Stressincontinentiebehandeling
Wat is stressincontinentie?
In overleg met je arts is besloten bij jou een operatie te verrichten ter behandeling van je incontinentieklachten. Doel van deze operatie is met name de klachten tengevolge van stressincontinentie (urineverlies bij inspanning) te verhelpen.
Bij stressincontinentie treedt ongewild urineverlies op bij plotselinge drukverhoging in de buik, zoals bij opstaan, bukken, tillen, hoesten, lachen of sporten. De verhoogde buikdruk (en dan ook druk op de blaas) kan niet voldoende door de sluitspier van de blaas worden opgevangen en ongewild urineverlies is het gevolg. Stressincontinentie gaat vaak gepaard met verzwakking van de bekkenbodemspieren bijv. ontstaan door overgewicht, na bevalling en na buikoperaties. Daarom zul je mogelijk al een behandeling hebben gehad gericht op versteviging van de bekkenbodem (fysiotherapie, oefentherapie, elektrostimulatie, biofeedback). Ook kan, met name na de overgangsjaren, een tekort aan vrouwelijke hormonen (oestrogenen) een verminderde functie van de sluitspieren van de blaas tot gevolg hebben. Derhalve ben je mogelijk al met hormoontherapie (oestrogenen) behandeld. Bij een verzakking van de baarmoeder is mogelijk een pessarium (ring) geprobeerd. Soms krijg je medicijnen voorgeschreven, zoals duloxetine (Cymbalta®). Wanneer bovengenoemde behandelingen voor u niet geschikt zijn of gefaald hebben, is operatieve correctie een goed alternatief. Andere vormen van urine-incontinentie zijn:
- Urge(drang)incontinentie, waarbij urineverlies optreedt in samenhang met plotselinge en zeer sterke aandrang (urge) tot urineren.
- Overloopincontinentie, waarbij druppelsgewijs urineverlies optreedt uit een overvolle blaas. Meestal treedt dit op tengevolge van een belemmering van de afvloed van de urine ( bijv. ter hoogte van de plasbuis) of bij een verzwakte blaasspier.
De diagnose stressincontinentie wordt gesteld naar aanleiding van je klachtenpatroon en het lichamelijk onderzoek. Hiernaast kan aanvullend onderzoek worden verricht waarbij de functie van de blaas en het sluitingsmechanisme (urodynamisch onderzoek) onderzocht wordt. Ook is het mogelijk de blaas te bekijken met speciaal instrumentarium (cystoscopie). Vaak zul je verzocht worden een dagboek (mictielijst) bij te houden, waarin beschreven wordt wanneer je plast en onder welke omstandigheden je urine verliest.