Wat is het risico van het gebruik van tambocor?
Ik heb al jaren last van hartritmestoornis en er al vershillende medicijnen voor gebruikt. Ik heb +/- 5 jaar tambocor gebruikt wat mij goed beviel, wel had ik soms dat mijn hart op de loop ging. Daarvoor een paar keer in het ziekenhuis gelegen maar ik kon het met tambocor in combinatie met diazepam weer onder controle krijgen. Mijn arst heeft mij voorgesteld om een ablalatie uit te voeren. Ik ben daarvoor op een gesprek geweest en kom er voor in aanmerking maar omdat ik tegen die operatie op zag heb ik het nog niet gedaan. Ook omdat ik vrij goed op tambocor reageer. Maar nu mag ik van de arts niet verder gaan met tambocor omdat er een accute hartstilstand kan optreden dus gebruik sinds oktober 3xdaags 80mg.verapamil en die helpen mij niet want ik heb nu weer meer ritmestoornissen dan toen ik tambocor gebruikte. Mijn vraag is: hoe kan de ene arts wel tambocor voorschrijven en een andere arts zeggen dat ze niet goed zijn? Hopende dat u daar een antwoord op weet bij voorbaad mijn dank
Antwoord van de apotheker
Er zijn verschillende meningen omtrent het gebruik van tambocor. De reden hiervoor ligt bij een onderzoek uit 1989. In mei 1989 verschenen in de pers berichten over het grote onderzoek in 27 cardiologische centra in de Verenigde Staten, Canada en Zweden naar de invloed van tabocor en encaïnide op het overleven na een hartinfarct. Het onderzoek moest vaststellen of gebruik van die middelen de overlevingskansen van mensen die een hartinfarct hadden ondergaan, deden toenemen. Tambocor is wel, maar encaïnide niet in Nederland toegelaten. Het leken beide middelen te zijn die niet zulke bezwaren hadden als de andere hartritmemiddelen. In 50 tot 70% van de gevallen waren de middelen effectief en de bijwerkingen kwamen veel voor, maar waren niet ernstig. Het bleek wel dat de sterfte tweemaal zo hoog was als die onder mensen die met een fopgeneesmiddel behandeld waren, en dat zorgde voor ernstige waarschuwingen van de fabrikant aan de artsen. In Nederland zouden naar schatting 15 000 tot 20 000 mensen met flecaïnide behandeld worden en Nederlandse cardiologen beijverden zich onmiddellijk om de onrust onder patiënten te sussen door te verklaren dat het allemaal wel meeviel, zolang deze middelen maar op de juiste wijze werden voorgeschreven. Dat laatste is nu echter juist het probleem. Naar aanleiding van het uiteindelijke verslag over het onderzoek veranderde de producent van flecaïnide tot tweemaal toe de bijsluiter. Inmiddels weten we dat geen van de hartritmemiddelen, op Amiodaron misschien na, een gunstig effect op de sterfte na een hartinfarct hebben en dat ze eerder het tegengestelde veroorzaken. Dit middel mag daarom dan ook niet gebruikt worden bij niet zo heel erge hartritmestoornissen, bij hartgeleidingsstoornissen, bijeen doorgemaakt hartinfarct en bij hartfalen. Bij lever- en nierfunctiestoornissen is voorzichtigheid geboden. (HK)