TVT-operatie voor urineverlies bij inspanning
Wat is inspanningsincontinentie?
Inspanningsincontinentie is een vorm van urineverlies die voorkomt bij inspanning zoals tillen, sporten of springen. Bij de inspanning span je je buikspieren aan en neemt de druk in de buikholte toe. Men noemt deze vorm van incontinentie ook wel stressincontinentie, stress betekent overmatige druk.
Andere momenten waarbij je je buikspieren aanspant kunnen ook stressincontinentie veroorzaken. Denk bijvoorbeeld aan niezen, hoesten, lachen of plotseling opstaan. In alle gevallen van inspanningsincontinentie verlies je urine zonder dat je aandrang voelt.
Vaak wordt inspanningsincontinentie mede-veroorzaakt door een verzakking van de baarmoeder en/of vagina. Dit veroorzaakt druk op de blaas en de plasbuis. Verzakking wordt veroorzaakt door verzwakking van de bekkenbodemspieren (bijvoorbeeld door zwangerschap of bevalling). Ook kan verzwakking van de bekkenbodemspieren leiden tot een blaasverzakking, wat ook vaak leidt tot stressincontinentie.
Onderzoek
Wanneer je klachten vertoont van stressincontinentie, gaat de gynaecoloog of uroloog op zoek naar de oorzaak. Hiervoor gebruikt hij of zij gynaecologisch onderzoek, urineonderzoek, urodynamisch onderzoek, cystoscopie, echoscopie of röntgenonderzoek. Naar aanleiding van de resultaten van de onderzoeken kan de specialist een passend behandelplan opstellen.
Gynaecologisch onderzoek
Tijdens een gynaecologisch onderzoek lig je met je benen gespreid op een speciale onderzoekstoel, zodat de ingang van de vagina goed zichtbaar is. Vaak begint de arts met de vraag of je wilt persen. Daarna wordt een speculum (spreider) in de vagina gebracht. Hierdoor kan de baarmoedermond nu bekeken worden. Soms vraagt de gynaecoloog of uroloog je nogmaals om te persen; zo wordt ook een kleinere verzakking zichtbaar. Dan volgt vaak een inwendig onderzoek (vaginaal toucher): de arts brengt twee vingers in de vagina en legt de andere hand op je buik om de baarmoeder en eierstokken af te tasten. Soms krijg je de vraag om nogmaals te persen of juist de bekkenbodemspieren aan te spannen om de kracht van deze spieren te meten. Als er ook klachten zijn over andere organen (darmen, vagina) krijg je soms een gecombineerd inwendig onderzoek via de vagina en de anus (rectaal toucher).
Urineonderzoek
Een urineonderzoek kan uitwijzen of er een blaasontsteking bestaat. Hiervoor is een 'gewassen plas' nodig. Je maakt eerst de ingang van de vagina schoon, plast dan een klein beetje uit, en vangt de rest op in een potje.
Urodynamisch onderzoek (UDO)
Bij een urodynamisch onderzoek wordt nagegaan hoe de blaas precies werkt. De arts brengt via de urinebuis een dun slangetje (katheter) in en vult de blaas met vocht. Terwijl je hoest of juist uitplast krijgt de arts informatie over de blaasspier, de werking van de bekkenbodem en het soort urineverlies. Voor dit onderzoek is vaak een aparte afspraak nodig.
Laatst bijgewerkt op 3 augustus 2018