Psychische eigen domheid
Ik weet niet goed waar ik dit probleem kan plaatsen, maar ik denk dat het toch het meeste neigt naar een psychologisch iets. Sinds zo\'n 4 jaar ondertussen alweer, heb ik het domme probleem dat ik het gevoel krijg dat ik naar de wc moet op momenten waarvan ik weet dat het niet zomaar mogelijk is. Zoals tijdens een lange treinreis is het geen punt, aangezien ik weet dat ik indien nodig naar de wc kan. Maar een busreis van 10 minuutjes kan daarentegen wel voor de problemen zorgen. Hetzelfde geld zodoende ook voor auto-rijden. (waarbij het erger is als ik bijrijder ben, dan als ik zelf rijd en meer afgeleid ben daardoor) Ik weet bij mezelf ook wel heel goed dat als je moet (of het gevoel hebt) dat je altijd ergens kan stoppen met de auto, of de eerste de beste halte uit de bus kan stappen. Het is alleen een beetje alsof ik mezelf het probleem opleg als het ware... m.a.w. dat ik wel weet dat de mogelijkheden er vrijwel altijd zijn om naar de wc ergens te gaan, maar dat ik die ook zelf direct weer opzij schuif. Het is in alle jaren nog nooit fout gegaan, maar toch blijf het in bepaalde situaties erg vervelend. (kleinschalige colleges waar je niet zomaar weg kunt lopen, auto-/busritten) Heeft iemand misschien tips o.i.d. die me kunnen helpen van het probleem af te komen?
Bedoel je een grote boodschap of plassen? Als het een grote boodschap is, zou ik zeggen: eet op dat moment een paar bananen als je wat eet, eet verder zo min mogelijk, dan hoef je ook geen grote boodschap. Als het plassen is, dan zou ik er maar wel aan toegeven, want dan kan het met je blaas/nieren te maken hebben. Ik heb de laatst 10 jaar ook dat ik heel vaak moet plassen. Mij valt het niet op, maar mensen valt het vaak op : Goh, moet je nou alweer naar de wc? ) Ik moet voor mijn nieren 3 liter per dag drinken, en ik ga denk ik wel 30 keer per etmaal plassen. Dat moet gewoon. Schrijf eens of het een grote boodschap is of plassen?
Hoi Chiel, Volgens mij heb je toch het juiste kopje gekozen, want dit klinkt mij als een fobische angst in de oren (en daar hebben miljoenen mensen last van en is dus niet iets om je voor te schamen). De definitie van een fobie: een vrees voor iets, iemand, ding, situatie waarvoor men objectief gezien, niet bang zou hoeven zijn. Als deze fobie je belemmert, dan kun je er natuurlijk mee naar de huisarts gaan, die zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psycholoog. Je bent dus bang dat je zal moeten plassen wanneer dit niet "uit komt", je fixeert je op deze gedachte zodra je in een dergelijke situatie terecht komt, maar je bent er ook mee bezig om te voorkomen dat je in een dergelijke situatie terecht komt (of begrijp ik dat verkeerd?). Misschien zou je je gedachtengangen eens kunnen uitpluizen. Want waar ben je nu precies bang voor? Wat denk je dat er gebeurt als je niet kunt plassen? Ben je bang dat je in je broek plast en dan voor gek staat (lijkt mij een logische angst)? Dan zou je je af kunnen vragen hoe groot de kans is dat je écht nergens terecht kunt... Overal zijn immers toiletten aanwezig. Daarnaast: is het reeel om te denken dat je het niet op kunt houden en dat je te laat bij een wc zal zijn? Is het je al eens overkomen? Nee... Alles uit je verhaal wijst erop dat je angst niet reeel is... Dus wat is je werkelijke angst? Ben je bang voor wat andere mensen van je zullen denken als je het niet op zou kunnen houden? Dat ze je gek zullen vinden? En dan? Een dergelijke fobische gedachte is hardnekkig en heel vervelend want het belemmert je in je vrijheid. Probeer je gedachtes uit te pluizen, waar ben je precies bang voor, is dat reeel, is het belangrijk wat anderen van je denken? En probeer het om te zetten naar een positieve gedachte. En oefenen... Maak regelmatig een korte busreis (zonder van te voren naar het toilet te gaan) en beloon jezelf na afloop (klein kadootje ofzo). Veel succes! Tommie
Het is meestal gewoon plassen. Alleen is het dus zo dat ik in feite niet per se zou hoeven eigenlijk. Als ik bijv. afgeleid ben of weet dat ik ergens naar een wc kan, dan is het vervelende gevoel er niet. Het is meer iets tussen m'n oren denk ik. Ik denk er ook vrij vaak al vooraf aan als ik weet dat ik bijv. een stuk met de auto weg moet of een kleinschalig werkcollege heb waar het niet echt gewenst is dat je tussendoor wegloopt. Het bizarre is dus gewoon dat ik soms op die momenten heel erg de 'nood' kan hebben, maar als ik dan even later de mogelijkheid heb hoef ik soms niet eens meer en hou ik het gewoon nog gemakkelijk een uur of wat vol. Het zou dus kunnen zijn dat ik misschien gevoelig ben voor prikkels van m'n blaas e.d. waardoor ik snel het gevoel krijg dat ik naar de wc moet en zodra ik maar genoeg afgeleid ben dat ik dan die prikkels niet echt merk. Alleen ik denk toch dat het puur psychisch is, maar ja.....het weten dat je zo'n probleem hebt is 1....er vanaf komen/wat aan doen 2.
ik moet ook vaak naar de w.c wat ik standaard doe is naar de w.c voor dat ik wegga en als ik ergens binnenkom ,drink weinig maar lastig is het wel, bedenk van te voren waar je terecht kunt en laat los dat het tussen je oren zit jij hebt er last van en daar gaat het om sterkte
Hallo, Ik denk dat het tussen je oren zit. Zodra jij ergens bent, waar geen wc is, ga jij denken, ohh als ik maar niet hoef te plassen. Dat is fout en dan wek je het alsware op. Probeer afleiding te zoeken/vinden op deze momenten. Groeten + succes Broeder E