Onzeker/haat en woede.Wat te doen???
Onzeker: Ik heb een probleem met onzeker zijn. Vooral over mijn uiterlijk niet zozeer hoe ik ben.Het ene moment vind mezelf best knap maar het andere weer niet. Ik heb een vriendelijk gezicht en mooie lichtblauwe ogen, dat is wat ik zelf vind en ook wel tegen mij gezegd wordt. Ik heb best een leuke vriendin gehad maar dat is lang geleden want mijn gedrag destijds was niet al te best. Nu ben ik ouder en wijzer in elk geval. Nu ben ik al een tijdje werkloos en alleen, daar wordt ik gestoord van. Het begint wanneer ik de deur uit ga de hele tijd vergelijken: die is knapper dan ik,ik ben knapper dan die. Ik ben best mondig maar ook weer heel verlegen. Zeker naar de andere sexe. Misschien is het vooral mijn huidige situatie. En nu komt waardoor ik nog onzekerder ben geworden: door grove nalatigheid blijf ik licht gehandicapt of zoals ik het liever noem een blessure die niet over gaat. Ik loop lanzamer als normaal en ben sneller moe. Ik had een hernia met uitval. Ik vind dit verdomd moeilijk te accepteren en ben bang op deze manier nooit een leuke vrouw tegen te komen die daardoor heen kijkt of dat iets kan schelen. Als ik mij scheer ofzo, zeg ik altijd ik hou van je. Maar vooralsnog levert dat niks op. Ik ben 34 jaar en best jong maar verlangens naar kinderen word opeens heel sterk. Op tv word je ook doodgegooit met fotomodellen zowel mannelijke als vrouwelijke. Tenminste op de comerciele zenders. Ik ben geen fotomodel maar vind mijzelf ook niet lelijk, ik ben heel verlegen, behalve als ik iemand wat langer zou kennen en mij op mijn gemak voel. Ik weet dat ik een bepaalde uitstraling heb want van vrouwen krijg ik vaak vriendelijke glimlachen en dat maakt me blij. Ik houd eigenlijk van alle vrouwen daar word ik rustig van. Zeker in de hektiek waar ik altijd in zat en dat was echt een mannending. Gelukkig is dat voorbij, maar nu wil ik een normaal leven zeg maar burgelijk, maar weet totaal niet hoe. Misschien kan iemand mij opbeuren? Haat: Deze gevoelens heb ik nog nooit gevoelt, ik weet niet wat ik daar mee moet doen. Ik kan niet accepteren dat ik deze handicap heb dankzij grove medische blunders van mijn vorige huisarts. Ik was altijd gek op hardlopen of stevig wandelen,gewoon ff naar de binnenstad ofzo. Dit is mij afgenomen. Gisteren had ik een lekke band, ik ben nogal fietsafhankelijk. Dan komt die haat bovendrijven en de dingen die ik dan denk en ook roep kan ik hier beter niet neerzetten.Ik schrik daarvan. Ik krijg wel hulp(psychisch)maar dat is eigenlijk niet voldoende. In huisartsen heb ik totaal geen vertrouwen. Ik heb nu een nieuwe, maar het is volgens mij een ons kent ons wereldje. Er word gezegd je zit in een rouwproces en het is normaal dat je boos enzo bent. Maar ik ben bang dat het uit de hand loopt en dat zomaar kunnen. Misschien dat ik mijn verhaal hier eens post?Ik heb een bepaalde temperament en ben nogal impulsief. Ik hoop niet dat het uit de hand loopt want dat wil ik helemaal niet. Ik wil een toekomst waarin mijn blessure past en ja bepaalde dingen zoals liefde en sex mis ik enorm. Het valt niet mee om in de bijstand te zitten en dan ook dit nog. Ik heb wel een aantal belangrijke afspraken staan, maar echt veel vertrouwen heb ik daar niet in. Wil wel eens weten wat er mogelijk is enzo. Vooral wat betreft reintregratie enzo. In de gemeente heb ik niet veel vertrouwen, waar ik recht op heb bv. Want structuur kon wel eens een belangrijke insteek zijn voor mij. Wat een verhaal, bedankt voor het lezen in elk geval. Cheers.
Je zou het beste aan je hulpverlener (psycholoog?) kunnen zeggen dat je het idee hebt dat je niet voldoende geholpen bent hiermee. Misschien kan je dan andere hulp of extra hulp krijgen. Jammer dat je zo onzeker bent over jezelf, niemand is perfect hoor. We oordelen altijd veel harder over onszelf dan anderen, helemaal niet nodig. Pas als je jezelf oke vindt kun je verder en kun je aan reintegratie gaan werken. Dingen komen dan vanzelf op je pad!
Ik denk ook zeer zeker dat je dit met je psychiater moet opnemen of met je huisarts. Geef maar aan dat je helemaal geen baat bij de hulp hebt die ze je bieden. Je wilt hieruit komen, anders ga je je probleem niet op een forum neerzetten. Onzekerheid heeft toch te maken met het zelfbeeld. Je geeft al aan dat je niet lelijk bent en er redelijk uitziet. Maar wat is lelijk? Wij zijn allemaal mensen met een eigen mening en smaak. Wat jij niet mooi vind, kan ik wel weer mooi vinden. Met de onzekerheid van het uiterlijk heb ik regelmatig mee temaken via mijn werk. Ik ben imagostylist. Meestal wordt gelijk gedacht aan het imago wat de klant wil uitstralen, maar er komt zoveel meer bij kijken. Wat ik doe: Wanneer het een standaard adviesgesprek (of online gesprek is), moeten de klanten eerst een soort vragenlijst invullen, zodat ik meer over ze te weten kom. Hoe iemand zijn gedrag, zijn ontevredenheid etc. is, heeft vaak een oorzaak. Aan de hand van deze vragenlijst, maak ik een rapport met daarin een advies voor de klant. Hierin staan ook richtlijnen waar de klant zich aan zou kunnen houden, een soort steuntje in de rug. Dit advies is uitgebreid: kleding, uitstraling, persoonlijkheid. (let op, ik heb ook psychologie en coaching gestudeerd, dus ik heb mijn kennis niet alleen van de studie imagostylist) Misschien is het een idee om eens na te vragen of je een coach kan krijgen? Wanneer jij zo in de knoei zit met jezelf en je hebt hulp nodig om weer, zoals je het zelf zegt, je normaal te voelen, moet daar wat aan gedaan worden. Er zijn ook wel psychologen die coaching bieden en wanneer er in de praktijk ook nog iemand zit die je kan helpen met je uiterlijk en in kaart kan brengen waar jij je prettig bij voelt. Mensen weten het wel, maar vaak vinden ze het fijn om dit nog eens benadrukt te zien vanuit iemand anders perspectief. Dat is het enigste advies wat ik je kan geven. Kijk dan even na hoe het zit met de vergoeding van de verzekering, psychologen worden vaak tot een max. bedrag vergoedt per jaar, imagostylisten o.i.d. moet je uit eigen zak betalen. Ik hoop dat ik je er een beetje bij heb geholpen.