Hey iedereen, We zijn nu ondertussen een week later, en vond het eens tijd om jullie te laten weten hoe het bij mij geweest was. Niet zo\'n goede ervaring eigelijk.. Vorige woensdag moest ik in \'t kliniek zijn om 9u, pas om 13u15 kwamen ze mij halen, om zot van te worden! Het wachten duurde veel te lang. De anesthesist maakte beetje problemen over het feit dat ik al eens geelzucht gehad heb, hepatitis B dus. Uiteindelijk was het zover, ik mocht mee naar de operatiezaal. Toen ik daar binnenkwam, toen pas begon ik zenuwen te krijgen, ik durfde vanbinnen niet meer. Der werden eerst foto\'s getrokken, dan aftekenen, helemaal ontsmetten, en toen mocht ik op de bank gaan liggen. Ik was even in paniek, maar voor ik het wist lag ik volledig in slaap. Om 15u was het gedaan, ben wakker geworden in de recuperatiezaal in paniek, was aan het wenen en mijn benen waren aan het trillen tot en met. Echt een heel vies gevoel. 1 keer op de kamer viel het mee. Ik kreeg soms wat warmteopstotingen, maar mijn vader was er om een koud handdoekje op mijn voorhoofd te leggen . Ik kon amper bewegen met mijn benen omdat ze volledig ingewikkeld waren met plastiek. Ik kreeg er een soepje, maar werd er enorm mottig van. Was eigelijk heel misselijk die momenten. Ze hebben mij daar weer uren laten zitten. Pas om 19u mocht ik daar buiten, ze wouden echt zeker zijn dat ik mij goed voelde en niet zou flauwvallen. De anesthesist en de verpleegster kwamen paar keer langs om te vertellen wat ik moest doen en niet mocht doen en om over de operatie zelf te praten. Ik heb dus mijn enkels, kuiten, knieën en binnenkant bovenbenen laten doen. Der is namelijk 3,6 liter vet weggezogen geweest, een heel zware ingreep zeiden ze mij, vandaar dat ik zolang in het kliniek moest blijven. Hij heeft dus echt alles weggehaald. Ik verloor enorm veel bloed (gemengd met water natuurlijk), maar het was echt enorm veel, het bleef maar lopen. In de auto hebben we alles goed voorzien voor plastiek, zodat mijn vader zijn auto natuurlijk niet vol hing. Om naar de auto te stappen was het niet gemakkelijk, ik kon mijn enkels niet plooien dus ik stapte als een pinguin naar de auto. Thuis wachtte mijn ventje en mijn zus mij op, zo lief! Ik legde mij in de zetel, met de beentjes omhoog zoals ze mij zeiden en bleef zo de hele avond liggen. De volgende dag begon de miserie. Ik was duizelig met op te staan, ik was enorm misselijk, voortdurend overgeven. Het was gewoon een hel! Ik hield zowel mijn medicatie niet binnen als mijn eten en drinken. Met als resultaat dat mijn pijnstillers niet hielpen en ik dus echt heel veel zeer had. Stappen ging amper, mijn vader moest mij begeleiden naar het toilet en terug. Misselijkheid heeft nog tot zaterdag geduurd, ik heb mijn dokter laten komen en die heeft mij iets voorgeschreven tegen dat misselijkheid. Ik was enorm content dat ik niet meer moest overgeven, je wordt er zo zwak van en dat maakt het alleen nog erger. Duizeligheid heeft nog tot maandag geduurd, die ochtend zag ik echt helemaal niets meer voor mijn ogen. Mijn bloeddruk was dan ook enorm laag. Waarschijnlijk omdat ik al dagen niet meer had gegeten. De pijn in mijn benen is er nog steeds, maar in mindere maten. Ik kan nog steeds niet deftig stappen en word er echt heel lastig van. Zo stilliggen is niets voor mij. Is het normaal dat mijn benen nog steeds opgezwollen zijn na een week? Mijn enkels zien ook goed geel, mijn benen weet ik niet omdat ik die lipobroek aan heb, en heb ze nog niet durven uit doen. Bij de consultatie in november vroeg de chirurg wat ik van beroep dee, ik zei dan dat ik schoonheidsspecialiste was, hij reageerde erop dat dat een actief beroep is, dus dat ik 3 dagen mocht thuis blijven en dan terug kon gaan werken. Ondertussen zijn we weer woensdag, en ik kan nog steeds amper stappen, ongelooflijk dat ze mij dat ni op voorhand zeiden. Mijn baas is natuurlijk helemaal niet blij dat ik nog even thuis zit. Vind het wel straf dat ze je dan zeggen dat je na 3 dagen al kunt gaan werken terwijl het stappen nog niets beter is. Ik hoop dat de resultaat de moeite is, want voor mij was het toch wel een hel. Heb zo\'n schrik dat het water niet goed weggaat en de blauw plekken enzo. Kan iemand mij geruststellen? Groetjes Kelly