Geen oorzaak, veel pijn plasbuis omstreken

Heb het gelijk in een heel verhaal geschreven, alvast bedankt voor het lezen. Sorry dat het niet in alinea`s wordt verdeeld, krijg het niet voor elkaar. Mja ik ga dit ook bij het volgende bezoek aan mijn huisdokter laten lezen zodat het misschien wat meer duidelijkheid schept: Wanneer mijn toompje scheurde, nu ik dit op schrijf bijna een jaar geleden, bloedde ik als een rund. Veel pijn deed het niet, behalve als ik eraan zat, dus het was een tijdje geen seks. Maar ook na 4 weken bleef het op een bepaalde plek als een elastiek trekken, het deed pijn. Naar de dokter geweest, die me op een gegeven moment doorstuurde naar de uroloog (Dr. A). Hij stelde de conclusie dat het toompje niet goed genezen was en het besneden moest worden en daarna op de juiste plaats gehecht moest worden. Hij vertelde me na de operatie dat er ook nog wat plastische chirurgie was gedaan, zodat het allemaal wat netter uitzag. Blij dat ik naar huis ging, eindelijk was ik ervan af. Not… Zoiets moet je natuurlijk een tijdje geven om te laten genezen, maar ook weer na enkele weken kreeg ik die trekkende pijn. En dat nu niet alleen, ik kreeg ook nog schimmelinfecties aan de buitenkant van mijn piemel vooral langs mijn toompje. Het stonk, was vies, een soort witte afscheiding, het leek wel een zalf, zonder dat ik er iets op smeerde.. Ondertussen had ik uit ongerustheid voor de tweede keer me op geslachtsziekte laten testen. Hier kwam niks uit, opgelucht dat ik was. Maar het kon ook haast niet, want ik heb het met 2 vrouwen gedaan, mijn huidige vriendin en een ex. Mijn ex had het maar één keer met iemand voor mij gedaan en dat was veilig. Mijn huidige vriendin was maagd, dus daar kon het ook niet aan liggen. De stank en pijn aan de buitenkant was nog niet weg, verschillende huisartsen maakten de conclusie dat het een schimmelinfectie was, hiervoor kreeg ik zalfjes als; • MICONAZOLNITRAAT/HYDROCORTISON • LOCOID • + 3 andere die ik ondertussen al weggegooid heb Deze zalfjes bleken niet te helpen, dus ik werd via de huisdokter terug naar de uroloog (Dr.A). Ik heb een blaasonderzoek gehad waar een monster van de schors is geschrapt om te testen op geslachtsziekten en andere mogelijke veroorzakers. Hij schreef alvast een antibioticakuur van drie dagen voor. Uit het onderzoek van het monster bleek dat er niks aan de hand kon zijn. Toch had ik hoop dat het verdween en het leek ook even zo, maar het kwam even hard terug na die drie dagen. Na 2 weken ben ik teruggegaan ditmaal niet naar de uroloog (Dr. A) maar naar Dr. W. Hij verklaarde me voor gek toen ik beschreef dat de infectie naar binnen was geslagen en dat mijn plasbuis ook pijn begon te doen. Hij schreef het af met een chronisch mankement en dat ik op mijn toen nog 19 jarige leeftijd er maar mee moest leven. Ik was er erg van geschrokken en ben gelijk op het internet op zoek gegaan naar chronische mankementen aan het geslachtsdeel. Een week later ben ik weer naar de dokter gegaan, vele stonden erop, dit kan niet goed zijn. En een chronisch mankement op 19 jarige leeftijd, terwijl ik vroeger overal mijn penis in kon steken zonder pijn en nu moest oppassen wat ik doe. De huisdokter ging overleggen met de uroloog en na 3 weken ben ik terug gegaan naar uroloog (Dr. A), hij vond het vreemd, nog niet over? Na een goed gesprek heeft hij me anaal onderzocht bij de prostaat. Het zag er normaal uit behalve dan aan mijn prostaat, de wand zaten enkele bloeduitstortinkjes wat volgens hem niet hoorde, maar niet de oorzaak kon zijn. Enkele urine en spermamonster had hij ook afgenomen waar wederom niks speciaals uitkwam. Hij vertelde me dat ik nu behandeld zou worden als bij een normale behandeling. Hij schreef me Celebrex en Magnesiumtabletten voor. 16 stuks en na 4 weken moest ik terugkomen. De Celebrex leek te helpen, maar na een tijd waren ze op en belde ik het ziekenhuis op voor verlening van het medicijn. Ik kreeg Dr. W aan de lijn en vertelde me dat de medicijnen nog niet uitgewerkt waren en dat ik het resultaat pas na 2 weken kon merken. Ik wachtte een week, maar ik kreeg steeds meer pijn aan mijn plasbuis, de cirkel bij mijn penis als je de voorhuid naar beneden zag er soms blauw en paars uit, wederom veel afscheiding. Uit hoop dat ik dit keer Dr A aan de lijn zou krijgen belde ik op school naar het ziekenhuis. Gelukkig hij was er, maar niet in Terneuzen en daar lag mijn dossier. Hij herinnerde wel wat mij voorgeschreven was en schreef me nog 60 Celebrex tabletten voor. Om de dag slikken en dan afwachten. Seks deed pijn, het voorspel, alleen ik kon mijn eigen bevredigen op een manier door weinig met de voorhuid te schuiven want heel de schacht van mijn penis deed pijn. Ook bij het plassen begon het steeds nijpender te worden en na elke plasbeurt werd ik getrakteerd op een ware bevrediging, een brandend gevoel, net alsof ik daadwerkelijk aan het blussen was. Vooral `s morgens moest ik vroeg uit bed, omdat er anders zoveel druk op mijn blaas stond dat het pijn deed. Ondertussen slikte ik elke dag de Celebrex, Magnesiumtabletten + Cranberry`s uit wanhoop. Mijn penis maakte ik `s morgens schoon, maar ook `s avonds, maar na een tijdje begon het weer te stinken. Als ik in de toiletten op school ging plassen, rook je de doordringende geur overal als ik mijn broek open ritste. Het deed echt pijn. Zo kon het niet langer. Niet veel langer zat ik voor de zoveelste maal bij de uroloog (Dr. A) op de stoel. Ik bezocht nog meer het ziekenhuis dan dat ik met de bus naar school ging, terwijl ik vroeger nooit in het ziekenhuis was geweest, nu kwam ik er wekelijks. Toen ik op gesprek bij hem kwam, deed er veel meer pijn dan wat ik hierboven beschreef, ondertussen zijn we al een half jaar verder na de operatie denk ik, mijn onderbuik vertoonde druk, als ik op mijn buik ging liggen deed het pijn, ook mijn onderrug vertoonde pijnen bij bepaalde manieren van staan en zitten, onder mijn balzak deed het pijn en het straalt gewoon door heel mijn onderlichaam. Ik zit er mee, ben bang dat het iets ernstigs kan zijn, maar uroloog (Dr. De A) stelde me gerust, wilde niet gaan gokken en zomaar een medicijn voorschrijven terwijl hij niet wist wat de oorzaak kon zijn. Hij verwees me door naar het Sint Jan in Brugge, daar had hij een bevriende collega (Dr J.) zitten die meer van bepaalde zaken in de urologie wist, gerichter. Na twee weken kon ik met de gekopieerde papieren naar het Academisch Ziekenhuis in Brugge. Ik had me erop verheugd, heel de week vakantie gehad, maar toch ook weer niet, omdat ik verlangde naar die ene vrijdag wanneer ze misschien de oorzaak zouden vinden. Ik kwam in het Ziekenhuis in Brugge aan en na een tijdje wachten werd ik door een assistent binnengelaten en kon ik mijn verhaal vertellen. Het bleek maar moeilijk te zijn om mijn verhaaltje te doen. Er is zoveel gebeurd en ik wist niet waar ik moest beginnen. Ik legde het wel allemaal duidelijk, zonder dat ik natuurlijk al de termen kende, uit en hoopte gewoon dat ze het zouden vinden. De assistent onderzocht me anaal 3 keer bij de prostaat + echo`s, nieren alles zag er perfect uit. Toen kwam de uroloog (Dr. J) zijn conclusie trekken, keek er nog een keer naar en ik mocht mijn verhaal vertellen. “Ik vertelde hem dat het bij de seks veel pijn deed, schreef hij het af dat ik nog niet aan seks toe was, maar ook bij het plassen doet het pijn dokter, het brand. Daar gaf hij geen antwoordt op en ik ging verder het stinkt, weer werd ik onderbroken, dan moet je het meer wassen jongeman. Ik was het al 2x op een dag dokter, dan moet je het nog meer wassen, het is net als je oksels op een gegeven moment gaat het stinken. Uitgeluld letterlijk.. Wat moest ik nou zeggen? Hoe kon ik hem nou duidelijk maken dat heel mijn onderlichaam pijn deed, terwijl ze niks uit de test kon vinden, alles zag er perfect uit, hij heeft niet mijn blaas meer onderzocht omdat hij waarschijnlijk verwachte dat daar ook niks zou zitten en schreef het maar af als dat ik anders ook weer onnodig pijn zou leiden. Had ik toen maar ja gezegd, misschien zat het toch in mijn plasbuis maar was verbaasd, hij wimpelde me gewoon af, enkele discussies ging ik met hem aan, maar hij beschreef het als dagelijkse problemen. Je hebt niet zoveel pijn dat je in het ziekenhuis ligt, dus het is niet ernstig, dat zei ie tegen mij. Ook wanneer ik de plekken aanwees waar het pijn doet, mijn plasbuis, toompje, de ronding wanneer ik mijn voorhuid naar beneden trek en onderbuik + onderrug, zei hem niks. Sorry er valt niks te zien op de scan, misschien is je urinebuis wat geïrriteerd, ik schrijf je wel een medicijn voor. Maar dokter het zit bij mijn plasbuis en omgeving, mm ok dan schrijf ik je wel DEANXIT voor, zonder daadwerkelijk de oorzaak te hebben gevonden.” Wat het was besefte ik toen nog niet. Ik wilde gelijk het medicijn ophalen bij ons in Nederland, maar het medicijn was er niet bij ons en de apotheker vertelde me dat het medicijn voor manie en psycho mensen werd gebruikt. De andere stof stond zelfs niet in zijn boek, later op internet kwam ik erachter dat het voor zenuwpijnen was. Misschien kan dat helpen, maar ik wil zeker geen antidepressiva slikken, vooral wanneer de oorzaak nog geeneens gevonden is.. Nu wacht ik weeral een week zonder medicijnen, probeer het met de overgebleven Celebrex, Magnesiumtabletten en Cranberrys. Ook maak ik het drie keer op een dag schoon, bevredig ik me elke dag een aantal keer (zou helpen) en masseer ik `s avonds mijn toompje met een klein beetje uierzalf zodat het litteken misschien wat weker wordt. Vanmorgen werd ik wakker met pijn, ik besef dat het zo niet verder kan, misschien is het niks ernstigs maar ik maak me wel zorgen, ik loop nu met pijn, zonder dat het een naam heeft. Ik ben net 20 geworden, in de bloei van mijn leven en moet leven met analyses wat ik zelf nog wel had kunnen bedenken. Nu ik dit schrijf doet vooral mijn onderbuik pijn, maar ook de balzak en omstreken.. Vandaar dit verhaal misschien schept dit duidelijkheid en kom ik zo verder.. De pijn die ik nu heb is niet lekker, ik heb waarschijnlijk niks ernstigs en daar bedank ik ook elke dag voor, seks is weinig leuks meer, toch heb ik zin, met pijn. Maar dat is niet het belangrijkste ik maak me zorgen om mijn lichaam, zo kan het niet langer, het vertoond tekenen dat er iets niet goed zit!