Onderzoek bij hartritmestoornissen
Om uit te vinden of er sprake is van hartritmestoornissen bestaan verschillende onderzoeksmethoden. Op deze pagina geven we een overzicht van de belangrijkste. Een goede diagnose van hartritmestoornissen is soms lastig, maar wel erg belangrijk. Hartritmestoornissen komen namelijk vaak onverwacht en onregelmatig voor, maar kunnen schadelijke gevolgen hebben zoals het ontstaan van bloedpropjes. Het is dus belangrijk om van tevoren goed met je arts te overleggen welk onderzoek geschikt is bij jouw klachten.
ECG maken
Een van de mogelijkheden voor het onderzoeken van hartritmestoornissen is het maken van een ECG. ECG staat voor elektrocardiogram en is beter bekend als een hartfilmpje. Een ECG maken gaat met behulp van elektroden die op de huid worden geplakt. Deze elektroden registreren elektrische activiteit in het hart. Meer over de procedure van een ECG maken lees je hier.
Een ECG registreert het hartritme maar enkele seconden. Hartritmestoornissen treden vaak in aanvallen op en zijn daardoor in veel gevallen niet te zien op een ECG. In dat geval is het nodig de hartslag en het hartritme langdurig te meten.
ECG beoordelen
Op het ECG is een grafische weergave van het hartritme te zien. Afwijkingen in het hartritme bij hartritmestoornissen zijn vaak lastig te herkennen op een ECG. Soms is een afwijking van een paar millimeter een belangrijke indicatie van een hartritmestoornis. Daarom kan in principe alleen een arts of cardioloog een ECG beoordelen.
Holteronderzoek
Bij een Holteronderzoek wordt net als bij een ECG het hartritme geregistreerd. Dit gebeurt echter thuis en gedurende 24 of 48 uur achter elkaar. De Holter is een draagbaar apparaatje, verbonden met op de huid geplakte elektroden. Nadelen aan een Holteronderzoek zijn dat je het apparaatje constant bij je moet dragen, je niet kunt douchen en door de beperkte tijd van onderzoek de kans aanwezig is dat hartritmestoornissen niet worden opgespoord. Meer lezen over een Holteronderzoek.
Event recorder
Een event recorder is een apparaatje dat het hartritme langere tijd meet, variërend van een tot drie weken. Sommige event recorders werken met elektroden, maar er bestaan ook event recorders zonder elektroden. De event recorder wordt vaak gebruikt wanneer er wekelijks of maandelijks hartritmestoornissen optreden. Meer over de event recorder lees je hier.
Implanteerbare hartritmemonitor
Een implanteerbare hartritmemonitor registreert het hartritme 24 uur per dag. De hartritmemonitor wordt tijdelijk onder de huid geplaatst. De implanteerbare hartritmemonitor kan langere tijd blijven zitten tot een maximum van wel drie jaar. Hierdoor worden hartritmestoornissen nauwkeurig opgespoord. De implanteerbare hartritmemonitor is daarom de gouden standaard voor hartritmemonitoring. De implanteerbare hartritmemonitor wordt vooral gebruikt bij klachten als:
- Af en toe te hoge of te lage hartslag
- Vaak last van duizeligheid of licht in het hoofd zijn
- Onverklaarbaar flauwvallen
- Beroerte zonder duidelijke oorzaak (cryptogene beroerte)
Op de volgende pagina lees je een uitgebreidere beschrijving van de werking, plaatsing en voordelen van een implanteerbare hartritmemonitor.
Dit dossier is mede mogelijk gemaakt door onze partners