Beeldvormende diagnostiek vernauwing van de nek
Voor de diagnose van cervicale kanaalstenose komen verschillende onderzoeken in aanmerking:
Röntgenfoto
Op een röntgenfoto van de nek is de vernauwing van het halswervelkolom goed te zien. Dat komt omdat artrose de meest voorkomende oorzaak is. Artrose geeft extra kalkaangroei in het wervelkanaal en dat leidt tot een zichtbare vernauwing op de gewone röntgenfoto.
Myelografie
Met een myelografie (röntgenfoto van het ruggenmerg) kunnen twee dingen in kaart worden gebracht: 1. De vernauwing van het wervelkanaal (oftewel de verdrukking van het ruggenmerg), 2. Veranderingen in de botten die de vernauwing veroorzaken. Tegenwoordig wordt een myelografie steeds minder uitgevoerd en is een MRI-scan eerste keus bij het diagnosticeren van een nekvernauwing.
MRI-scan
Op een MRI-scan zijn de botten goed zichtbaar. De MRI-scan wordt in de meeste gevallen uitgevoerd, omdat het de precieze plaats van de ruggenmerg- en/of zenuwvernauwing weergeeft. Het laat de zogenaamde weke delen (zenuwen, ruggenmerg, etc.) zien. Ook de verhouding van het wervelkanaal tot het ruggenmerg wordt in beeld gebracht.
Bij sommige mensen is een MRI niet mogelijk. Zo kunnen er geen metalen door het apparaat, omdat deze ontregeld worden door het magnetische veld. Sommige insulinepompen en pacemakers zijn bijvoorbeeld verboden. In dat geval wordt er gekozen voor een myelografie of CT-scan.
CT-scan
Een CT-scan wordt minder vaak ingezet, omdat het toch wat minder informatie geeft. Op een CT-scan zijn met name de botafwijkingen (de benige delen van de wervelkolom) te zien. Het is vaak een aanvulling op de rest van de diagnose, om een beslissing tot operatie te kunnen nemen.
Laatst bijgewerkt op 25 januari 2018
