Pfeiffer
Hallo, Graag wil ik jullie mijn verhaal vertellen over mijn vriend van 18 jaar. In November vorig jaar is er geconstateerd dat hij de ziekte van pfeiffer heeft, hij was toen der tijd zo vermoeid en had zo last van koorts en misselijk met braken dat hij niet meer naar school kon en niet meer kon werken, hij dacht ok dat moet dan maar. Dan begin ik volgend jaar weer met een frisse start voor school en hervat ik me werk weer. Begin Juli waren de plannen om op vakantie te gaan toendertijd had mijn vriend nog dezelfde klachten en hebben er voor gekozen om toch op vakantie te gaan omdat het hem meschien wel goed zou doen ( een andere omgeving meschien ) Nou mooet ik zeggen is het in de vakantie best goed gegaan en had minder last van zijn klachten. Eind augustus komen we terug van vakantie en zou het normale leventje er weer gewoon uit zien, en zou me vriend weer naar school gaan in begin September en zou die rustig aan ook weer aan het werk gaan. Hij is 2dagen naar school gegaan en kwam doodmoe thuis en wou meteen naar zijn bed toe, na een paar dagen praten met school en zijn ouders heeft mijn vriend er voor gekozen om dit jaar niet naar school tegaan omdat hij nog steeds ziek is en nog steeds klachten heeft van koorts moeheid en misselijk alleen het braken is veel minder geworden. Nu is het Oktober en is mijn vriend nog steeds ziek, van de arbodienst moest hij contact opnemen met zijn dokter en een verwijzing vragen naar het ziekenhuis (internist) ( daarvoor, eind september is er nog 2 keer bloed geprikt en was alles in orde en zegt de dokter dat het pfeiffer nog niet ze lichaam uit is )en dat hij nog goed moet uitrusten terwijl die dat al doet vanaf November vorig jaar. De meeste mensen genezen van pfeiffer tussen de 6 a 8 weken maar deze jongen is nog steeds ziek en heeft nog steeds klachten en wordt maar bij zijn dokter weggestuurd met uitrusten, terwijl mensen om hem heen zich erge zorgen maken om hem en om zijn leven en toekomst omdat hij nog zo jonge jongen is die niet zolang ziek hoort te zijn. Ik weet niet meer wat ik hier mee moet doen en hoe het verder moet en hoop dat iemand mij ( ons ) kan helpen met dit, want het moet toch stoppen deze ziekte. Bedankt alvast.