Raar
Ik zal mij eerst even voorstellen, ik ben Mieke van de Raaf, 20 jaar en student. Januari vorig jaar is het voor de tweede maal uitgegaan met mijn ex vriend die mij niet geheel juist behandelde. Hij ging vreemd, liet me altijd zitten en mijn zelf vertrouwen is daarbij tot het nulpunt gekelderd. De eerste keer dat ik een relatie met hem had, was hij heel anders. Het voelde als de\'ware\' voor mij. Dat iemand zo erg kan veranderen in een paar maanden tijd is voor mij nog een raadsel, maar dat terzijde. Ik ben emotioneel heel erg ingeklapt na deze relatie, als een soort opvanger heb ik die tijd wat korte relaties gehad waaronder een met Erwin. Erwin was sexueel heel erg opdringerig, waartoe ik regelmatig tijdens de sex in huilen uitbarstte omdat ik me zo machteloos voelde. Dit was van korte duur, maar ik ben er wederom niet beter van geworden. In die tijd ben ik van pil gewisseld (van migrogynon, naar regividon naar ethyl..) en ik kwam in een zwart gat terecht. Inmiddels heb ik weer een vriend een half jaar, maar het enige wat ik kon doen is huilen, huilen en nog eens huilen. Ik wou dood, ik was hier volstrekt niet nodig en ik zag het allemaal niet meer zitten. (Heel bijzonder voor iemand die altijd de vrolijkheid zelf was, nooit problemen heeft gehad in de pubertijd.) Van vriendinnen hoorde ik dat zij klachten hadden door de pil, ik ben daarom weer terug gegaan naar mygronyn en sinds dien lijkt het iets te verbeteren. Alleen nu het probleem. Mijn vriend en ik heb heel vaak ruzie, omdat ik mij onzeker voel. Hij hoeft maar iemand aan te kijken en ik raak volledig van streek wat overslaat in woede, ik word kwaad op hem. Hij is heel lief voor me, maar het gevoel van onzekerheid blijft spelen. Tijdens de seks hoeft hij maar iets dominant te doen en ik voel me zo kwetsbaar als een lammetje. Gesprekken gaan nu ook over dat hij vind dat ik wel heel erg snel en vaak boos ben en dat hij het zo ook niet meer weet. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, maar wanneer ik in zon toestand raak, raak ik compleet in paniek. Het is nu bijna anderhalf jaar dat ik me zo ongelukkig over mezelf voel en ik ben ten einde raad. Zelf zou ik niet gauw naar een psychiater gaan, want daar vind ik de situatie dan weer niet erg genoeg voor, bovendien heb ik daar helemaal geen ervaring mee.
Je hoeft niet meteen naar een psychiater te gaan...je kunt dit ook eerst eens met je huisarts bespreken.Het lijkt toch wel een groot probleem te zijn wat je leven beinvloed.Een psycholoog is ook nog een optie,misschien kun je dat met de huisarts bespreken.succes ermee!
Hallo Mieke, Ten eerste wil ik jou vragen of jij dit probleem waar jij mee zit, goed doorgesproken hebt met je vriend? Zo niet, dan is het logisch, dat hij zich er absoluut niet van bewust is wat er binnen in jou speelt. Wat jouzelf betreft, is het niet zo vreemd, dat jij zo reageert, na hetgeen jij ervaren hebt met jou ex-vriend, die vreemd is gegaan, nogal logisch, dat jouw zelfvertrouwen daardoor tot het nulpunt is gedaald, daarom is het heel wijs van jou, dat jij aan deze relatie een einde hebt gemaakt, want op die manier is er geen sprake van een relatie, alleen maar van spelen met een ander in figuurlijke zin, alsook in letterlijke zin!!! Dat jij door deze situatie weer een vervanger wilde zoeken, kan ik aan de ene kant begrijpen, maar aan de andere kant Mieke werkt dat niet, want vervanging is geen basis voor een relatie, een relatie moet gebaseerd zijn op wederzijds vertrouwen, respect en aandacht voor elkaar, alsmede op ware liefde. Als jouw huidige vriend nu naar iemand kijkt, dan vertrouw jij hem gelijk al niet meer, logisch, dat jij jezelf zo voelt, want er is met jouw gevoel gespeeld, alsmede met jouzelf. Je moet nu gaan proberen om dit gevoel bij jezelf te gaan scheiden, want jouw huidige vriend kan er niets aan doen, dat jij deze geschiedenis al meegemaakt hebt met jouw ex-vriend, het is heel normaal, dat een jongeman naar een ander meisje kijkt, dat zit nu eenmaal in een man,wij als vrouwen kijken toch ook wel eens naar een leuke, knappe vent, ook al hebben wij verkering, of zijn wij getrouwd, daar is niets mis mee, als het uiteraard alleen maar bij het kijken blijft, en nu moet je het vertrouwen weer proberen te gaan krijgen, dat als jouw vriend alleen maar kijkt naar anderen, dit niet hoeft te betekenen, dat hij er maar weer gelijk mee het bed induikt. Daarom denk ik Mieke, dat jij er beter aan doet om hem eens goed te vertellen wat jij zoal meegemaakt hebt, zodat hij weet hoe de vlag ervoor staat en waarom er zo vaak ruzie tussen jullie is. Zolang dit niet is uitgesproken, blijft die ruzie bestaan. Als jij dit wel met jouw huidige vriend besproken hebt en de ruzie blijft bestaan, dan denk ik dat ook deze vriendschap gedoemd is te mislukken want dan heeft hij geen oor voor jou en probeert zich ook niet in te denken wat dit met jou gedaan heeft. Denk er eens over na en ik hoor het wel weer van je als je er behoefte aan hebt. Tussen haakjes, voor deze situatie behoef je echt niet naar een psychiater, je bent gewoon geestelijk gezond, alleen heeft men jouw vertrouwen geschaad, denk niet dat je iets mankeert, want dat is beslist niet zo. Praten met elkaar Mieke, dat is het aller, aller belangrijkste! Hartelijke groeten, Bommie