Dochter opgenomen in jeugdpsychiatrie voor sociale angststoornis.
Mijn dochter van 16,5 jaar wordt 22 oktober opgenomen in dag en nacht verpleging van een kinder en jeugd psychiatrie omdat we na 1,5 jaar therapie nog steeds geen stap verder zijn dan bij het begin. Sinds 4 weken slikt ze prozac 5mg. Thuis merken wij niets van haar angst, behalve dat ze haar haren uittrekt en op sommige plaatsen wat kale plekken heeft. Ze is thuis vrolijk, maar zodra ze in een vreemde of nieuwe situatie komt klapt ze compleet dicht, dit gebeurt ook als er bezoek komt. Gisteren hebben we al spullen naar de groep gebracht en morgen moet ze er dan naartoe. Ze mag waarschijnlijk het eerste weekend niet naar huis. Ze gaat wel gewoon naar haar eigen school, omdat ze zelf voor deze opname heeft gekozen en niet voor dagopname. Mijn zoon vandaag 18 geworden heeft PDD-NOS en zit op de school naast de psychiatrische kliniek waar mijn dochter wordt opgenomen. Er zit in de familie een erfelijke aanleg voor dit soort problematiek. Kan iemand mij vertellen hoe ik erachter kom of het bij mijn dochter een erfelijk probleem is of dat zij het toevallig heeft gekregen.
jozefina65, Ga eens naar Google en typ pdd-nos in, dan krijg je veel pagina's te zien die over dit onderwerp handelen. En voor de stoornis van je dochter is het aan te bevelen om eens op de volgende site te kijken: www.nvvp.net/upload/34893/sociale_fobie.pdf Succes
Hoi ongeruste moeder, Wat een schok is het even he? Je vraagd of het gaat omm een ervelijke afwijking of dat het allemaal toevallig zo komt. Wel, op die vraag kan de instelling waar je dochter naar toe gaat uitstekend antwoord geven. Zij kunnen bepaalde onderzoeken en tests gaan doen om dat te achterhalen. Vraag daar gewoon duidelijk om bij de instelling waar je dochter isen bljf eventueel aandringen op een dergelijk onderzoek. Strekte in elk geval. Groet, Jos.
ik zou niet weten of het erfelijk is, maar wel dat een opname niet werkt, prozac is een medicijn wat ik zelf heb geslikt en wat maar soms goed werkt, ik denk dat het wel goed is om hulp te zoeken, maar dan wel van uit een huit. een opname kan beteken dat ze een andere angst gaat ontwikkelen dan die ze al heeft. het is ook geen fase, maar ik denk dat het beter is om bv, naar een gedrags therapie te gaan. ik heb zelf vanaf mijn geboorte bordelinen en weet wat angst is, ben vanaf 12 jaar tot en met 20 jaar opgenomen geweest en heb 1, 5 jaar oop straat gelopen, een opname maakt meer kapot dan het in werkelijkheid hoeft gr en succses donald taekema
Hoi Donald Ik ben het niet eens met je dat opname niet werkt, want we zien nu na 4 maanden toch duidelijke vooruitgang, al gaat het nog langzaam. Mijn dochter is er nog lang niet maar durft wel al veel meer dan toen ze werd opgenomen. Op feestjes heeft ze al een andere houding en zit niet meer ineengedoken als een bang vogeltje maar geeft antwoord als haar iets gevraagd wordt en verteld ook al uit zichzelf. In bekende omgeving durft ze al meer voor zichzelf op te komen, dat was een half jaar geleden toch anders. Ik hoop voor jou dat jij er nog op vooruit gaat en wens je veel beterschap. Mijn dochter komt er wel al is het wat langzaam.
Even een update. Mijn dochter werd begin juli '07 ontslagen uit de kliniek omdat ze zo goed vooruit was gegaan, dat ze zeiden dat ze de dingen die ze nu nog moet oefenen niet in de groep kan leren maar in de thuissituatie. Ze was daar erg blij mee, maar intussen moest van de psychiater wel de dosis van de medicatie worden verhoogd omdat deze samenviel met de opname. Hierdoor konden we niet nagaan of de verbeteringen door de medicatie werd veroorzaakt of door de therapie tijdens de opname. Dat moet ze dus nu gaan uit proberen. De psychiater zei dat ze een volwassen dosering zou mogen hebben gezien haar leeftijd (17). Ze kreeg wel een voorwaarde aan het ontslag. Als ze zich het komende half jaar niet verbeterd of achteruit gaat, moet ze naar een psycho-therapeutisch centrum speciaal voor jongeren tussen 15 en 23 jaar om uitgebreide gedragstherapie te krijgen. Mijn dochter zei echter zelf al dat zij dat onder geen voorwaarde zou accepteren. Ze gaat er dus alles aan doen om niet terug te vallen in het oude gedragspatroon. Ik ben benieuwd of ze dit ook waar kan maken, want zeggen en doen zijn 2 verschillende dingen. Men zegt wel eens "makkelijker gezegd dan gedaan"