Stoppen met seroxat

Hallo Frusti, heb je de seroxat wel heel langzaam afgebouwd met druppels? Dat vergeten de artsen nogal eens, maar het maakt het afbouwen wel makkelijker omdat je het zelf kunt bepalen per milligram. Tijdens het afbouwen is het ook handig om, in noodgevallen, oxazepam of alprazolam erbij te hebben. Heel veel sterkte, het is niet makkelijk maar je doet het voor iets mooi's :-) Groetjes Kitten

Hoi Frusti, Ik begrijp je als de beste. Na jaren van ontkenning en denken dat ik het zelf allemaal wel aankon ben ik na een soort van inzinking bij de huisarts terecht gekomen. Die stelde een psycholoog en/of Paroxetine voor. Ik ben met beide begonnen, en echt, mijn leven fleurde helemaal op en sociale angsten kwamen niet meer in mijn woordenboek voor (overigens grotendeels door de Paroxetine). Heerlijk! Maar goed, na 2 jaar dacht ik het wel alleen aan te kunnen, foutje. Ik ben nu goed en wel 2½ maand paroxetine-vrij en mijn sociale isolement begint er weer in te sluipen... vreselijk. Maar net als jij willen ook mijn vriend en ik graag kinderen en ben nu dus aan het uitzoeken of dit in combinatie met het medicijn wel kan. Geloof me, de gezondheid van ons toekomstige kindje staat voorop, dus als het niet kan of als er niet genoeg over bekend is, dan wacht ik wel tot na de (eventuele) bevalling. Maar ik begrijp je goed, ik voel de angsten terugkomen en daarbij krijg ik het ook nog bloedheet tegenwoordig. Ik denk ook dat ik het gewoon nodig heb, zoals een suikerpatient insuline nodig heeft en ga zo nog maar even door... Je staat er niet alleen voor, al denken we dat weleens.. groetjes Puka!

lieve meid kijk eens op het forum van www.depressie.nl daar zijn mensen die het gebruiken en bekend zijn met het afbouwen veel sterkte groetjes coba

Hoi Puka, bedankt voor je reactie. Ik zal even vertellen hoe de zaken er op dit moment voorstaan. Ik heb het vijf weken volgehouden om zonder seroxat te leven. Met het idee: even doorzetten, dit zijn ontwenningsverschijnselen. Maar de angstaanvallen kwamen in zo'n hevige mate terug dat ik wel weer moest beginnen met seroxat, echter, de eerste 2 weken zijn een hel, omdat de angstgevoelens dan juist versterkt worden, in mijn geval dan, dat hoeft helemaal niet bij iedereen. Van de dokter krijg ik een behoorlijke hoge dosis oxazepam om de angstgevoelens op te vangen, maar het blijft vreselijk, allerlei bijwerkingen enzo. Ik worstel van dag naar nacht en weer naar de dag en dat terwijl ik vakantie heb. Ik weet dat wanneer de seroxat zijn werk weer gaat doen, ik me weer beter ga voelen, maar tijdens een angstaanval geloof ik er vast in dat het nooit meer goed komt. Een familielid van mij is kinderarts die vertelde dat hij al zoveel seroxatbaby's ter wereld heeft zien komen, ze moeten dan wel 48 uur ter observatie in het ziekenhuis blijven om te kijken of er geen ontwenningsverschijnselen zijn, maar hij zei dat hij nog geen problemen had meegemaakt en dat he het gerust kunt doen, want je doet het ook niet voor de lol. Als het zonder kan dan doe je dat natuurlijk, maar als het niet zonder kan, ,mag je gewoon je kinerwens in vervulling laten gaan, zo denken wij er in ieder geval over. OOk mijn eigen huisatrs en psycholoog zeggen dit: liever niet natuurlijk, maar als het niet anders kan mag het gewoon. In mijn geval begin ik steeds meer te denken aan een gegeneraliseerde angststoornis in combinatie met een paniekstoornis, de diagnose is niet gesteld hoor, maar wat ik er over lees komt me allemaal verdacht bekend voor. Bovendien zit het ook in de familie, dus de erfelijke aanleg is ook zeker aanwezig en dus inderdaad, ik en jij misschien ook heb deze medicijnen gewoon nodig om de serotinehuishoudibg op peil te houden, anders gaat het gewoon mis. Ik denk weleens, als ik nooit aan deze medicijnen was begonnen 5 jaar geleden, of niet steeds maar weer wilde afbouwen, waarbij het weer mis ging en ik natuurlijk weer een negatieve ervaring erbij heb gekregen, zodat het vertrouwen ook langzaamm maar zeker verdwijnt in een leven zonder medicijnen, dat dat ook een oorzaak kan zijn in plaats van een stoornis. Volgens de dokter kan ik het laten onderzoeken, maar ik weet niet of ik daar behoefte aan heb. Als zometeen het spul gaat werken en ik de oxazepam niet meer nodig heb, waar ik natuurlijk ook nog weer verslaafd aan kan raken en daarom vind ik dat ook eng! dat ik dan weer lekker verder kan met mijn leven, maar nog wel doorga met de psycholoog om toch mijn onzekerheden in mijn persoonlijkheid te aanvaarden en misschien ook wel te veranderen. Ik weet dat het weer goed komt, maar deze periode is echt vet $%^$%^*%^! zo, dat is een heel verhaal wat ik nu de digitale snelweg op gsturen. Groetjes frusti (toch wel fijn zo anoniem)