de beste voor jou is.Maar ik ben bijna 45 jaar....en MAG GEEN hormonen i.v.m. longemboly......met de pil ging fout....toen een tijd met condooms omdat ik me toen te jong voelde voor sterilisatie (30)...Toen besloten om een Multiload spiraal te laten zetten.....en dan als ik me zeker van mijn zaak ben een sterilisatie....maar nu is er tussen gekomen dat ik meerdere vleesbomen heb en een cyste in mijn rechter eierstok heb,en nu na heel veel na te denken,en alles goed te overwegen..laat ik mijn baarmoeder verwijderen en ik denk dat ik ook een eierstok verlies.......het is voor iedereen heel persoonlijk....hoe je je leven wil leven,maar soms komen er onverwachte dingen op je af...want ik wilde dat allemaal in sept. dit jaar gaan doen,dan moest het spiraal er toch uit...ik heb ook veel last van rugpijn en zenuwpijn in mijn benen gehad in de tijd dat ik een spiraal heb gehad,hij is er nu 2 weken uit en ik merk dat heel erg goed,en de samenhang is er...weet je ...ik ben blij als ik geholpen wordt en ben...dan heb ik mijn \"vrijheid\" en mijn fitheid weer terug...zo kan het niet langer meer. groetjes van Sproetjes

Je zegt leven zonder angst is heel belangrijk voor jouw als ik jou berichten zo lees zit nu de angst voornamelijk in het zwanger worden.(terwijl je helegoede anti conseptie hebt maar toch blijft die angst)is dit "opgelost" ben ik bang dat er weer wat anders is waar jij bang voor zult zijn. Ik denk toch dat jij met je therapie van die anst af moet. Jij weet heel zeker dat je geen kinderen wilt. Ik had een collega die dit ook heel zeker wist maar toen ze 39 was wilde ze toch wel heel graag een kindje, dus niets is veranderlijke dan een mens en wie zegt mij dat jij er nog zo over denkt als in jouw omgeving (vrienden,familie, buren enz)allemaal kinderen krijgen dan gaan ook jouw hormonen spreken.

Ik zal vast wel dingen gaan zeggen die meerdere al tegen gezegd hebben maar jammer dan!Denk aub goed na voordat je een beslissing gaat maken, je steriliseren is niet zomaar een beslissing en helemaal niet op jonge leeftijd. Het RIAGG is een slechte organisatie weet ik uit ervaring van familie zoek goed psychische hulp en probeer de dingen uit je verleden een plekje te geven. En wat er ook al gezegd is niets is veradelijker als een mens je kan zomaar van beslissing veranderen nu zeg je dat het niet zo is maar over een paar jaar wil je misschien heel wat anders. en dan kan je wel zeggen ik adopteer een kindje maar zoals er al gezegd is daarvoor gaat een hoop vooraf. Ik heb mensen in mijn omgeving die geen kinderen kunnen krijgen die zouden het schandalig vinden dat jij deze keuze maakt! Je bent nog hardstikke jong hoe kan je in hemelsnaam nou zo'n zware beslissing nemen. Je zit psychisch heel erg in de knoop denk ik nadat wat je allemaal hebt meegemaakt! Denk goed na wat je doet je kan het niet meer terugdraaien! Succes groetjes samantha

Ik heb respect voor je mening, maar wat ik je probeer duidelijk te maken is dit: Ik ben een vrouw van 46jr. en toen ik 21 was, wist ik ook vanalles zeker, en had ik ook meer meegemaakt dan de meesten van mijn leeftijd. Uit ervaring weet ik (neem dat nou maar van een oude moeder aan), dat zelfs bv 3 jaar geleden nog, dat ik zo ontzettend zeker van een zaak kon zijn, en toch, door omstandigheden er anders over kunt gaan denken. Wat jij wilt is heel radicaal, en niet meer terug te draaien, met als gevolg dat je later, als je wel anders gaat denken,en dat kan echt maar zo, er een trauma aan kunt overhouden. Je zegt dat je 21 bent en lange relaties hebt gehad, maar voor mij kan dat al niet, want je bent pas 21, en misschien vind jij 7 jaar een lange relatie? Ik heb al 24 jaar met dezelfde man een relatie, dat vind ik lang, maar 5 of 7 jaar niet. Ik vind dat kort, begrijp je? Ik raad het je alleen af, voor jezelf, omdat ik ouder ben en weet hoe krankzinnig onvoorspelbaar het leven kan lopen..... Liefs, Aimee

als je al zoveel hebt meegemaakt wat je in je vorige berichten hebt geschreven dan weet je dat het leven erg veranderlijk is. misschien moet je iets aan de angst doen, want het is wel uitzonderlijk dat je er zo bang voor bent. Iedereen is wel eens bang zwanger te zijn zonder dat je het wil, helemaal als je jong bent en van alles nog wil doen. mag ik je trouwens ook nog iets anders vertellen. een sterilisatie is niet 100% zekerheid. er worden nog steeds mensen zwanger na een sterilisatie.

Ik heb al je berichten gelezen! 10 jaar de pil slikken stelt niet zoveel voor er zijn nog zoveel meer mensen die het nog veel langer slikken!Er zit gewoon een andere redenen achter het weghalen van je baarmoeder dat doet niemand vrijwillig!en van de pil kan je geen schade oplopen neem anders een ander voorbehoedsmiddel een spiraaltje heb ik ook werkt perfect over een maand of 2 ben ik helemaal niet meer ongesteld perfect gewoon!!Dus ook geen hevige menstruaties! Dit zal echt niet de enige oplossing zijn voor jou!

Ik denk dat ie angst voor gemeenschap echt van de verkrachtingen en misbruik komen hoor!je gebruikt en de pil en condoom hoe kan je dan nog onzeker zijn veiliger heb je niet!

Nurse, Als dat ook je beroep is is een professionele beroepshouding zeer gewenst. Deze site is niet op elkaar af te katten. er kloppen gewoon een aantal zaken niet in dit probleem. En als deze persoon zich niet wil laten helpen begint men ( ook ik als huisarts) helemaal niets. Als zij dit echt wil kan dat alleen als zij volwassen is en tevens handelings bekwaam. alhoewel ik mij sterk afvraag of in deze gevraagde medische handling geld en tijd moet worden gestoken terwijl er genoeg mensen zijn die op OK's en behandelingen wachten omdat de wachtlijsten lang zijn. Dr Hortensius

Ik ga toch nog even reageren op dit alles. Het is en blijft ieder zijn/haar eigen beslissing wat je met je lichaam wil doen daar kunnen wij allemaal niks over zeggen maar dat moet jezelf doen. Ook als dat betekent dat je je baarmoeder wil laten verwijderen. Zij kiest daarvoor en zal alles menig keer besproken hebben en ze weet dan ook dat mocht ze over een aantal jaren wel kinderen willen dan heeft ze een probleem dan zal ze een andere oplossing moeten verzinnen. En net zoals de keuze voor een spiraaltje dat is voor iedereen anders. Ik heb nu bijna een jaar een hormoonspiraaltje ik vind het geweldig ik kreeg namelijk van de pil bekkeninstabiliteit. Maar mijn moeder daarintegen had vleesbomen en daar zat het spiraaltje niet goed. Dus geen enkel persoon is hetzelfde dus bij de ene persoon zit het geweldig en werkt het goed en bij de andere niet.Dat moet je gewoon een beetje uitvissen. Je moet gewoon goed de voor en nadelen afwegen en dat zou ik zeker met je gynaecoloog doen of anders met je huisarts. En als ze dan toch kiest voor een baarmoederverwijdering en er is een arts die dat wil uitvoeren dat is en blijft dat haar keuze en wij kunnen daar niks aan veranderen. In ieder geval succes met je beslissing misschien zou je ons kunnen laten weten wat je besloten hebt! groetjes samantha

Mijn angsten worden d.m.v. therapie "opgelost" behalve deze grootste angst, daar is geen oplossing voor behalve die ene... Ik heb alleen maar vrienden, kennissen en familie die al kids hebben...dus wat dat betreft, en daarbij misschien is de mensn wel veranderlijk maar bij sommige dingen voel je en weet je voor jezelf dat het het beste is... Mijn broer van 36 jaar heeft ook 3 kinderen, en daar heb ik ook niets mee, ik had een jonger nichtje (nu 3 jaar) daar had ik niet echt iets mee, ik vond het wel leuk, maar als ze weer thuis was vond ik het ook prima. Ik heb 3 maanden voor een hele jonge baby gezorgt, dat was echt mijn kindje, en daarmee heb ik het wel even moeilijk gehad, die baby zit nog in mijn hart, maar ik kan geen kind op laten groeien in deze maatschappij, dat is mijn mening, lichamelijk kan ik het ook niet aan, en daarbij houdt het op. Een operatie is voor mij/ons de beste keuze, de veiligste en de meeste permanente! Wij kiezen er zelf voor, maar waarom ik niet wordt gesteund en waarom artsen dergelijke dingen niet willen accepteren snap ik niet! Het is immers mijn leven, ik kies ervoor om kindervrij door het leven te gaan...Desnoods met een contract o.i.d. wil ik ondertekenen dat ik ZELF deze keuze maak en een gyn. vraag mij te helpen...

Ik loop niet bij het Riagg dat is 1, maar wel een soortgelijke instantie. Ik zit in 4 daagse therapie (4 dagen per week dus), daarbij heb ik lichamelijk problemen. Maar ik ben al zodanig verbeterd dmv therapie dat ik zoiezo wel keuzes kan maken. Ik kan iemands kinderwens niet veranderen, maar niet iedereen wil kinderen, veel mensen vinden het raar o.i.d. maar ik wil "kindervrij" zijn, ik vind dat ik een kind geen goede toekomst kan bieden en de maatschappij al helemaal niet...dat is mijn hoofdpunt, daarbij wil ik niet meer volgestopt worden met medicijnen die ik al 10 jaar slik, etc. Kijk eens op www.kindervrij.nl of de startpagina hiervan...er zijn veel meer mensen zoals ik...ook op deze leeftijd! Ik kan niet bevatten dat mensen "op leeftijd" willen zeggen dat ik te jong ben en te "puberaal", mijn moeder is 56, heeft 2 kinderen, 21 en 36 jaar...die staat achter mij...ze kent me, weet wie ik ben, hoe ik ben en dat het juist beter is voor mij...en voor mijn toekomst...

Ik begrijp jou ook wel, mijn ouders zijn 56 en 62 en bijna 39 jaar samen, maar ik heb het ook met mijn moeder over deze situatie gehad (en mijn psycholoog/psychiater/psycho-therapeut) en zij vind het niet gek dat ik dit wil. Ik weet dat het blijvend is, en ik heb ook altijd gezegt "mocht het zo zijn dat ik in de toekomst toch een kindje wil, dan adopteer ik het, toe ik toch iets voor de maatschappij"... Misschien heel naief (kan best dat het zo klinkt) en ik weet dat elk proces zijn tijd nodig heeft...maar ik weet 200% zeker dat mijn keuze de juiste is...anders is mijn leven een hel, dan liever onvruchtbaar (wat ik misschien zelfs al ben door seksuele mishandeling) de rest van mijn leven dan in angst lopen...! Liefs, Karin

Dat weet ik, maar niet als ze een ingreep uitvoeren die laparoscopische baarmoederverwijdering heet, ze verwijderen dus de baarmoeder, laten baarmoeder hals/mond zitten, verwijderen 1 eierstok, klaar. Ik weet dat het een heftige ingreep is, maar dan weet ik wel zeker dat ik geen kids kan krijgen, niet meer bang hoef te zijn, 1 extra voordeel: niet meer ongesteld (na 11 jaar heb je dat ook wel gehad...), en niet eerder in de overgang door die ene eierstok die ze laten zitten... Ik weet waarmee ik bezig ben, ik weet dat ik het zo ontzettend graag wil, en ik weet dat het de enige openstaande oplossing is voor mij!

beste Karin mag ik vragen hoelang jij onder behandeling bent? Er is nog een manier om niet zwanger te raken die is niet zo drastich als wat jij wilt en dat is geheel onthouding zo als ze dat zo mooi zeggen.en daar word je absoluut niet zwanger van. Nou hoor ik je al zeggen moet ik mijn hele leven zonder gemeenschap nee dat hoeft niet je moet je angst overwinnen op dit moment kun jij als enige oplossing nog maar zien dat alles er uit moet. geef het nog een aantal jaren de tijd denk je er dan nog zo over dan is er vast ook wel iemand die je wilt helpen Het is niet dat ze je niet willen helpen met het is zelf bescherming omdat je nog zo jong bent en dan kun jij wel zeggen dat je je heel volwassen voelt maar dat neemt niet weg dat je over 10 jaar nog zwanger kunt worden en niemand kan jouw 100 of 200 % geven dat je er dan nog zo overdenkt. het enige wat ik je mee kan geven en ik heb het al gezegd probeer die angst te overwinnen het is gewoon een obsessie voor jouw.je zit psychich nog zo in de knoop dat je eigenlijk deze keus niet kunt maken. Probeer wat objectiever tegen over je zelf te staan. Maak een afspraak bij een gyneacoloog en bespreek daar je angst en zeg niet meteen wat je wilt misschien heeft hij wel een hele andere oplossing. heel heel veel sterkte.

10 jaar de pil slikken mag voor jou dan niets voorstellen, maar voor een meisje van net 21 jaar is dat nogal lang! Daarbij mag ik niet veel langer meer de pil slikken ivm verklevingen en omdat ik er niet goed op reageer door mijn darmproblemen...ook niet save dus!...

Ik snap niet dat mensen zo overdreven doen over verkrachtingen. Ik ben vroeger als jong meisje ook meerdere malen verkracht,(zelfs door iemand met een enge ziekte ook, die ik ook kreeg) dan zou ik dus ook zeker daar traumas van overgehouden moeten hebben? Het is tegenwoordig allemaal zo overdreven, dat mensen zelfs na 10 of 20 jaar nog iemand gaan aanklagen, nou, dan kan ik ook nog wel een boekje open doen bij deze of gene. Als je verkracht wordt, is dat gewoon heel erg op dat moment, maar na een maandje moet je er niet meer over zeuren, vind ik. Er zijn mensen die zich wentelen in hun zelfmedelijde. Ohoh, wat ben ik zielig! Nou, dan ben ik ook zeker ontzettend zielig, want ik heb nog wel veel meer sh*t in mijn leven meegemaakt dan alleen maar verkrachtingen, Oooohhhh wat zijn we toch zielig!!!!!!!

inderdaad...een professionele beroepshouding... Tis maar wat je eronder verstaat,ik kat niemand af maar zeg wat ik ervan vind.dat doet iedereen hier toch?

Hallo Allen, Ik kon niet meer inloggen, dus vandaar ook geen reacties. Maar hier ben ik weer. Inmiddels gebruik ik al een behoorlijke tijd de Prikpil, maar hiervan ben ik 8 kg aangekomen en bloed ik maandelijks nogsteeds even, en heb ik nog altijd de "menstruatie pijnen". Inmiddels heb ik een verwijsbrief naar een GYN. van mijn huisarts en wacht ik op mijn gesprek. Ik zal dit doen in het UMC Utrecht ofwel AZU. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie meningen, al kan ik wel zeggen dat menig reactie niet bepaald meedelevend was. Daarbij komt dat ik nog altijd vind dat je moet doen met JOUW lichaam wat JIJ wilt, als je er maar goed over nadenkt. Inmiddels heb ik ook uitgevonden dat er dus 100% zeker GEEN wetten zijn die mij "weigeren" te helpen. Dus het ligt nu in de wil van de GYN. eingelijk. Daarbij komt ook dat ik nog 'ns wil reageren op dat "stampende puber" gedoe. Ik ben absoluut geen stampende puber maar een weldenkend mens/volwassene. Ik ben bijv. geen meisje van 13 die 'OEPS' zomaar een baby "uitschijt" en jah...wat dan? geen toekomst, geen scholing, nog een bijstands"moeder" erbij, enz. DAT vind ik onverantwoordlijk gedrag! (en ook mede van de ouders) 30% van de (goed) geschoolde vrouwen van deze tijd willen kinderVRIJ zijn...dat is ze goed recht. Als jij genoegen neemt met bijv. je werk, je honden/katten enz. dan moet dat geaccepteerd kunnen worden door de maatschappij, ipv dat er gevraagt wordt: "wanneer komen jouw kinderen?" oid. Dieren zijn een even groot dan wel nog grotere verantwoording, aangezien je er 24/7 voor klaar moet staan, je kan geen dagje weg, ze gaan niet naar school, ALLES moet je zelf doen! Tot hun dood! (in principe, maar daar gaan we vanuit) dat heb je bij kinderen niet... Ik wou dat mensen daar eens wat beter over nadachten, VOORDAT ze zomaar een kind op de (toch al zo volle) wereld/maatschappij zetten, en misschien wel helemaal geen goed/fijne/veilige toekomst kunnen geven...wat heeft dat kind er dan aan? En dit gebeurt vaker dan gedacht! Mvg, Karin

Maar waarom wil je dan nu eigenlijk je baarmoeder laten verwijderen? Omdat je geen kinderen wil hebben of omat je dan niet meer bang hoeft te zijn om zwanger te raken!Je zegt de pil en condoom te gebruiken veiliger kan het eigenlijk niet!

Zoek eens hulp bij een RIAGG of zo, zou ik zeggen, om de dingen uit je jeugd te verwerken. Kijk, ik heb ook de nodige traumas opgelopen, en zoveel mensen, maar daar laat je nog niet de rest van je leven door bepalen..... Als je hulp zoekt, kom je erachter dat jij niet de enige bent, en je baarmoeder laten verwijderen op jonge leeftijd vind ik ziek. Dan zou ik zeggen: zoek goede geestelijke hulp!

Ik ben 1.5 jaar ongeveer in behandeling en heb nog een jaar te gaan. Spiraaltje (wat ik al eerder heb gezegt) is geen optie, want dat mag ik niet! (beschadigd vanbinnen!!!). Ik heb dit met mijn ggz-hulp besproken allemaal, met mijn moeder, en zij staan allemaal achter mijn besluit omdat ik het zo graag wil. Ik heb al een half jaar onthouding, maar met een vaste relatie is dat niet vol tehouden, ik heb seksueel misbruik achter de rug (van zeer lange tijd) en verkrachtingen e.d. nu wil ik ervan leren genieten maar dat kan niet met deze angst! Er is bekend dat sterilisaties jonger dan 35 jaar er 20% spijt krijgt, en na 35 jaar 15%, het verschil is dus maar heel klein... Ik begrijp best dat mensen me heel jong vinden, en mijn "problemen" zijn niet mbt dit probleem te vergelijken, maar dit probleem is niet op te lossen met een antidepressiva en een gesprekje o.i.d. maar alleen door uit te laten voeren wat ik wil. 3 vriendinnen van mij (allen moeders, 34,29 en 25 jaar) kennen me al lang, en weten dat ik niet zomaar een beslissing neem, als ik iets doe, is het iets permanents, ik besluit niet zomaar iets...waarom is dat zo moeilijk te begrijpen voor de maatschappij/artsen...EN waarom zijn mensen zo bevooroordeeld mbt leeftijden???...niet iedereen is hetzelfde op een bepaalde leeftijd!

Jaja. je weet het wel allemaal beter, nou, ik was ook 13 toe ik met de pil begon, tot mijn 21ste, toen werd ik zwanger,(wilde ik zelluf) heb 3 kids gekregen, 1 stierf aan de kanker (hoe denk je dat dat voelt, als je baby aan de kanker sterft? )Ik had dus 2 kids over en was er van overtuigd op mijn 28ste dat het genoeg was, 2 kids en ik zou nooit meer een kindje willen. Toen ik 35 was, dacht ik ineens door omstandigheden anders, nu ben ik 46 en sinds mijn 35 ste gebruik ik geen voorbehoedsmiddelen, maar er komt niks, nada, njente. Hoe denk je dat dat voelt? Enne verkrachtigen en sexmisbruik als kind,en later, heb ik ook zat meegemaakt hoor, en mishandelingen, later ook nog, dus je bent echt niet de enige. Je bent nu 21, maar wat dacht je als je de aankomende 20 jaar geestelijk en lichamelijk mishandeld wordt, dat je geen kant meer opkan? Dan zeg je misschien, dat zal mij niet gebeuren, maar dat weet je nooit.......Het kan ook best allemaal leuk worden.Maar je gaat jezelf toch niet mishandelen door je baarmoeder weg te halen, dan doe je gewoon aan zelfverminking, en leg je jezelf een soort heftige straf op, dat is het gewoon, denk ik. Ik wil je niet downpraten, maar alleen duidelijk maken dat het leven altijd anders loopt dan je denkt en wilt............

Je kan wel boos reageren dat je het nog al wat vindt dat je tien jaar lang de pil slikt maar je bent echt niet de enige in deze wereld!Wij kunnen ook niet beslissen wat jij met je lichaam doet maar dit vinden veel artsen pure verminking omdat het lichamelijke niet nodig is maar voor jou puur psychisch!Het ligt helemaal niet aan je leeftijd het gaat er om dat er verder niks aan de hand is met je baarmoeder dus waarom zouden artsen hem eruit halen!Ik zeg alleen denk er goed over na en weet je wel wat baarmoederverwijdering inhoudt de operatie is pijnlijk en je hebt heel lang nodig om te herstellen en er zijn dingen die je daarna echt moet laten!zoals zwaar tillen en andere dingen!

nou aimee,dit is wel een erg botte reactie zeg en dat van nb iemand die weet wat het is!Iedereen reageert daarop op zijn eigen manier en er zijn heel veel mensen die er levenslang problemen mee houden!(waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik het eens ben met de sterilisatie die ze wil)

wie reageerd hier nou als een puber?... ik heb ook niet gezegt dat de verkrachtingen alles waren, maar niet iedereen hoeft alles te weten dacht ik zo...daarbij is 2,5 jaar misbruik ook een onderdeel, en ik heb dus ook wel degelijk permanente schade, waar ik nu o.a. voor in behandeling ben, maar ik kom hier nooit meer vanaf!...

Nurse, ik moet je zeggen dat ik je houding heel erg waardeer, die "dokter" mag zich geen arts noemen maar een overdreven moedertje, althans zo zie ik hem/haar... Ik beperk me trouwens ook niet tot Utrecht, maar goed. Ik had het ook niet over verklevingen door de pil, en in behandeling...je wilt niet weten hoe vaak ik voor operaties e.d. in het ziekenhuis heb gelegen, daaruit opmakende kan ik alleen al zeggen dat hier geen arts sprak! Als "dokter" moet je jezelf goed inlezen, dat houdt dus ook in dat je alles had moeten lezen en niet maar alleen wat je wilde lezen... Btw, Samantha en Nurse, ik vind dat jullie tenminste rustig reageren, jullie blijven eerlijk en jullie mening behouden, jullie goed recht, maar jullie respecteren "mij" dat waardeer ik heel erg!

Ik wil geen kinderen en ik ben té bang om zwanger te worden! dat is de reden... Daarbij komt dat ik verklevingen heb, vanbinnen ben beschadigd, op mijn 8e PMS kreeg, ik niet veel langer meer aan de pil mag, etc etc. Veel redenen, maar weinig steun/hulp, wordt je vrij moedeloos van! Maar ik ga door tot ik iemand vind die me wil helpen...desnoods met "contract"! De pil en condoom is niet veilig genoeg voor me! De pil werkt niet volledig bij mij omdat ik dus ook een darmaandoening heb...

Zoiets is niet ziek, maar zeker zijn van je zaak. Daarbij komt dat ik al een jaar bij het Riagg loop en in therapie ben, en daar zeggen ze ook dat het een oplossing is voor 1 van de grootste dingen wat nogsteeds speelt. Mijn trauma's en verleden ben ik aan het verwerken en ben bezig met mijn toekomst, daar hoort ook dit bij...vandaar dus. Niet zomaar conclusies trekken als je iemand niet kent...degene kan wel verder zijn dan je denkt... Mijn therapeuten hebben me verteld dat ik qua ontwikkeling en volwassenheid ben zoals een 40er...zoveel is er gebeurd etc...dat wordt niet zomaar gezegt lijkt me.

Je bent niet de enige die een kind is kwijtgeraakt...of dat nou aan kanker is of aan iets anders, het doet pijn en dat blijft het doen!... Anyway, dat ik nu al ruim 10 jaar de pil gebruik (vanaf mijn 10,5e jaar) boeit mij ook niet, maar ik mag 'm niet zolang meer gebruiken ivm verklevingen, heb meerdere aandoeningen, ik vind het geen zelfverminking als ik er zelf voor kies omdat ik o.a. een kind geen toekomst kan bieden, ik ben wat dat betreft misschien verstandiger dan menig tiener-moeder, aangezien zij onoplettend zijn, en hun kind vaak ook een slechte start geven, en daarbij ook vaak geen fijne toekomst kunnen bieden...Ik pas daarvoor, niet alleen nu, maar voor altijd, ik vind dat mensen daar maar respect voor moeten hebben. Ieder z'n meug natuurlijk, iedereen heeft wat meegemaakt, ik vanaf mijn 8e tot mijn 20e jaar onophoudelijk (o.a. wat ik al eerder vertelde, misbruik, mishandeling, verkrachtingen, etc etc.)...dus jah...

Het gaat niet om die 10 jaar, maar het gaat om ALLES, ik heb meerdere aandoeningen, buik-verklevingen, etc etc. daarbij heb ik elke dag al pijn, dus dat maakt niet meer uit, ik zie het niet als verminking, ik KIES ervoor...Ik ben niet gezond, nooit geweest, dus wat dat betreft... Verkrachting e.d. is verminking, daar kies je niet voor en het doet je pijn, heeeel erg lang, op div. manieren. Maar de operatie, daar kies ik zelf voor. Zie het als iemand die een vrouw is en een man wil worden, daar gaat min. 1,5 jaar aan vooraf incl. hormonen etc. en de baarmoeder e.d. gaan er ook uit, die gene moet zo jong mogelijk zijn...(mijn leeftijd dus) nogal tegenstrijdig dus allemaal! Degene krijgt alle medewerking en iemand van dezelfde leeftijd die het wil voor zichzelf zonder "algehele verbouwing" wordt afgewimpeld met: "kom over 15 jaar maar terug..." ONACCEPTABEL vind ik dat. Btw, ik was niet boos, maar haar reactie vond ik niet bepaald een vriendelijke benadering. Ik ga nu naar mijn werk, reacties zie ik wel tegemoet komen.

Ja, sorry, het is wel bot, maar je wordt er toch helemaal kriegelig van dat de ene geen kids kan krijgen en de ander blijft doordrammen over iets horrorverschrikkelijks..... sorry, hoor, excuses

beste Karin-1983, Ik had mij voor genomen om niet meer te reageren toch doe ik het nog een keer. Ik ben bang dat ik weer in de herhalling zal vallen maar toch doe ik het. Karin-1983 als ik jou verhaal zo lees word mij een ding duidelijk en dat is dat jij psychich heel er in de knoop zit, ik denk dat jij eerst moet proberen om alles wat jij meegemaakt hebt een plekje tegeven om het teverwerken (dat kan nog jaren duren)en dan pas zo'n beslissing tenemen en ik denk dat jij bang bent met het zwanger worden dat je weer een kindje verliest aan wiegedood en niet dat jij geen kind op deze wereld wilt zetten. Ik wens je heel veel sterkte.

Beste karin Ik ben het volkomen met je eens dat een huisarts zo niet mag reageren helaas zijn vandaag de dag huisartsen wat achteruit gegaan! Ik spreek uit eigen ervaring ik heb 6maanden met instabiele heupen gelopen met heel veel pijn en mijn huisarts kon niks vinden en 1 van mijn leraren kwam met de oplossing waar ik hem nog steeds erg dankbaar voor ben! Nou wil ik niet zeggen dat alle huisartsen zo zijn maar ik vond dit een grove fout van mijn huisarts! Even nog op je verhaal terug te komen we kunnen jou niet verplichten om iets te doen ik kan je alleen maar zeggen wat ik jou geval zou doen maar aan de andere kant is dat ook moeilijk want ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten! Het advies dat ik zou willen geven is probeer aan de hand van therapie de dingen die vroeger gebeurd zijn een plekje te geven en probeer goed over je beslissing na te denken voordat je hem ook echt gaat nemen! succes samantha

Ja, maar je blijft toch 21, en ik had ook op die leeftijd echt superveel meegemaakt........ en ik denk nog steeds dat niets zo veranderlijk is als de mens...... Als je straks 42 bent heb je dubbel keer zoveel meegemaakt.... denk daar maar eens over na.....

Toch reageer je als een opstandige stampende puber, die haar zin wil doordrammen, je weet alles ook zo ontzettend zeker. Als je volwassen bent weet je dat helemaal nix zeker is.

dit is inderdaad een horrorstory zonder eind,niemand zal het met haar eens zijn.misschien moeten we er gewoon maar over ophouden hier.

je moet respecteren wat de een wilt en de ander kan... ik heb ook een kind gekregen, deze is na 3 maanden overleden aan wiegedood...dus ik weet ook wel degelijk waar ik over praat. Maar ik dacht toch ook wel echt dat het mijn leven is en mijn lichaam is waarover ik praat. Ik vind het heel lullig voor mensen die geen kids kunnen krijgen, maar ze kunnen veel doen tegenwoordig, en ik vind dat degene dat voor mijn keuze ook moet respecteren...dan wel accepteren, maar dat is degene zijn keuze!

Dit is de laatste keer dat ik op deze gestoorde toestand reageer: Dokter Hortentius, ik geloof wel degelijk dat u dokter bent, ik ben verpleegster en merk aan hoe u schrijft dat u uit ervaring schrijft en verstand van zaken heeft. Ik ben het geheel met u eens. Dat ze nu ineens verteld dat ze een kindje verloren is aan wiegedood en dat dat ook een van de redenen is dat ze geen kids wil, is ook heel wonderlijk.Een van mijn kinderen is ook op de leeftijd van 10 mnd gestorven en ik ken veel ouders van overleden kids, zo ook wiegedood. Iedereen die ik ken die een baby heeft verloren wil juist graag zo spoedig weer een kindje. Ik ken een gynacoloog die ook adviseert, als een baby plotseling is overleden, dat de vrouw het beste zo spoedig mogelijk weer zwanger kan proberen te worden, want dat dat het enige medicijn is. (niet om het overleden kindje te vervangen, maar dan heeft de vrouw weer wat omhanden, zodat het leed verzacht) Deze dokter Hortentius reageert zeker als een echte goede normaal denkende arts, die oorzaak en gevolg heel goed uit elkaar kan houden, hij oordeelt niet, maar zegt gewoon eerlijk waar het op staat. Verder schrijf ik hier niet meer op, want het is een zieke toestand, hopelijk laat ze zich geestelijk helpen om een en ander op de rails te krijgen, nu zeurt ze over dit, en als het haar zou lukken, zeurt ze daarna weer over wat anders (wanhopige schreeuw om aandacht).

Ik snap wel dat artsen dit niet verantwoord vinden zij kunnen er erg mee in de knoop raken omdat ze bij jou je baarmoeder weg zouden halen en een eileider terwijl je gewoon gezond bent!Daar kunnen ze juridisch aansprakelijk voor worden gesteld dus niemand ziet dat zitten! Verkrachting is niet leuk ik spreek uit ervaring helaas maar daar raak je niet verminkt door ja geestelijk word je ontzettend verminkt dat is een ding wat zeker is! Maar hoe kom je aan die verklevingen dan en wat voor verklevingen van de pil krijg je echt geen verklevingen hoor!

Ja ik denk dat we hier eindeloos op kunnen reageren. Het is ook gewoon een vreselijk verhaal echt eentje zonder einde!Nou maar hopen dat ze een juiste beslissing maakt! Wat als je eenmaal een beslissing neemt kan je hem niet meer terugdraaien met oog op haar beslissing die zij wil nemen! Denk aub goed na voordat je een definitieve beslissing maakt het kan heel je leven voorgoed verzieken als je een foute beslissing maakt!

Karin je stelde een vraag [aan het begin] en ik vind dat je nogal wat over je heen hebt gekregen Iemand van 21 jaar is volwassen genoeg om te besluiten of ze wel of geen kinderen wil en dat moet vrij zijn vind ik om te beslissen dat je geen kinderen wilt en dat te voorkomen. daarbij is het zo wat er met je gebeurd is Hoef je niet allemaal uit te leggen je hoeft je standpunt niet te hoeven verdedigen wat voor de ene mens over heen te komen valt kan voor de andere mens levenslange trauma betekenen wie is hier gemachtigd om daar over te oordelen??/ Ik heb alle berichten gelezen en ben best wel geschrokken hoe er geoordeeld wordt aan de hand van een hulp vraag Jij hebt je beslissing genomen en daar heb je goed over nagedacht je hebt genoeg in je leven meegemaakt om volwassener te zijn dan leeftijds genoten en ik wens je een oplossing toe iemand die je wil behandelen waar je om vroeg enne Karein 'k wens je ondanks je verleden toch een zonnige toekomst hoop dat je gelukkig wordt meisje,Margrithe