Conversie
hallo, 1,5 jaar geleden met geheugenverlies opgenomen in het ziekenhuis. rechterkant lichaam had minder kracht, had last van evenwichtstoornis en praten ging langzaam. voor die tijd had ik een intensieve en stressvolle tijd achter de rug met stage, opleiding en runnen huishouding met kinderen. de artsen konden niets vinden en stuurden mij na een week weer naar huis. zij vermoeden conversie. dat het niet serieus genomen werd, was snel duidelijk. mijn man heeft moeten smeken om hulp, want ik kon helemaal niets in huis, moest veel weer opnieuw leren. gelukkig kwam na 2 weken mijn geheugen weer op gang. na een half jaar kreeg ik eindelijk groen licht om naar een revalidatiecentrum te gaan. daar heb ik 6 maanden gezeten en ben intensief begeleid. daar bleek dat het er niet toe doet wat de oorzaak is, als je je maar weer kan redden in het dagelijks leven. nu krijg ik nog psychische hulp, want het is een zeer bewogen tijd geweest met veel onbegrip. wie heeft soortgelijke gebeurtenis ook meegemaakt en hoe is het daarna gegaan? ik red me nu wel in huis, alles heel rustig aan, dat gaat het beste.
Hi Ukky, Ik kreeg dit ook te horen vorig jaar na een vermoedelijk herseninfarct. Een diagnose die een wildvreemde neuroloog in 5 minuten had geconstateerd terwijl er op de eerste foto's wel een schaduw zichtbaar was. Na een controle foto terwijl ik op hoge dosissen bloedverdunners stond was de schaduw weg... Conversie dus. Ook bij mij was de gehele rechterkant weg gevallen en kan ik nog steeds niet lopen. Ik ben nu onder behandeling bij een psychiater voor de emotionele klap die ik er aan heb over gehouden en men is van mening dat ik een therapie speciaal voor conversie patienten nu niet aan zou kunnen. Een revalidatie plaats zit ik nog altijd op te wachten zodat ik het via een fysiotherapeut probeer te activeren... Ik ben er nog niet uit, maar ik vind het heel kanp dat jij dat wel bent. Ga door, dan blijft voor mij de moed er ook nog een beetje bij hangen... Essie
hallo essie, jij hebt ook al heel wat te verduren gehad zeg. wat een impact heeft dat op je leven he? je schreef al dat je psychische hulp krijgt. dat is wel heel belangrijk. en je zal zien dat je opknapt als je eenmaal in het revalidatietraject zit. het was voor mij een hele verademing om daar te zijn. er gaat wel heel veel tijd in zitten, houd daar rekening mee. en wat wel handig is, je kan ziekenvervoer krijgen. ik wens je veel succes met de 'wachttijd', wachten is nooit leuk, en ik hoop van harte dat je snel vooruitgang boekt. sterkte!
Hi Ukky, Of het een impact heeft in je leven! Alles wordt letterlijk overhoop gehaald. En als ik het nu nog bewust zou doen... maar dat is het allemaal niet. Ik moet nu 1x in de week naar de psychiater om te praten zodat ik niet over de schreef ga met pillen ed. SInds het gebeurd is heb ik al 2x te veel ingenomen omdat ik mij gewoon in de weg voel zitten. Je bent inderdaad aangewezen op aangepast vervoer en dat krijg ik ook. Ik heb nu eigen krukken met een ergonomische grip en een rolstoel. Maar boven in dat koppie van mij klopt er niets meer van, het voelt aan als totale chaos. Revalidatie wordt een lange termijn verhaal en ik sta nog altijd op de lijst voor psychotherapie voor mensen met conversie. Leuk...