Lumbale kanaalstenose

De Lumbale Kanaalstenose, op 3 niveaus Laminectomie uitgevoerd. De lumbale kanaalstenose of vernauwing van het lendenwervelkanaal is een aandoening die tamelijk veel en vooral bij oudere mensen voorkomt. Mensen die hieraan lijden klagen over pijn laag in de rug en uitstraling van de pijn in één of beide benen. Typisch voor deze klachten is dat ze optreden na een eind lopen en na enige tijd staan; de pijn in de rug en in de benen wordt erger, de benen gaan doof aanvoelen en worden stuurloos. Om dan de klachten weer te doen verminderen moeten de patiënten gaan zitten of voorover bukken of hurken. Liggen op de zij, of met opgetrokken benen, helpt vaak ook. Stilstaan na het lopen helpt niet omdat de klachten zelfs optreden na lang staan. Terwijl men vroeger gewend was om rechtop te lopen, gaat men wat voorovergebogen lopen, omdat in deze houding de klachten beter te dragen zijn. De mensen met deze aandoening zien er daarom steeds meer tegenop om uit te gaan voor hun dagelijkse boodschappen of sociale genoegens waardoor ze tenslotte maatschappelijk geïsoleerd kunnen raken. Het is verder opmerkelijk dat de meeste patiënten die lijden aan een lumbale wervelkanaalstenose, prima kunnen fietsen zonder noemenswaardige been- en rugklachten. (citaat van de Nederlandse vereniging van neurochirurgen). Maar exact wat mijn klachten waren. Mijn ervaring: J.C. den Hoed leeftijd 63 jaar bereikbaar via jdenhoed@wxs.nl Na 15 jaar uitstellen om redenen dat een operatie 50% kans op een rolstoel zou geven en dat werd me verteld door zowel neurologen, fysiotherapeuten en chiropractoren kon ik geen kant meer op, 3 à 4 minuten kon ik op de been blijven en de uitval in beide benen begon weer. Na een bezoek aan de neuroloog werd er voor de zoveelste keer een EMG gemaakt en een MRI waarna ik werd doorverwezen naar de neurochirurg Dr. A.H.G. Dallenga in ’t Sint Franciscus Gasthuis te Rotterdam. Deze liet mij geen keus, als we nu niet opereren zit je binnen een jaar in een rolstoel en het is operabel. Dit was op 19 februari ’04, op 1 april ben ik geopereerd en 8 april verliet ik lopend het ziekenhuis nu 21 april loop ik al 3 maal daags 24 minuten een godswonder voor mij en mijn familie, wij zijn dan ook de artsen en verpleegkundigen in het SFG bijzonder dankbaar. Wat ik dus ervaren heb, ook wat ik gezien heb van medepatiënten met ‘n stenose en hernia dat ze er allemaal bijzonder goed uitkwamen en die 50% kans van slagen maar met een korreltje zout genomen moet worden.