Psychiatrisch patient ben je je hele leven of...
Beste mensen, Vanaf mijn 20ste heb ik jaren lang in de GGZ rondgedold terwijl ik heel goed wist wat er aan de hand was en door mijn eigen vechtlust heb ik de juiste diagnose kunnen krijgen en daardoor de juiste behandeling. Nu is het inmiddels alweer zo\\\'n 10 jaar geleden dat ik voor het laatst opgenomen ben geweest. In 1997 werd ik mama van een prachtige zoon en die voed ik nu met liefde alleen op. 5 jaar geleden ben ik verhuisd en heb ik keurig de enveloppe van de huisarts naar de andere huisarts gebracht. In overleg met mijn psycholoog is mijn dossier vernietigd, is mijn dossier van de GGZ-instelling vernietigd en ik dacht er zo niet elke keer weer mee gconfronteerd te worden maar niks is minder waar. De laatste maand voelde ik me steeds niet goed. Tot afgelopen dinsdag. Ik was heel erg moe dus ik had mijn zoontje al even laten logeren bij een vriendin. Die zelfde vriendin had ook al naar de huisarts gebeld omdat ze zich zorgen maakte om mij en vervolgens komt dus de huisarts aan de deur maar ik lag inmiddels bewusteloos in mijn huis en uiteindelijk zijn ze binnen gekomen met de politie en ben ik naar het ziekenhuis gebracht. Kom ik daar bij en hoor ik ze dus even heel mijn psychiatrische verleden oprakelen want dat stond in de brief van de huisarts en vervolgens vragen ze of ik pillen heb geslikt en alcohol heb gebruikt of drugs. Ik kon aan geven dat dit niet zo was. Ze deden wat lichamelijke onderzoekjes maar er was ondertussen ook al gezegd dat ze de krisisdienst gingen bellen. Uiteindelijk vond de krisisdienst het niet nodig te komen maar ik werd wel als aansteller bestempeld. Ik kon ook weer naar huis. Nu dus weer thuis en mijn klachten zijn nog steeds niet over. Mijn zoontje logeert nog bij m\\\'n vriendin. Ik heb een klacht ingediend bij het ziekenhuis dat ik zo toch niet behandeld wenst te worden. Ik heb veel teveel te verliezen dus als er psychische problemen waren dan had ik echt wel aan de bel getrokken. Maar ik ken mezelf inmiddels zo goed dat ik echt wel weet of iets lichamelijk is of toch psyschisch is. Ik schiet nu echt in de verdediging want ik heb veel te veel te verliezen want ik heb keihard geknokt voor wat ik nu heb en dat laat ik me toch echt niet zomaar afnemen. Ik wil ver gaan en zelfs tot het medisch tuchtcollege als het moet. Want ik vind het schandilig dat je in Nederland bijna verdoemd ben met de psychiatrie. Ik heb me er overigens nooit voor geschaamd en dat zal ik ook nooit doen maar dit accepteer ik niet. Groetjes sylvia
Dat is nu het vervelende aan psychiatrisch patiënt geweest te zijn, of in mijn geval nog zijn. (voor mijn ADHD dan) eigenlijk psychologisch maar komt alle bij wel in de buurt. Een maal zo een stempel (net zoals een ex-gevangene) kom je er niet zou gouw meer vanaf. En in jouw geval gebruikte ze het alsof het een excuus was om maar gouw klaar te zijn. Ik heb zolangzamer hand wel geleerd om er "schijt aan" te hebben of mensen er wat van denken als je bij het RIAG komt. Who cares! Als je maar lol hebt!
Hallo moonjumper, Uit alles valt op te maken dat jij het verleden het liefst zo ver mogelijk achter je wilt laten. Op zich een hele goede instelling. Je bent er (waarschijnlijk) zelfs voor verhuisd. Maar toch wordt je dan plotseling weer met dat zelfde verleden geconfronteerd. Enorm spijtig voor je. Naar mijn mening komt dat omdat je té hard geknokt hebt. Ik vermoed dat je alle kracht en energie gebruikt hebt om maar te verhinderen dat "het verleden" je weer zou overkomen. Dat mocht van jezelf onder geen geval gebeuren. Maar als ik dan tussen de regels lees dan denkt ik er is ondanks de verhuizing toch iets fout gegaan. Ben je in die 5 jaar wel eens bij de huisarts geweest???? En heb je wel eens met hem over je verleden gesproken???? Was misschien wel beter geweest. Want nu heeft hij alleen maar via een brief van een collega kunnen zien wat er in het verleden was gebeurd. Ik geef je toch het advies om, samen met die huisarts, een oplossing te zoeken. Succes
Ik zelf heb ook zon raar verhaal Ik ben nu 51 jaar en toen ik 20 was had ik altijd vrezelijke pijn in mijn rechter zij,maar als ik bij mijn huisarts kwam en hij er op drukte voelde ik niets Mijn moeder [waarbij har galblaas er al heel jong uit gehaald was]zei dat het mijn gal was [daar ik ook hele gele ogen had Ik dit elke keer als ik naar mijn huisarts ging gemeld Maar ik kreg dus het stempeltje psygisch Op mijn 31ste jaar kreeg ik een andere huisarts en die zei laten wij voor de zekerheid maar een echotje maken,en wat bleek mijn hele galblaas was niet te zien op de echo [was helemaal verschrompeld] Als ik daar nog een half jar mee door was blijven lopen was ik er niet meer geweest Maar het mooie van het hele verhaal is dat ik nog steds als psygisch patient te boek stomdat mijn huodige huisarts naar een andere plaats is verhuist en ik nu dus weer een ander heb die het oude dossier heeft overgenomen dus mijn antwoord op jou vraag is nee eenmaal psygisch patient altijd psygisch patient een heel teleurgestelde coba
mijn verhaal is half doorgekomen er is denk ik iets mis gegaan schrijf het van de week wel over moet nu helaas weg groetjes coba
Hoi, voor je weggaat uit de GGZ moeten ze je vragen of het dossier moet worden vernietigd of bewaard. Dit mag tot 10 jaar. Groet, Cosy
Hoi, erg vervelende situatie voor je. Wat ik niet zo goed begrijp uit je berichtje is dat je zegt dat het al een tijdje niet goed met je ging, waardoor je zelfs je zoontje liet logeren bij een vriendin. Ben je dan niet naar de huisarts gegaan? Je zegt dat je vriendin de huisarts heeft laten weten dat het niet goed met je ging. Wat heeft zij dan aangegeven als mogelijke oorzaak? Ik neem aan dat ze je hebben onderzocht in het ziekenhuis en ze niets konden vinden. Dan is het toch alleen maar zorgvuldig dat ze weten van jouw psychiatrische verleden om zo tot een goede diagnose te komen? Waar denk je zelf dat de klachten door ontstaan zijn? Begrijp me niet verkeerd, ook ik ben een (ex)psychiatrisch patiënt, dus ik weet wel zo'n beetje hoe het werkt. Als je een lichamelijke ziekte hebt meegemaakt, moet dit toch ook iedere keer bij klachten worden vermeld, waarom dan niet bij geestelijk ziek zijn. Dat is toch gewoon jouw medische status. Schaam je je ervoor....? heel veel sterkte, Rota
Hallo Sylvia, Goed dat je voor jezelf opkomt. Petje af hoor. Je verhaal is erg vevelend, maar..........zonder het goed te praten.....kun je je ook voorstellen dat mensen die om je geven bezorgd om je zijn? Zeker als je even niet aanspreekbaar bent? Natuurlijk kan het openen van het medische dossier weer van alles te weeg brengen wat voor jou heel vervelend is zeker als je denk zelf toch alles in je hand te hebben. De vraag is natuurlijk, en die zou je jezelf ook kunnen stellen: wie is hiervoor aansprakelijk? De huisarts, de specialist, de politie, het ziekenhuis? Maar ook de vraag war jij er mee wilt bereiken. Het medicha tuchtcollege zou ik maar achterwege laten, dat heeft namelijk weinig zin, een civiel rechtelijke procedure zal meer succes hebben. Mocht je hulp nodig hebben laat het dan maar weten. Succes in elk geval. Groet, Jos.