Welk antidepressivum is geschikt voor iemand met een hartritme stoornis?
Ik heb last van een depressie en nu wil mijn psycholoog mij een medicijn voorschrijven. Nu zijn er 6 doktoren mee bezig gewweest waarvan twee cardiologen. Ze hadden (naar hun mening) drie keuzes 1:remeron 2:cipramil 3:lexapro. De cardioloog schuift het nu op mijn huisarts af met de woorden waarschijnlijk is remeron wel goed maar u moet wel onder goede controle blijven. Ik slik nu 50 mg athenolol voor mijn ritmestoornis abnormaal QT, heb dit al tien jaar. Ze hebben eerst 9 jaaar geroepen lang QT syndroom maar dit is het toch niet, denken ze. Beetje wazig maar ok. Ik heb vorig jaar hodgkin gehad maar ben nu genezen. Wat zouden jullie voorschrijven? bvd
Antwoord van de apotheker
Remeron heeft geen invloed op het hartritme. Pas bij sterke overdosering treedt er een verhoging van het hartritme op. Om een keuze te maken tussen de diverse anti-depressiva kan het volgende gemeld worden; Van de SSRI\'s is de meeste ervaring opgedaan met citalopram, fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine en sertraline.
Een nadeel van fluoxetine is de mogelijk wat trager intredende werking en de lange eliminatiehalfwaardetijd van de metaboliet, waardoor tot enkele weken na staken interactie kan optreden met een nieuw ingestelde antidepressieve therapie. Anderzijds heeft de lange eliminatiehalfwaardetijd mogelijk ook voordelen, namelijk minder kans op ontwenningsverschijnselen als plotseling met de behandeling wordt gestopt en mogelijk heeft het een voordeel bij een slechte therapietrouw.
Van paroxetine zijn er meer meldingen van onttrekkingsverschijnselen. Fluvoxamine wordt mogelijk iets slechter verdragen. Het bij de SSRI\'s ingedeelde venlafaxine heeft geen specifieke therapeutische voordelen boven de andere SSRI\'s; bovendien is venlafaxine een van de duurdere SSRI\'s.
Escitalopram (lexapro) heeft als linksdraaiende molecuul in werkzaamheid of bijwerkingen geen voordelen boven het normale citalopram. Duloxetine heeft bij depressie evenmin voordelen boven andere antidepressiva en heeft als nadeel de beperkte ervaring, waardoor het bijwerkingenprofiel nog niet geheel is uitgekristalliseerd. Vooralsnog kan het beter niet bij ouderen (> 65 jaar) worden toegepast.
Moclobemide is vooral onderzocht in kortdurend onderzoek. Bij ernstige depressie is een hogere dosering (> 450 mg per dag) moclobemide nodig. Met mianserine (remeron), mirtazapine en trazodon bestaat ook voldoende ervaring. De conclusie is dat zowel cipramil als remeron een goede keuze is. Het kan echter wel zo zijn dat de ene patiënt wel goed reageert op een bepaald middel en een andere patiënt totaal niet. Zekerheid omtrent het beste effect is dan ook niet te geven. (HK)