Waar heen lijd de weg

ik ben geen fan van psychiatrie , en zal dat ook nooit worden. ik heb er meerdere keren gezeten. gek was ik volgens velen maar ik wist dat ik het niet was. waarom, ik werd gepest op school en was een buitenbeentje, was al op vroege leeftijd mijn ouders verloren aan drugs. een trauma , Nee waarom, ik heb ze nooit gekend. maar in de wereld psychiatrie wordt je geleefd , ik had daaral snel geen zin meer in. uiteindelijk liep ik als 15 jarige jongen op straat. maar nu ik 24 ben leef ik goed heb een goede baan en ik word gewaardeerd, ik denk dan ook dat het niet altijd goed is om in de hulpverlening tekomen. ik vind het dan ook jammer dat het soms wel gebeurd, mijn gezegde is dan ook , wat een mens niet begrijpt wordt dan ook al snel gek bevonden. en dat is al spijtig, ieder mens is niet 100 procent , maar goed ook , dat maakt het leven zo bijzonder. maar ik zeg voor ieder die een probleem heeft , geen nimmer op, dat is de kracht .heb respect voor een ander , de wereld begint bij je zelf.