Dissocieren/derealiseren
Ik ben een jonge vrouw van 25 jaar en heb behoorlijk veel last van dissocieren. Ik ben vroeger vanaf mijn 12e meerdere malen opgenomen geweest voor borderline. Nu 12 jaar later is er geconstateerd dat ik helemaal niet aan borderline lijd maar aan dissocieren en derealisatie. Dit heeft mijn leven behoorlijk op zijn kop gezet. Ik had vroeger wel gezegt dat de wereld om mij heen als onwerkelijk is net alsof ik alles droom en dat ik mijn lichaam niet als mijn lichaam ervaar, maar het enige wat ze toen zeiden was: jaja dat kan iedereen heeft er wel eens last van. Nou daar moest ik het maar mee doen. Maar gelukkig is er nu wel de goede diagnose gesteld en dat weet ik nu zeker want ik ben door 3 psychologen getest en ze zijden allemaal hetzelfde. Ik had geen borderline maar DIS. Cindy
Ik heb al 2 jaar Derealisatie en ook daaarbij diverse angsten. O.a. pleinvrees. Ik slik nu lorazepam en fevarin. Heeft geen werking op de dr. Heb nu van pscych. ook Dogmatil gekregen. Zou volgens psych. (van Riagg) de minste bijwerkingen hebben van alle atypische antipsychocita. Hebben jullie ook ervaringen van Dogmatil/sulpiride? Verneem het graag. Pierre Breevaart
Hoi Huso, Mijn vorige diagnose is verkeerd gesteld door een psychiater in een psychiatrisch ziekenhuis. Hierdoor ben ik ook opgenomen geworden en die opname heeft 6 jaar geduurd. Wat ik wel merkte is dat als je de diagnose borderline krijgt je niet meer serieus genomen wordt. Ik had al vroeg van tevoren aangegeven dat ik twijfelde en dat ik alles anders beleef. Ik had best wel goede argumenten om nog eens nader te kijken of die diagnose wel klopte. Maar omdat ik toen "borderline" zou hebben zeiden ze dat ik aandacht aan het trekken was. Ik wilde gewoon een gesprek en aandacht hebben om niets,ik zou alles verzinnen. Hierdoor ben ik in het verkeerde licht gezet en even later luisterde niemand meer na mij. Maar eigenlijk dankzij het RIAGG ben ik nu uit de psychiatrie en met de goede diagnose. Groetjes cindy
Hoi Huso, Bedank voor je reactie en inderdaad het klopt dat ik veel tijd van mijn leven ben kwijtgeraakt. Maar aan de andere kant bekijk ik het ook positief. Ik ben namelijk ook een stuk wijzer geworden. Ik heb in die tijd een veel levenservaring kunnen opdoen. Ik kan wel blijven zeuren dat ik het zonde van de tijd vind maar daar krijg ik niets mee terug, dus dan bekijk ik het liever van de positieve kant. Dat hulp zoeken nu moeilijk is dat klopt vooral met een diagnose die dus niet waar was. Ze kijken toch nog naar mijn verleden en wat dat voor een diagnose was. Maar ik zelf woon in limburg en daar is niet zo veel op het gebied voor derealisatie,dissociatieve stoornis. Hier is wel veel voor verslaafde en psychotische verschijnselen. Maar ja we zoeken wel weer verder. Liefs cindy
hoi huso, Bedankt voor je reactie, er is inderdaad een behandeling gestart. Hiervoor ben ik bij het riagg in behandeling en wordt begeleid door een psycholoog die gespecialiseert is in dissocieren en derealiseren. Deze behandeling zou één jaar in beslag nemen en vrijwel helemaal verdwijnen. Ik vind het wel jammer van die andere jaren waar een verkeerde diagnose gesteld is. Er is veel tijd in verloren gegaan, en terwijl als de goede diagnose gesteld zou zijn dan was ik er met één jaar er vanaf. Wel ben ik blij dat het beestje een naam heeft gekregen ik was namelijk erg aan mezelf aan het twijfelen. Liefs cindy