Zantac schadelijk bij kindje van 10 weken?

Antwoord van de apotheker

Zantac kan in principe gebruikt worden bij zeer kleine kinderen bij de behandeling van reflux klachten. Reflux bij baby\\\'s betekent het teruggeven van voeding (regurgiteren) of spugen. Het is een verschijnsel dat bij veel baby\\\'s regelmatig voorkomt, maar het kan soms onopgemerkt blijven. Ouders maken zich hierover vaak erg ongerust, maar lang niet altijd is er sprake van een afwijking of een ziekte. Wat zijn de klachten? Het is bij reflux bij baby\\\'s belangrijk om onderscheid te maken tussen: • Ongecompliceerde refluxklachten Dit is het geval bij 25 -50% van alle baby\\\'s die voor deze klachten bij een arts terechtkomen. Het terugstromen van soms grote hoeveelheden voeding heeft bij deze baby\\\'s geen invloed op de gezondheid. Over het algemeen zijn de klachten verdwenen als het kind 1 jaar is. Een behandeling van de klachten is meestal niet nodig. Geruststellen van de ouders is vaak voldoende. • Gecompliceerde refluxklachten De slokdarmontsteking (oesofagitis), die ontstaat als gevolg van het teruggeven van voeding, kan allerlei verschillende klachten veroorzaken, zoals; pijn, slikklachten, bloedspugen en bloedarmoede. De baby\\\'s huilen veel, zijn vaak snel geïrriteerd en slapen slecht. Op den duur kan er als gevolg van de ontsteking in de slokdarm een vernauwing ontstaan, waardoor deze kinderen problemen kunnen krijgen met eten. Door voedingsproblemen kan een groeiachterstand ontstaan. • Atypische refluxklachten Als gevolg van reflux, waarbij de voeding in de luchtwegen terechtkomt, kunnen er chronische ademhalingsstoornissen ontstaan zoals: bronchitis, astma, keelontsteking of apneu. Onder apneu wordt verstaan het plotseling tijdelijk wegvallen van de ademhaling. Wat is de oorzaak? Refluxklachten bij baby\\\'s hebben meestal te maken met een plotselinge verslapping en het nog niet volledig ontwikkeld zijn van de sluitspier tussen slokdarm en maag. Deze sluitspier kan zijn barrièrefunctie dus nog niet goed vervullen, waardoor voeding terug kan stromen in de slokdarm, in de mond en soms ook in de luchtwegen. In de loop van het eerste levensjaar zal de sluitspier zich meestal verder ontwikkelen en zijn functie volledig uit kunnen oefenen. In een enkel geval speelt chronische verstopping, voedselallergie of een andere aandoening een rol bij het ontstaan van de refluxklachten. Hoe wordt de diagnose gesteld? Bij ongecompliceerde refluxklachten is lichamelijk onderzoek van de baby vaak voldoende. Gecompliceerde refluxklachten en atypische refluxklachten kunnen aangetoond worden door middel van: • Oesofagoscopie met biopten Bij dit onderzoek wordt een dunne slang, waarin een lampje en een mini-cameraatje is bevestigd, via de mond in de slokdarm gebracht. De arts kan via een monitor zien of de slokdarmwand ontstoken is. Tijdens het onderzoek kunnen, zonder dat dit pijn doet, hele kleine \\\'hapjes\\\' (biopten) uit het slijmvlies worden weggenomen. Deze biopten kunnen daarna verder worden onderzocht. • 24-uurs pH-meting Via de neus wordt een dun slangetje in de slokdarm gebracht. Het uiteinde van dit slangetje, waaraan een meetinstrumentje is bevestigd, wordt boven de sluitspier van de slokdarm gehangen. Gedurende 24 uur wordt vervolgens gemeten hoe vaak en hoe lang het te zuur is in de slokdarm. Deze gegevens worden in een soort draagbare cassetterecorder opgeslagen en na afloop op een computer bewerkt en zichtbaar gemaakt. • Röntgenonderzoek Bij dit onderzoek wordt contrastpap in de slokdarm gebracht of opgedronken. Dit contrastmiddel zorgt ervoor dat de slokdarm op een röntgenfoto zichtbaar is. Een vernauwing in de slokdarm, een slecht werkende sluitspier (sfincter) of een zogenaamde draai in de maag (torsie), soms de oorzaak van refluxklachten, kunnen op deze manier aangetoond worden. Dit onderzoek is minder geschikt voor het aantonen van een slokdarmontsteking. Welke behandeling is mogelijk? De behandeling van reflux bij baby\\\'s is afhankelijk van de ernst van de klachten. Kinderartsen hebben gezamenlijk een behandelingsplan opgesteld, dat bestaat uit 4 fasen: 1. Geruststellen van de ouders en bij flesvoeding eventueel \\\'melkindikkers\\\'. Melkindikkende producten (johannesbroodpitmeel) verminderen het teruggeven van voeding en de baby\\\'s slapen beter. Vaker voeden, minder voeden per keer en het anders omgaan met de baby na de voeding kunnen de hinderlijke, maar vaak onschuldige, klachten verminderen. Zijn deze maatregelen niet voldoende dan.... 2. Medicijnen (bijvoorbeeld Prepulsid of Domperidon) die het transport door de slokdarm en de maag versnellen. Prepulsid heeft ook een positieve invloed op de spanning van de sluitspier in de slokdarm. Hebben deze medicijnen onvoldoende effect, dan... 3. Bij een slokdarmontsteking die door middel van een oesofagoscopie is aangetoond worden maagzuurremmende medicijnen voorgeschreven, zoals bijvoorbeeld Zantac. Bij onvoldoende effect worden sterkere maagzuurremmende medicijnen voorgeschreven, zoals onder andere Losec en Prezal. 4. Bij zeer ernstige klachten of bij onvoldoende effect van de medicijnen is een operatie noodzakelijk. De arts zal samen met u bespreken welke operatie uitgevoerd zal worden. Bij een \\\'gastropexie\\\' wordt de maag vastgehecht aan de buikwand. Bij een \\\'fundoplicatie\\\' wordt er van het bovenste gedeelte van de maag een manchet gevormd. Deze manchet wordt om de slokdarm gelegd en daar vastgehecht. Door deze operaties wordt voorkomen dat maagsap en maaginhoud in de slokdarm terecht komt. (HK)