Diagnose van het syndroom van Guillain Barré

Over het algemeen zijn de verschijnselen bij het syndroom van Guillain Barré duidelijk genoeg om de diagnose te kunnen stellen. Bij twijfel moeten eventuele andere ziekten worden uitgesloten. Het gaat dan om andere ziekten die plotseling ontstaan en tot verlamming leiden. De arts zal je vragen of je enige tijd geleden een infectieziekte hebt gehad. Dit wordt meestal ook in het bloed nagekeken. Daarnaast is meestal een elektromyografie (EMG) nodig om te meten of de zenuwen beschadigd zijn.

Criteria bij het syndroom van Guillain Barré

Om de diagnose syndroom van Guillain Barré te stellen moeten de verschijnselen aan een aantal criteria voldoen:

• een snel opkomende spierzwakte of verlamming, aan beide kanten van het lichaam ongeveer evenveel, die zich meestal naar boven uitbreidt (benen-armen-ademhalingsspieren-gezicht).
• meestal gevoelsstoornissen zoals een verminderd gevoel, gevoelloosheid, tintelingen of pijn.
• verlies of duidelijke vermindering van de reflexen.
• een verhoogd eiwitgehalte in het vocht rondom het ruggenmerg. Dit toont aan dat er een ontsteking is. Het celgehalte in het vocht is normaal, dat wil zeggen dat er geen beschadigde zenuwcellen in het vocht terechtkomen.
• aanwijzingen dat de zenuwen beschadigd zijn (op grond van een elektrisch spier-zenuwonderzoek: elektromyografie).

Naast deze criteria moeten andere ziekten met dezelfde verschijnselen zijn uitgesloten. Voorbeelden zijn:

• inademing van oplosmiddelen.
• vergiftiging met lood, andere zware metalen, arsenicum of verdovende middelen.
• een infectieziekte zoals difterie of polio.
• een erfelijke ziekte zoals porphyrie.

Naast deze belangrijke criteria zijn er verschijnselen die minder sterk op het syndroom van Guillain Barré duiden maar er wel mee in verband worden gebracht. Deze kunnen de diagnose ondersteunen:

• een beginnend herstel van de spierkracht na twee tot vier weken. Soms duurt het enkele maanden voordat de spierkracht herstelt, maar vaak is de zwakte dan wel stabiel geworden;
• veranderingen in de bloeddruk en/of hartslag;
• een infectieziekte, zoals keelpijn of darmklachten met diarree, ongeveer een tot acht weken voordat de verschijnselen van Guillain Barré begonnen.

Neurologisch onderzoek bij het syndroom van Guillain Barré

Om de diagnose syndroom van Guillain Barré te kunnen stellen, zal de arts je veel vragen stellen en een aantal neurologische onderzoeken doen. Dit zijn onderzoeken aan het zenuwstelsel. Neurologisch onderzoek wordt gedaan om meer duidelijkheid te krijgen over de verlammingsverschijnselen, gevoelsstoornissen en het al of niet aanwezig zijn van reflexen (bijvoorbeeld de kniepeesreflex). Verder onderzoekt de arts of het eiwitgehalte in het vocht rondom je ruggenmerg verhoogd is. Dit toont aan dat er een ontsteking is. Bij dit onderzoek wordt met een ruggenprik (lumbaalpunctie) wat vocht uit de ruimte onder het ruggenmerg weggehaald met een holle naald. Vervolgens wordt dit vocht (liquor) in een laboratorium onderzocht.

 Om te onderzoeken in hoeverre de zenuwen zijn aangetast, zal de arts een elektrisch spier-zenuwonderzoek doen. Dit wordt elektromyografisch onderzoek of elektromyografie genoemd. Hierbij worden dunne naalden door de huid in de spieren gestoken. Via elektrische stroomstootjes worden de zenuwen geprikkeld. De arts kijkt in hoeverre de bijbehorende spieren hierop reageren. Bij het syndroom van Guillain Barré reageren de spieren later of minder dan normaal. Dit onderzoek kan wat pijnlijk zijn.