Achtergrondinformatie gammaglobuline

Antwoord van de apotheker

S. Barandun en H. Isliker, respectievelijk. verbonden aan de universiteiten van Bern en van Lausanne, hadden na jarenlang en zeer uitvoerig biochemisch onderzoek gammaglobuline-preparaten ontwikkeld die intraveneus konden worden toegediend. Intraveneus gammaglobuline wordt sindsdien met succes toegepast bij verschillende vormen van immuundeficiëntie, zowel aangeboren als verworven. In 1981 deden Paul Imbach en zijn medewerkers van de universiteit van Bern een toevallige maar belangrijke ontdekking bij twee kinderen die naast een hypogammaglobulinemie (een tekort aan antistoffen) ook leden aan een idiopathische trombocytopenie, ITP (een tekort aan bloedplaatjes zonder aanwijsbare oorzaak). Imbach en zijn medewerkers zagen hoe na het toedienen van een relatief hoge dosis intraveneus gammaglobuline het aantal trombocyten tot normale waarden steeg. Deze waarneming werd spoedig bevestigd, zowel bij kinderen als bij volwassen patiënten. De resultaten van toediening van intraveneus immunoglobuline bij de acute vorm van ITP bleken beter dan bij de chronische vorm. Deze ontdekking is een typisch voorbeeld van \'serendipity\': het toeval speelt een rol. Maar ook hier gold dat uitvoerig onderzoek, in dit geval van Barandun en Islker, over bereiding en toepassing van intraveneus gammaglobuline, en nauwgezette bestudering van klinische effecten, de basis voor de ontdekking vormden. Contra-indicaties voor de toediening van gammaglobuline per infuus zijn eigenlijk alleen de intolerantie voor homologe immunoglobulinen. (HK)