Pathologisch liegen
Dag, Allereerst wel toevallig dat ik al twee voorgangers heb gehad hierin....Ik heb ook een verhaal en ben op zoek naar goede hulp (waar kan ik die vinden?! Zijn er bijvoorbeeld hulpgroepen?), adviezen, tips en/of hulpmiddelen (boeken e.d.). Ik heb nu vijf maanden verkering met een lieve jongen, alleen ben ik erachter gekomen dat hij liegt. Hij heeft bijvoorbeeld het verhaal opgehangen dat hij kanker heeft gehad toen hij 12 was en hele verhalen daarover verteld. Eerst had ik geen reden om te twijfelen aan dat verhaal, maar mijn gevoel zei al vroeg dat dingen die hij vertelde niet altijd klopte (halve waarheden) en hij draait overal omheen. Ik kon voorheen nooit met iets concreets komen en hij heeft dus altijd ontkent en werd heel boos als ik erover begon. Totdat ik met zijn familie heb gepraat om zijn verhalen op waarheid te checken. Zijn broer en ouders ontkenden het feit dat hij kanker heeft gehad (dit was echt een hele schok voor mij) en vertelde ook dat hij altijd al een hele rijke fantasie heeft gehad, maar dat hij over zoiets kon liegen hadden ze ook weer niet verwacht. Verder vertelde ze dat hij ook altijd een enorm minderwaardigheidscomplex heeft gehad en nog steeds (dat wist ik ook). Ik confronteerde hem vervolgens met feiten en toen knapte hij (huilbuien, uit het lint gegaan). Uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij gelogen heeft en ook dat hij een rijke fantasie heeft. Ik ben gelukkig (samen met zijn familie) tot hem doorgedrongen want hij ziet nu ook zelf in dat hij een probleem/ziekte heeft. Hij wil er ook aan werken door hulp te zoeken. Ik heb met hem afgesproken dat ik de eerste keer meega want ik wil het met eigen ogen zien. Een probleem dat resteert is dat hij zegt dat hij verder niet zou weten wat hij nog meer gelogen heeft. Hij hangt bijvoorbeeld een verhaal op dat hij een of ander staatsgeheim heeft en uitgezonden is naar oorlogsgebieden om fotos te maken ofzo. Wat daarvan waar is zou ik niet weten maar ik weet dus soms helemaal niet meer wat nu wel en niet waar is. Een paar verhalen weet ik gelukkig wel omdat zijn familie dit bekrachtigd heeft. Ik heb tegen hem gezegd dat als hij toch nog iets wil opbiechten, wanneer dan ook, dat altijd mag doen en dat ik dat alleen maar zal waarderen. Helaas besef ik me dat het lang kan duren voordat hij genezen is maar ik wil het een kans geven. Ik besef me ook dat hij voorlopig heus nog wel zal fantaseren of een grove leugen kan/zal vertellen. Het zal moeilijk worden . Een paar feiten - Hij liegt/fantaseert (beide even erg natuurlijk) - Hij heeft een enorm minderwaardigheidscomplex (hij heeft bijvoorbeeld altijd gevonden dat zijn oudere broer en jongere zusje het beter hebben gehad vroeger, zijn moeder gaf aan dat ze niet zou weten waarom. Hij is vroeger ook heel erg gepest) - Als hij een halve kip heeft denkt/zegt ie dat hij een hele heeft - Hij geeft aan angsten te hebben (is ook altijd bang voor zijn vader geweest, zegt mishandeld te zijn geweest hoewel zijn broer dit ontkent. Wel is zijn vader niet makkelijk geweest). - Hij raakt vaak overenthousiast van dingen en denkt niet goed na op lange termijn - Hij is erg charmant en sociaal en doet alles voor iedereen - Goed inlevingsvermogen
Hij heeft net zoiets al kleptomanie. Een kleptomaan die komt graag naar buiten. Die probeert wat te stelen. Dit is een andere variant. Dit is vooral heel erg naar binnen gericht dus hij probeert een en ander naar zich te trekken. Je zou er wat aan kunnen doen met dianetics therapie. Veel succes, Peter van Dissel.
Misschien probeer je best eens met je vriend naar een psychiater te gaan ofwel vraag je de ouders om te gaan. Ik denk niet dat mensen voor hun plezier leugens verzinnen. Ik heb dit ooit ondervonden met iemand en die bleek manisch depressief te zijn. Die voelde zich vaak zo slecht in het vel dat die niet wist hoe dit dat moest verklaren en schaamde zich daarvoor, vandaar die leugens. Slechts weinig manisch depressieven durven dit taboe doorbreken. Het komt omdat deze mensen een enorm stigma op zich geplakt zijn omdat ze gek zouden zijn. Dit is eigenlijk een ziekte als een ander, denk ik, die mensen maken, denk ik, in hun hersenen niet genoeg stoffen aan die hen gelukkig kunnen doen voelen. Ik hoop dat U hiermee een beetje verder raakt. U schrijft zo over hoogtes en laagtes en daarom denk ik aan manisch depressief. Tegenwoordig noemen ze dat met een chique woord ook bipolaire stoornissen. Ik denk wel dat die mensen door een hel gaan. Ik ben dit ook allemaal toevallig te weten gekomen omdat iemand er open durfde over praten. De persoon die ik ken, is veel beter sinds die weet wat die heeft en gaat nu naar praatgroepen bij mensen die hetzelfde meemaken. Heeft uw vriend zelfmoordgedachten want dit komt ook vaak voor bij deze mensen. Zeker au sérieux nemen. En zijn ouders nog meer. Dit is een ziekte en ziekte kunnen behandeld worden.
Het is een ziekte. Een psychische ziekte, maar een diagnose over het ontstaan van dergelijke aandoeningen is er niet. Daarover zijn meningsverschillen. Voor meer informatie kun je contact opnemen met NCRM 020-4942510. Kijk op de website voor meer informatie www.ncrm.nl
Hai! Ik heb 7 jaar een relatie gehad met een man met dezelfde aandoening.Ik kwam er na ontzettend veel problemen gebroken uit... De aandoening heet pseudologica fantastica en gaat ontzettend ver...Ik ben tot de conclusie gekomen dat er geen einde aan komt...en dat ik degene was die 2 levens lijdde om alle probelmen die hij veroorzaakte op te lossen of te verklaren. Deze mensen willen altijd in het midelpunt van de balangstelling staan en hebben geen geweten... Ja, ze kunnen erg charmant overkomen, want ze weten precies hoe ze anderen kunnen 'bespelen'. Denk niet dat het beter zal worden, zelfs al geeft hij zijn leugens nu toe.Deze mensen kunnne ook zogenaamd heel 'zielig' doen ... Nu 2,5 jaar na verbreking van de relatie ontdek ik nog steeds leugens.
Hoi jeli, Zelf ben ik er sinds een week achter dat ik drie jaar lang met een pathologisch leugenaar heb geleefd. Heb hem de deur uit gezet en ga door een hel. Heb jij misschien tips voor me en zou contact via mail met me willen opnemen? Hoop van je te horen.
Hallo, sinds kort weet ik dat degene met wie ik sinds een dikke 14 jaar samenwerk (zelfstandig) en inmiddels bevriend ben geraakt ook beweert kanker te hebben hoewel hij in het ziekenhuis, waar hij zegt behandeld te worden, niet bekend is. Ik ben er toevallig achter gekomen toen ik hem na een door hem aangekondigde ambulante behandeling op wilde halen. Ik wist wel dat hij een hele grote loop met de waarheid nam maar dat hij zodanig met de gevoelens van zijn omgeving speelt had ik nooit verwacht. Gelukkig kwam ik in het ziekenhuis een kennisje tegen die al sinds jaren medewerkster van de oncologie daar is. Als zij me niet gezegd had dat hij niet geregistreerd is in dat ziekenhuis had ik nog steeds getwijfeld. Vandaag heb ik hem ermee geconfronteerd. Hij is ontzettend kwaad, wil overmorgen een bewijs meebrengen en daarna zal ik wel zien wat ik aan mijn wantrouwen heb! Hij draait de zaak gewoon om (als je boven de 50 bent heb je waarschijnlijk ook al veel geoefend) en het zou hem nog lukken mij aan mezelf te laten twijfelen ook als ik niet dat kennisje en een paar goede vrienden tot steun had. Ben benieuwd hoe het woensdag verder gaat. Waar zulke leugenaars wel heel handig in zijn (ik had eens een pleegdochter die er ook wat van kon) is, mensen, die elkaar in zouden kunnen lichten, van elkaar gescheiden houden. Het is ontzettend moeilijk erachter te komen welke verhalen wel en welke niet kloppen. Ik heb natuurlijk op den duur ook de fout gemaakt zijn minder graverende leugens met een korreltje zout te nemen en niet eens laten merken dat ik er niks van geloof. Moet tot mijn excuus wel aanvoeren dat deze man (en ook mijn destijdse pleegdochter) altijd in de aanvallende verdediging gingen. Heeft iemand misschien ook ervaring in de omgang met de agressie die dat allemaal oproept? groetjes, verweg