Klachten bij de ziekte van Parkinson

De belangrijkste symptomen waaraan je de ziekte van Parkinson kunt herkennen zijn: 

• Rigiditeit: stijfheid als arm,been of nek bewogen wordt 
• Rust tremor: beven, wat het duidelijkst is in rust, komt bij circa 60% van de patiënten voor. 
• Bradykinesie en hypokinesie: langzamer (beginnen met) bewegen en minder bewegen; dit kan leiden tot verminderde gelaatsuitdrukking (maskergelaat), zachtere en monotone spraak, schuifelend looppatroon met minder meebewegen van de armen, startproblemen (moeite met opstaan uit stoel), kleiner handschrift, moeite met fijne vingerbewegingen. 
• Verlies van houdingsreflexen waardoor slechtere balans en coördinatie.

Daarbij kun je ook nog last krijgen van een aantal nevenverschijnselen: 

Depressie, emotionele labiliteit, geheugen en slaapproblemen, problemen met plassen en ontlasting, moeite met kauwen en slikken, lage bloeddruk bij opstaan.

Niet iedereen met de ziekte van Parkinson vertoont dezelfde symptomen. Bovendien openbaren de symptomen zich vaak langzaam en niet in een vaste volgorde. In het begin zijn de klachten vaak aan een kant van het lichaam meer uitgesproken. De snelheid van progressie van de symptomen varieert behoorlijk tussen verschillende patiënten. Vaak duurt het wel 10 jaar voordat de symptomen zo erg zijn dat ze problemen opleveren voor de dagelijkse activiteiten. Met medicatie kan dit vaak worden uitgesteld.

Hoewel het beven voor andere mensen vaak het ergste van de ziekte lijkt, zijn voor de patiënten de klachten door het langzamer bewegen meestal veel frusterender. Hierdoor hebben patiënten moeite met aankleden, bestek hanteren, omdraaien in bed, in/uitstappen van de auto. Vaak krijgt de patiënt een wat voorovergebogen houding met gebogen ellebogen en loopt met kleine pasjes. Deze houding draagt ook weer bij tot een verminderd evenwicht. 

Parkinsonisme

Parkinsonisme is een aandoening waarbij de verschijnselen met Parkinson overeenkomen, maar met een andere oorzaak. Oorzaken kunnen in zo'n geval zijn: geneesmiddelen die actief zijn in de hersenen, giftige stoffen (o.a. mangaan) of hersenbeschadiging door zuurstofgebrek.

Parkinson en dementie 

Parkinsonpatïenten lopen een groot risico op het ontwikkelen van een vorm van dementie. Dit wordt ook wel Parkinson dementie genoemd. Als je gaat dementeren door de ziekte van Parkinson, dan begint dit meestal 10 tot 15 jaar na het begin van eerste klachten. Mannen hebben meer kans om Parkinson dementie te ontwikkelen dan vrouwen. 

Parkinson dementie ontstaat in het gebied van de hersenen dat ook door de Ziekte van Parkinson zelf is aangedaan. Vaak is het moeilijk om te ontdekken dat je naast Parkinson ook aan het dementeren bent. Dit komt doordat beide hersenaandoeningen overlappende symptomen hebben. Bij de ziekte van Parkinson kun je last hebben van depressies, verminderde concentratie en hallucinaties, terwijl dit ook kenmerken zijn die bij dementie passen. Daarom wordt vaak pas in een laat stadium ontdekt dat je beide ziektes onder de leden hebt. 

Hoe wordt de diagnose ziekte van Parkinson gesteld?

Er is geen diagnostische test voor de Ziekte van Parkinson. Na overlijden kan door middel van hersenobductie de diagnose Ziekte van Parkinson met zekerheid worden gesteld. De neuroloog stelt de waarschijnlijkheids-diagnose Ziekte van Parkinson tijdens het leven op grond van het verhaal van de patiënt en een nauwkeurig lichamelijk onderzoek. Vaak wordt een aantal andere oorzaken van Parkinsonisme uitgesloten m.b.v. een ct-scan van de hersenen. Dit is van belang omdat Parkinsonisme veroorzaakt door multipele herseninfarcten niet reageert op medicijnen en de Ziekte van Parkinson wel.